ΤΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΗΜΥΔΕΣ;

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Πιστεύετε στα όνειρα καί στην σημασία αυτών ή απλά τα προσπερνάτε; Θα μπορούσε η ζωή που ζούμε να είναι ένα όνειρο καί εμείς να έχουμε την ψευδαίσθηση πως όλα είναι πραγματικά; Πόσο λεπτά είναι τα όρια ανάμεσα στα όνειρα καί στην αληθινή ζωή;
   Ο συγγραφέας κύριος Μιχάλης Μπουναρτζίδης μέσα στο νέο του βιβλίο με τίτλο ''ΤΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΗΜΥΔΕΣ;'' βάζει τον κεντρικό του ήρωα να αναρωτηθεί για πολλά πράγματα που συμβαίνουν γύρω του καί δεν μπορεί να τα εξηγήσει. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός.
   Αν καί ο όγκος του βιβλίου είναι αρκετά μεγάλος,το βιβλίο διαβάζεται με μία ανάσα,κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον καί την προσοχή του αναγνώστη μέχρι καί την τελευταία του σελίδα. Κακά τα ψέματα είναι αρκετά δύσκολο να έχουμε μία σφιχτοδεμένη ιστορία,με συνεχόμενη ροή καί στρωτό λόγο σε βιβλία που είναι μεγάλα σε έκταση. Εδώ,όμως,ο συγγραφέας το καταφέρνει καί τελικά μας δίνει ένα πολύ καλό βιβλίο.
    Η γραφή του βιβλίου είναι πολύ καλή καί καθιστά το βιβλίο ευανάγνωστο καί καθόλου κουραστικό. Βρήκα πολύ παραστατικές τις περιγραφές των εικόνων. Μεταφέρθηκα κι εγώ με έναν μαγικό τρόπο,πίσω στον χρόνο καί στον τόπο που λάμβαναν χώρα όλα τα γεγονότα της ιστορίας. Μία ιστορία που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αληθινή,αφού η χρονική περίοδος στην οποία αναφέρεται το βιβλίο,συμπίπτει με την περίοδο προς την πτώση του Χίτλερ στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Άλλωστε πόσες φορές δεν έχουμε γίνει αυτήκοοι μάρτυρες εξιστόρησης ιστοριών ανθρώπων που έζησαν την φρίκη του πολέμου; Από τα δεινά που πέρασαν καί την σκληρή στάση των εμπλεκόμενων απέναντι στον άμαχο πληθυσμό έως καί το τι χρειάστηκε να κάνουν για να επιβιώσουν.
   Το βιβλίο παρ'όλο που ανήκει στην κατηγορία των ιστορικών μυθιστορημάτων,έχει καί κοινωνικό χαρακτήρα. Μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις,την φιλία,την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον,την πίστη στο θεό αλλά καί στον έρωτα που μπορεί να γεννηθεί ακόμη καί κάτω από αντίξοες συνθήκες. Με δράση που θυμίζει σχεδόν ταινία που παρακολουθούμε στο κινηματογράφο,οι ήρωες θα μας συντροφεύσουν σε αυτό το ταξίδι καί θα μας γεννήσουν διάφορα συναισθήματα. Συναισθήματα όπως είναι η συμπόνοια έως καί το μίσος. Ίδιες θα είναι καί οι σκέψεις μας. Το μέχρι που είναι ικανός να φτάσει ένας άνθρωπος για να εκδικηθεί,να επιβιώσει καί τελικά να αποκτήσει ό,τι επιθυμεί.
    Η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα στις σελίδες του βιβλίου από τον κεντρικό ήρωα της υπόθεσης. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση βοηθάει το βιβλίο να γίνει πιο οικείο στον αναγνώστη καί γιατί όχι,να ταυτιστεί ως ένα βαθμό με τον πρωταγωνιστή. Παράλληλα υπάρχουν κι άλλοι δευτεραγωνιστές,οι οποίοι με μία πρώτη ματιά δείχνουν σαν μία ετερόκλητη παρέα αλλά θα βοηθήσουν όλοι από μεριάς του στο να έχουμε την εξέλιξη της ιστορίας μέχρι το τέλος. Εγώ στα πρόσωπά τους ένιωσα ότι αντικατοπτρίζονταν όλες οι συνέπειες/μορφές του πολέμου. Δυστυχώς οι πόλεμοι καί τα αντίκτυπά τους δεν ξεχωρίζουν καταγωγή,φύλο ή κοινωνική τάξη. Είναι από τις λίγες φορές που όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο. Είναι τόσο άσχημο να φτάνει η ανθρωπότητα σε αυτό το σημείο για να αντιλαμβάνεται πόσο μάταια είναι πολλά πράγματα στον κόσμο καί ότι η αξία βρίσκεται σε αυτά τα καθημερινά,τα δεδομένα για πολλούς.
    Όσον αφορά το τέλος του βιβλίου,το βρήκα πολύ ευρυματικό από μεριάς του συγγραφέα καί μου άφησε μία πολύ ωραία αίσθηση. Έδωσε έναν άλλον τόνο σε όλο το κείμενο. Λες καί γεννήθηκε η ελπίδα μέσα στα συντρίμια.
    Για μένα η αναγνωστική χρονιά ξεκίνησε με εξαιρετικά βιβλία καί ήδη έχει μπεί ο πήχης ψηλά. Ευελπιστώ να συνεχίσει έτσι. Εγώ σας προτρέπω να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε το βιβλίο. Θα σας ικανοποιήσει η ανάγνωσή του.
                                                             Καλά σας αναγνώσματα!

                                                                      ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Τη ρώτησε μόνο για τις σημύδες που είδε στο όνειρό του. Τί να σήμαιναν;
Είχε περάσει κιόλας μια εβδομάδα από τότε που έφυγε με το τρένο ο αδελφός Ευγένιος, και οι ρυθμοί στο μοναστήρι επανήλθαν στο κανονικό. Το κανονικό είχε φθάσει να είναι μια ντουζίνα μοναχοί και «μοναχοί» που συμβίωναν αναγκαστικά με έναν Ρώσο, μια Ρωσίδα, έναν Πολωνό, όλοι τους λιποτάκτες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έναν άλλο Ρώσο κι έναν Ελληνογάλλο, δραπέτες από στρατόπεδα, και μια Γερμανορωσίδα χήρα που ακολουθούσε τον έναν δραπέτη. Όλο αυτό ήταν το «κανονικό» που το αναστάτωσε για λίγο η παρουσία ενός φυγάδα Ναζί. Με περίσσεια διπλωματική γλώσσα ο Αβάς Αλόις μίλησε για ισορροπία κατανόησης, όταν ο Αντρέγιεφ τη βάφτισε «ισορροπία του τρόμου».
          Δεν είχε κατασταλάξει τι από τα δύο ήταν.
Θυμήθηκε κι άλλους απ’ αυτόν τον θίασο του δρόμου, τον Κροάτη Επίσκοπο, έπειτα τους Έλληνες φασίστες, τον Ναζί λαθρέμπορο, και τον Κυριάκο. Αυτό το οδοιπορικό που ξεκίνησε τέλος Γενάρη του 1945 λίγο έξω από το ʼουσβιτς, θα τέλειωνε παραμονή Χριστουγέννων στη Σαλονίκη...

                                   Ένα επικό μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΟΥΝΑΡΤΖΙΔΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΩΚΕΑΝΟΣ