ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ 'Η ΠΟΛΥΠΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

                                                                    ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

                                 ''ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ 'Η ΠΟΛΥΠΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ''

   Σε μία χώρα που γέννησε την λογοτεχνία,δυστυχώς η φιλαναγνωσία κατέχει μία χαμηλή θέση. Άν καί τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μία ενθαρρυντική ''στροφή'' των πολιτών προς την ανάγνωση βιβλίων,δεν χαίρουν όλα τα λογοτεχνικά είδη την ίδια σημασία καί προσοχή. Πιο συγκεκριμένα η ποίηση ''δίχαζει'' το αναγνωστικό κοινό. Yπάρχουν εκείνοι/ες που την λατρεύουν κι εκείνοι/ες που αγαπούν να την μισούν. Το αποτέλεσμα είναι πως σε κανέναν καί καμία δεν περνά αδιάφορη. Εγώ για να είμαι ειλικρινής απέναντί σας,ανέκαθεν έτρεφα μία συμπάθεια σε αυτήν κι όσο μεγαλώνω την εκτιμώ όλο καί περισσότερο. Κι όπως θα έχετε παρατηρήσει -όλο καί συχνότερα- σας παρουσιάζω ποιητικές συλλογές μέσα από το blog μου.

   Συνεχίζοντας τα νοερά ταξίδια της ψυχής,συντροφιά μου κράτησε η νέα ποιητική συλλογή του αναγνωρισμένου κι αξιόλογου ποιητή κυρίου Ιωάννη Πανουτσόπουλου με τίτλο ''ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ 'Η ΠΟΛΥΠΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ'' που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος. Μία εκ των πιο ιδιαίτερων καί όμορφων ποιητικών συλλογών που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα καί είμαι βέβαιη πως θα διαβάσω πάλι μελλοντικά.

   Η αγάπη για την ανάγνωση των βιβλίων καλλιεργείται στα παιδιά από νεαρή ηλικία από την οικογένεια. Η οικογένεια,λοιπόν,εδώ γίνεται ο βασικός πυλώνας των θεμάτων των ποιημάτων που θα βρούμε μέσα στην συλλογή. Άλλωστε,ο ίδιος ο τίτλος μας δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές πάνω καί μέσα στις οποίες θα ''κινηθούμε'' κατά την διάρκεια της ανάγνωσης. Από την οικογένεια καί έπειτα από το σχολείο καί το κοινωνικό μας περίγυρο θα λάβουμε ό,τι θεωρείται κατάλληλο εφόδιο για την ζωή μας. Το θέμα,όμως,είναι αν καί κατά πόσο η οικογένεια μας αφήνει πραγματικά ελεύθερους/ες να κάνουμε τις όποιες επιλογές μας,ή,έχουμε τελικά την ψευδαίσθηση πως ισχύει αυτό. 

   ''Τα "Οικογενειακά ή πολυπρισματικός κόσμος" κατά τον Ιωάννη Πανουτσόπουλο είναι ο «τρόπος να θεραπεύουμε τις αμυχές πριν γίνουν τραύματα. Να θεραπεύουμε τα τραύματα όταν μπορούν να επουλωθούν. Να χαρίζουμε τη συγγνώμη πριν ακόμα μας ζητηθεί. Να νουθετούμε δίχως να γίνει αντιληπτή η νουθεσία». Η οικογένεια, άλλωστε, μπορεί να υπήρξε «ιδεολογικό κατάλυμα για νεανικά τολμήματα. Ιδιότυπο παρεκκλήσι για έναν κόσμο ανέγγιχτο από την απληστία». «Γιατί θα έρθει ο καιρός να συναθροιστούμε. Η ανάγκη να σιτιστούν τα πλήθη που επικρέμονται από το χείλος της αλήθειας. Τότε και ο άρτος θα περισσέψει και ο οίνος θα επαρκέσει. Και τα δίχτυα των αλιέων ολόγιομο θα πιάσουν το φεγγάρι των στοχασμών μας». Ή όπως θα μπορούσε να ειπωθεί σε ένα τετράστιχο:

Ετοιμόγεννες λέξεις

Σε μια στέρφα πατρίδα

Αν γεννήσουν κορίτσι

Θα το βγάλω ελπίδα!'' (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

   Η ποιητική συλλογή είναι χωρισμένη σε τρία μέρη,όμοια με τρείς θεματικές ενότητες που η καθεμία εξ αυτών θα μας μιλήσει για τον θεσμό της οικογένειας. Οι τρείς ενότητες φέρουν τους τίτλους: ''Οικογένεια της σιωπής'',''Οικογένεια της οργής'' καί ''Οικογένεια της σπουδής''. Είναι σαν να μας προϊδεάζουν για το τι πραγματεύεται κάθε θεματική ενότητα. Σαν να είναι αυτό το συναίσθημα που κυριαρχεί σε κάθε οικογένεια. Ή μήπως κάθε οικογένεια είναι μία μικρή αποτύπωση της κοινωνίας με τα όποια θετικά καί κακώς κείμενα την χαρακτηρίζουν; Διαβάζοντας τα ποιήματα κατέληξα να έχω την αίσθηση πως είναι ένα πάντρεμα καί των δύο. Βέβαια,το τι θα λάβει ο κάθε αναγνώστης/στρια ξεχωριστά επαφίεται σε εκείνον/η.

   Στην αρχή σας είπα ότι έχουμε να κάνουμε με μία ιδιαίτερη ποιητική συλλογή. Θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως τι εννοούσα με αυτό. Πέραν από τον διαχωρισμό των ποιημάτων σε ενότητες,πρίν την κάθε ενότητα υπάρχει ένα γνωστό ποίημα καί ένα εισαγωγικό κείμενο που μιλάει για το νόημα των ποιημάτων. Έπειτα,πολλά ποιήματα είναι γραμμένα με τέτοιον τρόπο που ένιωθα ότι διάβαζα ταυτόχρονα καί ποιήματα καί πεζογραφήματα. Ένας συνδυασμός λυρικότητας καί στοχευμένου λόγου με την ατόφια αίσθηση ενός διηγήματος. Εμένα με γοήτευσε αυτή η μορφή των ποιημάτων καί θεωρώ πως ο συγγραφέας κατάφερε καί μου μετέδωσε πλήρως τα όσα επιθυμούσε.

   Δώστε μία ευκαιρία στην ποίηση καί μην κρατάτε αρνητική στάση απέναντί της. Είμαι βέβαιη πως θα βρείτε κάτι που θα σας συγκινήσει καί θα μείνει καιρό νωπό στην μνήμη σας. Γιατί όχι να μην ξεκινήσετε καί με την παρούσα ποιητική συλλογή; 

                                                                  Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΕΙΡΑ: Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΤΟΠΟΣ