Για ένα «ΓΙΑΤΙ» αναρωτιόμαστε όλοι

Για ένα «ΓΙΑΤΙ» αναρωτιόμαστε όλοι

Γράφει η συγγραφέας κυρία Άντα Αντρέου

Γιατί;

Γιατί σ’ εμένα;

Γιατί έπρεπε να είμαι εγώ;

Γιατί δεν μπορώ να τον έχω;

Γιατί; Δεν μου αξίζει αυτό.

Μια λέξη που δημιουργεί τόσα πολλά συναισθήματα από τους ανθρώπους.

Πόσες ώρες βασανιζόμαστε, κλαίμε οδυνηρά και αναρωτιόμαστε γι’ αυτό το αναθεματισμένο «γιατί». Κάποτε βασανιζόμουν όπως όλοι μας για όλα τα γιατί που συνέβησαν στην ζωή μου. Όμως τα γιατί δεν βγάζουν νόημα αγαπημένοι μου, αναλωνόμαστε χαμένοι στο παρελθόν αντί να αντικρίσουμε το παρόν και να μάθουμε από τα αναπάντητα γιατί της δικής μας ζωής. Να προσπαθήσουμε να επουλώσουμε τις πληγές μας.

Όπως ακριβώς έκανε η Άντα Αλιβιζάτου της ερωτικής σειράς Desires. Ο πόνος δεν φεύγει, μένει εκεί να μας βασανίζει μέχρι να έρθει η συνειδητοποίηση του λόγου που έγινε το συγκεκριμένο συμβάν.

Πονάει να χάνεις κάποιον δικό σου.

Πονάει να υπάρχει αγάπη χωρίς ανταπόκριση.

Πονάει να είσαι διαφορετικός.

Πονάει να βασανίζεσαι ενώ ξέρεις καλά πως δεν το αξίζεις. να είσαι άνθρωπος γεμάτος από καλοσύνη και να βρίσκεις πάντα τα χειρότερα μπροστά σου.

Και εδώ ερχόμαστε όλοι μας ακριβώς την ίδια στιγμή να αναρωτηθούμε το ΓΙΑΤΙ.

Πάντα αυτό το «γιατί» που οδηγεί στο χάσμα των αναπάντητων ερωτήσεων. Η ψυχή βασανίζεται για ένα και μόνο σκοπό αγαπημένοι μου. Για να ωριμάσει, να αλλάξει και να διδαχτεί από τις λάθος αποφάσεις μας, από τα λάθη που πιστεύαμε για σωστά. Μερικά γεγονότα τα οδηγούμε εμείς προς τον θάνατο τους, άλλα έρχονται απρόσμενα και μας ισοπεδώνουν. Ωστόσο δεν αλλάζει αυτό το πονεμένο «γιατί», τα δάκρυα και το κόστος που θα νιώσει η καρδιά μας.

Ποτέ κάποιος δεν θα μπορεί να απαντήσει στο χαμό ενός βρέφους που πεθαίνει στην γεννά.

Ποτέ δεν θα μπορέσει να απαντήσει κάποιος τον χαμό χιλιάδων ανθρώπων που πέφτουν νεκροί στο βωμό του πολέμου.

Ποτέ κανείς δεν θα μπορέσει να απαντήσει στο χαμό ενός έφηβου νέου από μηχανή ή αυτοκίνητο.

Ποτέ κανείς δεν θα καταλάβει γιατί τα παιδιά, χωρίς καμία αμαρτία ή κάποιο έγκλημα στα χεριά τους πεθαίνουν από καρκίνο.

Ίσως γι’ αυτό υπάρχουν τα ΓΙΑΤΙ. Επειδή δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε, να αντέξουμε το πόνο που θα φέρει η απάντηση, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποι στο άκουσμα νοσοκομείο πανικοβάλλονται.

Η καρδιά μας είναι ξεχωριστά φτιαγμένη για τον καθένα μας. Είναι φτιαγμένη για να αντέχει όσα μπορούμε να αντέξουμε, ακόμη κι αν αμφιβάλλουμε εμείς ίδιοι. Φτιαχτήκαμε έχοντας ένα προορισμό, κι ο πόνος, οι εμπειρίες, τα εμπόδια μας παίρνουν κάθε φορά πιο κοντά σε αυτόν έστω κι αν ήμασταν άλλοι από αυτούς που ξεκινήσαμε.

Η Άντα Αλιβιζάτου πάλεψε με τους δαίμονες της, συνάντησε το πόνο, δάκρυσε και έφτασε μέχρι το θάνατο. Φάνηκε δυνατή όμως, πάλεψε διότι γνώριζε πως άξιζε το καλύτερο. Δεν υποχώρησε. Δάμασε το πόνο της, τον νίκησε και κέρδισε την μάχη με τα προσωπικά «γιατί» της. Ναι, την αλλάξαν σαν άνθρωπο, όμως την έκαναν μια παραλλαγή του εαυτού της πιο δυνατή και απελευθερωμένη. Έδιωξε τους φόβους της και έφτιαξε την ζωή της ακριβώς όπως ονειρευόταν.

Μην αφήνετε το πόνο να μαυρίζει τις ζωές σας. Παλέψτε, δώστε αγώνα και μην ξεχνάτε ποτέ. Όλα γίνονται για να μας πάρουν στο σωστό προορισμό. Σε αυτόν που αξίζουμε ακόμη κι αν ήμαστε λαβωμένοι από χιλιάδες πληγές.

Τα «γιατί» είναι φαντάσματα του παρελθόντος. Κάντε τα φίλους και συμβούλους σας για να εξελίσσεστε. Μην τα μισείτε. Μην λυπάστε για όσα έγιναν διότι μπορεί σήμερα να μην καταλαβαίνετε αλλά θα καταλάβετε όταν φτάσετε στο προορισμό σας. Τότε μόνο όλα θα έρθουν στον πλήρη έλεγχο.

Επιμέλεια κειμένου: Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)