Συνέντευξη με τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Σύρμο

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΥΡΜΟΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Σύρμος. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορεί το βιβλίο του, με τίτλο ''Το ταβάνι στο χιόνι''. Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν, μπορούν να το προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού, είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο. 

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Πότε ήταν η στιγμή που καταλάβατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; 

Κ.Σ. Δεν ξέρω αν υπήρξε κάποια στιγμή συνειδητοποίησης. Απλώς στην εφηβεία μου άρχισα να

γράφω στίχους για τραγούδια. Μετά προέκυψε η ενασχόληση με την ποίηση και αργότερα

ήθελα να δοκιμάσω και τη μεγαλύτερη φόρμα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μια τέτοια στιγμή

συνειδητοποίησης. Είναι μάλλον μια συνεχής, ενστικτώδης κίνηση το να πιάσεις το στυλό ή το

πληκτρολόγιο και να διηγηθείς τις σκέψεις ή τη φαντασία σου.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν το τρίτο σας βιβλίο με τίτλο ''Το ταβάνι στο χιόνι''. Να είναι καλοτάξιδο. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι'αυτό;

Κ.Σ. Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων, όπου αυτό που θα

μπορούσα να πω είναι ότι ενώνει ήρωες και πλοκή ένας συνεχής προβληματισμός γύρω από την

ύπαρξη, τη ζωή, την καθημερινότητα, το κοινωνικό περιβάλλον, το υποσυνείδητο, τις ανάγκες

μας που δεν αποκτούν φτερά και τα φτερά που ήδη έχουμε αλλά τα κρατούμε προστατευμένα

για μια κατάλληλη στιγμή που ποτέ δεν θα έρθει.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Τί μπορεί να συμβολίζει αυτό ''Το ταβάνι στο χιόνι''; 

Κ.Σ. Υπάρχει μία πολύ ωραία φράση που με εκφράζει: ότι η ερμηνεία εναπόκειται πάντα στα μάτια

του παρατηρητή. Όμως, για να απαντήσω στην ερώτησή σας, δεν υπάρχει κάποια ακριβής

ερμηνεία. Μπορεί να είναι ένα σπίτι που έχει γεμίσει από μέσα χιόνι και έχει φτάσει μέχρι το

ταβάνι, ένα παγωμένο δηλαδή σπίτι. Ίσως μια οικογένεια βυθισμένη στην ψυχρότητα. Ίσως ένα

σώμα που δεν κρύβει μέσα του συναίσθημα. Ίσως πάλι ένα σπίτι που εξωτερικά έχει θαφτεί και

το ταβάνι του έχει μετατραπεί σε έδαφος, σε δρόμο για κάποιους άλλους ανθρώπους. Είναι μία

φράση με πολλαπλούς συμβολισμούς, που κάποια στιγμή ήρθε στο μυαλό μου και ένιωσα ότι

ήταν η κατάλληλη για να εκπροσωπήσει τα διηγήματά μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Ποια η πηγή έμπνευσης των διηγημάτων του βιβλίου σας;

Κ.Σ. Θα έλεγα ότι σε πολύ λίγα από τα διηγήματά μου θα μπορούσα να εντοπίσω κάτι που αποτέλεσε μια καθαρή έμπνευση, μια εικόνα ας πούμε, μια κατάσταση ή κάτι παρεμφερές. Η αφορμή για να γράψω μια ιστορία συνήθως είναι κάτι που έρχεται και με βρίσκει. Έρχεται χωρίς δική μου αναζήτηση. Ίσως η γραφή μου να πηγάζει από σκέψεις που δεν έχω αναλύσει, από ασυνείδητες εικόνες που βρίσκουν μια διέξοδο στη γραφή και στην πλοκή, όπως αυτή αναπτύσσεται μέσα από τον κάθε ήρωα.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε την συγγραφή του; 

Κ.Σ. Τα διηγήματα έχουν γραφτεί σε μια περίοδο πολλών χρόνων, αν θυμάμαι καλά μέσα στην

τελευταία δεκαετία, οπότε κουβαλούν μαζί τους πολλές διακυμάνσεις: σε καταστάσεις, σε

κοινωνικό επίπεδο, σε προσωπικό επίπεδο, σε αλλαγές ζωής, σε απόψεις, σε πράγματα που

βίωσα.

 

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Τί θα επιθυμούσατε να αποκομίσουν οι αναγνώστες/στριες από την ανάγνωση του βιβλίου σας; 

Κ.Σ. Αυτό που βαθιά επιθυμώ είναι να μην αναζητούν γιατί έχω γράψει το ένα στοιχείο ή τι εννοώ

εδώ ή εκεί. Αυτό που με ενδιαφέρει πραγματικά είναι να μάθω τι ξύπνησε μέσα τους στο

υποσυνείδητό τους, τι τους έκανε να νιώσουν, τι τους θύμισε από τα βιώματά τους ή τι τους

άγγιξε προσωπικά. Γιατί ο αναγνώστης, όταν διαβάζει ένα βιβλίο, ένα διήγημα, ένα ποίημα,

οτιδήποτε, το «ξαναγράφει» ο ίδιος μέσα από το δικό του πρίσμα.

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Τέλος, τί θα λέγατε στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τη συγγραφή;

Κ.Σ. Θα τους έλεγα να πειραματιστούν και, όσο πειραματίζονται, να διαβάσουν· να διαβάσουν

κλασική λογοτεχνία, πολύ, με ένταση και προσοχή. Αυτό θα τους βοηθήσει όχι μόνο στη γραφή

τους, αλλά και στο να αποκτήσουν ένα σπουδαίο κριτήριο για το περιεχόμενο που γράφουν οι

ίδιοι, και θα λειτουργήσει ως οδηγός για αυτούς. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι δεν

χρειάζονται μαθήματα δημιουργικής γραφής, αρκεί να διαβάζουν και να αφήνουν τον εαυτό

τους ελεύθερο, χωρίς το άγχος ότι πρέπει να γράψουν. Το μόνο «πρέπει» που υπάρχει, είναι ότι

πρέπει να νιώθεις ο εαυτός σου όταν γράφεις.

Σας ευχαριστώ!

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat