Η άχρονη παραλία

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Τίτλος: ''Η άχρονη παραλία'',σε φόντο ασπρόμαυρο θα προσθέσω εγώ,για να τονίζεται ακόμη παραπάνω αυτό το διαρκές αέναο κύλισμα του χρόνου,όπως καί οι δύο αντίθετες όψεις της ζωής...

   Συγγραφέας η Φιόρη Ζαφειροπούλου,γνωστή για τη συνεχόμενη δράση της για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καί του περιβάλλοντος,δεν θα μπορούσε να μείνει μία απλή παρατηρήτρια όλων των κακών κειμένων της εποχής μας. Αποτυπώνει πάνω στο χαρτί ένα κοινωνικό μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα που αμαυρώνουν τις σύγχρονες κοινωνίες. Απώτερος σκοπός της,η αφύπνιση των κοιμισμένων συνειδήσεων καί η εγρήγορση των υπολοίπων για τη διαφύλαξη της αξίας της ζωής καί του κόσμου γύρω μας. Με λόγο στοχευμένο καί πένα ιδιαίτερη καταφέρνει καί μας ''παρασύρει'' στον κόσμο των ηρώων καί των ηρωϊδων της καί μας μιλά για όλα όσα επιθυμεί χωρίς περιττές φιοριτούρες καί βερμπαλισμούς. Δεν κάνει επίκληση στο συναίσθημα με συγγραφικά τερτίπια αλλά το αφήνει να γεννηθεί μόνο του μέσα στις ψυχές μας χάρη στο ίδιο το κείμενο.

   Απευθύνεται μόνο σε γυναίκες αναγνώστριες; Για μένα είναι ένα κατηγορηματικό όχι! Από πότε υπάρχει διαχωρισμός στα βιβλία; Λανθασμένη η άποψη πως οι μεν κατηγορίες βιβλίων διαβάζονται αποκλειστικά από γυναίκες καί οι δε αποκλειστικά από άνδρες. Εκτός από αναχρονιστικό,το θεωρώ άκρως σεξιστικό! Άνδρες καί γυναίκες (αναφέρομαι στα δύο φύλα με αλφαβητική σειρά,κι όχι από άποψη υπεροχής του ενός έναντι του άλλου) είναι ίσοι ως άνθρωποι. Λανθασμένες αντιλήψεις που τοποθετούν τις μεν,ή,τους δε σε συγκεκριμένες θέσεις με βρίσκουν κάθετα αντίθετη. Βέβαια,για να είμαι απόλυτα ειλικρινής,μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει η κοινωνία καί η οικογένεια εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο γαλουχίζει τα παιδιά της. 

   Η φύση έχει προικίσει τα δύο φύλα με χαρακτηριστικά που τα καθιστά ξεχωριστά καί μη συγκρίσιμα. Αυτή η διαφορετικότητα μας κάνει μοναδικούς/ες. Η συγγραφέας μέσα από την υπόθεση του βιβλίου της σκοπεύει να αναδείξει αυτό ακριβώς. Υμνεί το φεμινιστικό κίνημα καί θεωρεί πως έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη της θέσης της γυναίκας μέσα στην κοινωνία καί στην κατάκτηση καί διαφύλαξη όλων των δικαιωμάτων της. Όμως,δεν μένει μόνο εκεί. Πάει ένα βήμα παραπέρα καί δίνει την δική της άποψη για το πως ο φεμινισμός κάποιες φορές φτάνει ίσως καί στα άκρα,χάνοντας τον αρχικό του σκοπό αλλά εντέλει δηλώνει δυνατά το ''παρών'' καί στηρίζει τις γυναίκες σε όλον τον κόσμο. 

    Πώς,όμως,ο φεμινισμός μπορεί να ''συνδυαστεί'' κάτω από ένα κοινό πλαίσιο,μέσα στις σελίδες ενός μυθιστορήματος,με την εκμετάλλευση των γυναικών για άλλους σκοπούς ακόμη καί στις σύγχρονες -κατά τ'άλλα- πολιτισμένες κοινωνίες; Η συγγραφέας κάνει ένα σαφές καί αιχμηρό σχόλιο για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Πώς ενώ έχουν καταφέρει οι γυναίκες τόσα πολλά,να υπάρχει μεγάλη μερίδα αυτών,ακόμη καί μικρών κοριτσιών,που ζούν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες καί να βιώνουν καθημερινά όλες αυτές τις κακουχίες καί τον διαρκή εξευτελισμό; Στο χέρι όλων μας είναι να ''ενεργοποιηθούμε'' καί να αντιδράσουμε απέναντι σε αυτόν τον παραλογισμό.

   ''Εκείνη γεννήθηκε σε μια από τις πλούσιες οικογένειες του ευρωπαϊκού Νότου, όπου οι γυναίκες θεωρείται πως ζουν ισότιμα με τους άντρες. Εκείνες στα φτωχά κράτη των Βαλκανίων και της Αφρικής, όπου η αξία της γυναίκας είναι αναλώσιμη. Εκείνη είναι μια γυναίκα δυναμική, μια σύγχρονη αμαζόνα, που μέσα στην κοινωνία μας, αγκυλωμένη ακόμα στις παθογένειες του χθες, προσπαθεί να διεκδικήσει αυτό που δικαιωματικά της ανήκει: τον αληθινό έρωτα, την αναγνώριση, μια επιτυχημένη ανεξάρτητη καριέρα. Εκείνες είναι θύματα μιας τραγικής ιστορίας που εκτυλίσσεται παράλληλα στα ίδια ή σε άλλα γεωγραφικά μήκη. Νεαρές γυναίκες αδύναμες, που δεν πρόλαβαν να ονειρευτούν, τους έσκισαν τα πέπλα της αθωότητας φορώντας τους τις αλυσίδες της σωματεμπορίας. Συναντιούνται οι δρόμοι τους στο φυσικό πέρασμα των τράφικερ από την Ανατολή στη Δύση, στα ελληνικά παράλια. Ένα ηλιόλουστο απόγευμα σε μια ψαροταβέρνα πάνω στη θάλασσα ξεκινάει μια ιστορία απελευθέρωσης, τόσο ψυχικής όσο και σωματικής, για όλες τους. Μέσα από μια πορεία δύσκολη, γεμάτη εμπόδια και πισωγυρίσματα, εκείνη στρέφεται προς τα μέσα προκειμένου να βρει τον εαυτό της και τη δύναμη που είχε, αλλά δεν γνώριζε. Εκείνες δεν έχουν σε κανέναν να στραφούν, δεν τους ανήκει ούτε καν το ίδιο τους το σώμα. Μόνο εκείνη θα μπορούσε να τις βοηθήσει." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Η σύγκριση ανάμεσα στους χαρακτήρες καί τις εμπειρίες ζωής των πρωταγωνιστριών του βιβλίου βοηθά τη συγγραφέα να τονίσει αυτήν την οξύμωρη καί συνάμα τραγική κατάσταση που επικρατεί γύρω μας καί έχει ως θύματα εκατομμύρια αθώες γυναίκες καί μικρά κορίτσια. Θεωρείται καλή,ή,κακή τύχη το που θα γεννηθεί μία γυναίκα,ή,ένα κορίτσι. Σαν ένα καπρίτσιο της μοίρας να ορίζει τη διαδρομή καί το πως θα ζήσουν. Σαν να μην υπάρχουν επιλογές. Σαν όλα να είναι προκαθορισμένα εξ αρχής καί να πρέπει να διαβούν αυτόν τον μονόδρομο,χωρίς να ερωτώνται οι ίδιες για το πως επιθυμούν να ζήσουν τη ζωή τους. Συνετό θα είναι να μην επαναπαυόμαστε στις αναπαυτικές μας θέσεις καί να κάνουμε πως δεν υφίστανται όλα αυτά. Είναι μέγα λάθος! Ό,τι εμείς θεωρούμε δεδομένο,για άλλες γυναίκες καί κορίτσια είναι ζητούμενο. Οφείλουμε να δράσουμε με τον τρόπο που μπορούμε. Εάν γίνουμε μάρτυρες κάποιου περιστατικού,πρέπει να πάμε να το καταγγείλουμε στις αρμόδιες αρχές. Εάν όχι,γινόμαστε ακούσια συνένοχοι σε αυτό το έγκλημα. Μας αφορά παραπάνω απ'όσο φανταζόμαστε. 

   Κλείνοντας το βιβλίο,θεωρώ πως όχι μόνο έλαβα την απαραίτητη δόση ψυχαγωγίας αλλά με βοήθησε να σκεφτώ ακόμη παραπάνω. Να ''ανοίξω'' ένα επιπλέον παράθυρο στην κριτική μου ικανότητα καί να δώ τη ζωή όπως ακριβώς είναι. Εγώ σας προτρέπω να αναζητήσετε καί να προμηθευτείτε το βιβλίο,ακόμη κι αν δεν διαβάζετε ανάλογα μυθιστορήματα,γιατί μέρος των εσόδων της συγγραφέως δωρίζονται σε κοινωφελείς οργανισμούς για την ένταξη γυναικών θυμάτων εμπορίας ανθρώπων και θυμάτων έμφυλης βίας. Με αυτόν τον τρόπο βάζετε καί το δικό σας λιθαράκι σε αυτόν τον αγώνα.

                                                                 Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΦΙΟΡΗ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΚΤΟΣ