Πάμε μια βόλτα;



Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Είναι δυνατό μία λέξη να χαρακτηρίσει,ή,έστω να μπορέσει να παρομοιαστεί με την έννοια της ζωής; Ως άνθρωποι θνητοί μπορούμε να αντιληφθούμε την αξία της καί να την ζήσουμε στο έπακρο,για να μην φτάσουμε στο σημείο που θα έχουμε γεράσει καί θα έχουμε απωθημένα; Το έχετε σκεφτεί άραγε αυτό ποτέ; Ή επιλέγετε απλά να κυλούν οι μέρες έτσι απλά,ανώδυνα,ίσως καί ανούσια;
  Η σημερινή μου πρόταση για εσάς είναι το κοινωνικό μυθιστόρημα της συγγραφέως κυρίας Μαρίας Βουζουνεράκη με τίτλο ''Πάμε μια βόλτα;'' καί κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.
  Για να επανέλθω στο αρχικό μου ερώτημα προς εσάς,για μένα η ζωή θα μπορούσε να μοιάζει με μία βόλτα. Μία βόλτα με αρχή,μέση καί τέλος. Μία βόλτα που ξεκινάει με την γέννησή μας,συνεχίζει παράλληλα με εμάς κι όσα επιλέγουμε να πράξουμε καί τελειώνει με ένα ταξίδι δίχως γυρισμό.
  Η συγγραφέας επιλέγει έναν ιδιαίτερο τρόπο για να ξεκινήσει την εξιστόρηση των γεγονότων. Χωρίζει την πλοκή σε τρία μέρη,καθένα εκ των οποίων μιλάει για διαφορετική περίοδο αλλά όλα μαζί ενωμένα δίνουν την πλήρη εικόνα. Το πρώτο μέρος τιτλοφορείται ''Το τέλος και η αρχή μιας ζωής'',όπου εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι θα έρθουμε σε επαφή με την γέννηση καί το θάνατο της πρωταγωνίστριάς μας. Το δεύτερο μέρος έχει τίτλο ''Επιστροφή στην πραγματικότητα και διεκδίκηση της ευτυχίας'',όπου εκεί πλέον βλέπουμε το μεγαλύτερο μέρος του βίου της ηρωίδας μας καί στο τρίτο καί τελευταίο ''Συμφιλίωση με την απώλεια και τις αναμνήσεις'' οι κύκλοι πλέον κλείνουν,δίνονται απαντήσεις καί η επιθυμητή λύτρωση είναι γεγονός.
  Βρήκα την πένα της συγγραφέως πολύ καλή. Την χαρακτηρίζει ο αδιάκοπος,ομαλός,σύγχρονος λόγος,το πληθωρικό καί οικείο λεξιλόγιο καί η συνεχόμενη ροή των γεγονότων. Το παιχνίδι ανάμεσα στο παρελθόν καί το παρόν είναι διασκεδαστικό καί καθόλου βαρετό,ή,κουραστικό. Είχα την αίσθηση ότι οι σελίδες έτρεχαν σαν νεράκι μέσα από τα χέρια μου κι εγώ πάλευα να τις συγκρατήσω αλλά μάταια. Το βιβλίο τελείωσε καί μου άφησε μία γλυκόπικρη γεύση σαν κι αυτή που συνοδεύει την αληθινή μας ζωή.
   Η υπόθεση του βιβλίου θα μπορούσε κάλλιστα να θυμίζει την χιλιοειπωμένη φράση,πως όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια,ο Θεός γελάει. Επειδή δεν μπορούμε,ή,πιο σωστά δεν θέλουμε ως άτομα να αποδεχτούμε αγόγγυστα την μοίρα μας καί την θνητότητά μας,δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να σκεφτούμε αυτά που έχουν πραγματική αξία αλλά προτιμάμε να αναλωνόμαστε σε μη ουσιώδη κι ανώφελα πράγματα. Τί γίνεται όμως όταν τελικά ''χτυπάει'' ένα καμπανάκι που δηλώνει ότι ελλοχεύει ένας κίνδυνος; Θα το αγνοήσουμε βάζοντάς το κάτω από το χαλάκι καί θα κάνουμε ότι το ξεχνάμε επειδικτικά μέχρι να επανέλθει; 'Η θα το κοιτάξουμε κατάματα καί θα το αντικρούσουμε; Ο φόβος,ή,η αγάπη για την ζωή θα είναι ο τελικός νικητής;
  Η συγγραφέας κυρία Μαρία Βουζουνεράκη μέσα από την ιστορία του βιβλίου της ''Πάμε μια βόλτα;'' καταπιάνεται με δύο πολύ σοβαρά ζητήματα,όπως είναι η εμφάνιση μίας δύσκολης καί σκληρής ασθένειας καί η καταπίεση που νιώθουν πολλοί άνθρωποι-κυρίως τα προηγούμενα χρόνια στην επαρχία-για την εκδήλωση των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Το κάνει με την πρέπουσα προσοχή καί αξιοπρέπεια. Δεν θίγει καί δεν προσβάλλει. Δεν γίνεται γραφική,ούτε φαιδρή. Αντίθετα,αγγίζει με πολλή μαεστρία καί λεπτούς,σχεδόν χειρουργικούς,χειρισμούς όλη την ιστορία.
   Με ήρωες όμοιους με τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας καί με αληφοθανή ιστορία το βιβλίο βγάζει προς τους αναγνώστες έναν ρεαλιστικό χαρακτήρα. Δεν θα είναι λίγοι εκείνοι/ες οι οποίοι/ες μέσα από τα μάτια των ηρώων θα δούν την δική τους ζωή καί συγγενών τους ως ένα βαθμό. Θα βιώσουν τον έρωτα,την ευτυχία,το όνειρο αλλά καί τον πόνο.
  Πολλές φορές κατά την διάρκεια της ζωής του ένας άνθρωπος θα αγανακτήσει,θα αναρωτηθεί γιατί να συμβαίνουν σε αυτόν τα άσχημα πράγματα,θα φτάσει πιθανώς στο σημείο να θέλει να τα τινάξει όλα στον αέρα καί να νιώθει ότι τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του καί πρέπει να παραδώσει τα όπλα. Δεν είναι αυτή η ιδανική λύση! Πρέπει πάντα όλοι να παλεύουν καί να μην χάνουν την ελπίδα τους μέχρι καί την έσχατη στιγμή. Αλλιώς δεν θα έχει νόημα η ζωή.... Καί να θυμάστε. Αν χαθεί μία μάχη,δεν συνεπάγεται ότι χάθηκε κι ο πόλεμος...
  Επιτρέψτε μου αυτήν την φορά να κλείσω την κριτική μου με έναν διαφορετικό τρόπο απ'ό,τι συνηθίζω. Θα σας παραθέσω ένα κομμάτι από το γράμμα της κεντρικής ηρωίδας προς τα αγαπημένα της πρόσωπα,το οποίο θα μείνει καιρό χαραγμένο στην μνήμη μου. Λέει λοιπόν ''Η ζωή με δίδαξε πως ο καθένας μας έχει τους δικούς του δαίμονες να αντιμετωπίσει και πως το να κρίνουμε είναι μια βολική λύση για να μπορούμε να κοιμόμαστε χωρίς τύψεις και να συνεχίζουμε να ρίχνουμε πίσω απ'την καμπούρα μας όλα όσα δε θέλουμε να βλέπουμε.''(σελ.236)
                                                               Τί λέτε; Πάμε μια βόλτα;
                                                                Καλές σας αναγνώσεις!

                                                                       ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Όταν η ζωή αποφασίζει να σε κάνει ν’ αλλάξεις πορεία, συχνά σου δίνει πολλές προειδοποιήσεις. Επιμένει να τις πετάει μπροστά σου, όσο κι αν εσύ αδιαφορείς. Μέχρι που μια μέρα αλλάζουν όλα, καθώς σου χαρίζει το ανεπιθύμητο δώρο μιας ανίατης πάθησης, με την οποία καλείσαι να μάθεις να συμβιώνεις.

Η νεαρή Μυρτώ αφήνει το πανέμορφο Ναύπλιο, όπου γεννήθηκε, για ν’ αναζητήσει το μέλλον της στην απρόσωπη Αθήνα. Με μια βαλίτσα όνειρα, ένα έμφυτο συγγραφικό ταλέντο και τη διάθεση να παλέψει για να πραγματοποιήσει τους στόχους της, θ’ αναμετρηθεί με όσα τη στοιχειώνουν από το παρελθόν, θα διεκδικήσει το δικαίωμα στον απόλυτο έρωτα και θα βιώσει την ουσιαστική ευτυχία, ατενίζοντας το αύριο με αισιοδοξία και ελπίδα.

Η Μοίρα όμως συνηθίζει ν’ ανατρέπει τα σχέδια που κάνουμε, και η Μυρτώ δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Η διάγνωση της σοβαρής νόσου της θα την προσγειώσει σε μια νέα αδιανόητη πραγματικότητα και θα την προκαλέσει ν’ αγωνιστεί για το αβέβαιο μέλλον.


Ένα μυθιστόρημα για τη ζωή και τις ανατροπές της, τη διεκδίκηση της αγάπης, της ευτυχίας και του δικαιώματος να ονειρεύεσαι ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΡΙΑ ΒΟΥΖΟΥΝΕΡΑΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ
  




Πάμε μια βόλτα; Πάμε μια βόλτα; Reviewed by Dominica on Φεβρουαρίου 23, 2020 Rating: 5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Εικόνες θέματος από sndr. Από το Blogger.