Τρεις βαθμοί μυωπίας - Ναταλία

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Πείτε το ιδιοτροπία,λανθασμένη άποψη,ή,όπως αλλιώς επιθυμείτε,μα αν καί τα ρήματα ''κοιτάζω'' καί ''βλέπω'' είναι συνώνυμα,όσο οξύμωρο κι αν θα σας ακουστεί αυτό,για μένα διαφέρουν στην βαθύτερη ουσία τους. Άλλωστε,πόσες φορές δεν έχετε πεί καί εσείς σε κάποιον ότι κοιτάζει αλλά δεν βλέπει; Κι έρχομαι να σας ρωτήσω,πόσο σίγουροι/ες είστε ότι βλέπετε σωστά καί καθαρά; Αντιλαμβάνεστε τα πάντα όπως ακριβώς είναι,ή,επιλέγετε,ακούσια ή εκούσια,να εθελοτυφλείτε; 

   Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος το δεύτερο βιβλίο της νουάρ τριλογίας ''Τρεις βαθμοί μυωπίας'' με τίτλο ''Ναταλία'' του συγγραφέα κυρίου Ηρακλή Γεωργαντή καί σήμερα σας το παρουσιάζω μέσα από το blog μου. Ένα βιβλίο που με ιντρίγκαρε εξαιτίας του ιδιαίτερου τίτλου του. Δεν σας το κρύβω πως πέρασαν αρκετές σκέψεις από το μυαλό μου. Πώς μία διαθλαστική ανωμαλία του ματιού μπορεί να σχετίζεται με ένα αστυνομικό βιβλίο; Μήπως υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα από πίσω καί πρέπει να το ανακαλύψω; Το μόνο που χρειαζόταν να κάνω,ήταν να διαβάσω το βιβλίο,όπερ καί εγένετο.

   ''Ένας όρος στη διαθήκη, τρεις αδελφές, σκοτεινά οικογενειακά μυστικά και ένα έγκλημα. Ένα πάρτι γίνεται αφορμή να διαρρεύσει το σκοτεινό μυστικό της οικογένειας. Οι πρωταγωνιστές αγωνίζονται να κρύψουν τα ίχνη της προηγούμενης ζωής τους, φτάνοντας ακόμα και στη συγκάλυψη ενός εγκλήματος. Για μία ακόμη φορά, το τέλος τούς φέρνει αντιμέτωπους με την αλήθεια που όλοι θα είχαν προβλέψει, αν –φυσικά– επέλεγαν να βλέπουν τα πράγματα χωρίς την ασάφεια που δίνουν στην όραση οι «τρεις βαθμοί μυωπίας»…'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Πάντα επιθυμώ να είμαι ειλικρινής απέναντί σας. Επειδή δεν είχε τύχει να διαβάσω ακόμα το πρώτο βιβλίο,είχα έναν μικρό ενδοιασμό ξεκινώντας την ανάγνωση του παρόντος. Θα μπορούσα να αντιληφθώ το τι ήθελε να μας ''κοινωνήσει'' ο συγγραφέας μέσα από την υπόθεση; Θα υπήρχαν κενά που δεν θα κατανοούσα,ή,χαμένα κομμάτια του ''παζλ'' που θα με απέτρεπαν από το να δώ ολοκληρωμένη την εικόνα; Ευτυχώς,για μένα καί για όσους/ες δεν έχουν διαβάσει ήδη το πρώτο βιβλίο καί επιθυμούν να ξεκινήσουν με το δεύτερο,δε θα αντιμετωπίσουν κάποια δυσκολία,αφού απ'ό,τι κατάλαβα,είναι ανεξάρτητες οι ιστορίες μεταξύ τους καί δεν υπάρχει πρόβλημα σχετικά με το ποια σειρά θα επιλεχθούν να διαβαστούν.

   Ο λόγος του συγγραφέα είναι αδιάκοπος,κατανοητός καί στρωτός. Θεωρώ πως έχει δομήσει σε ικανοποιητικό βαθμό το κείμενό του,χρησιμοποιώντας άφθονο λεξιλόγιο,κάποιες φορές πιο οικείο καί απλό καί κάποιες άλλες πιο σκληρό καί ωμό. Οι περιγραφές των σκηνών καί δη των ερωτικών είναι γλαφυρές καί για αρκετούς/ες σοκαριστικές. Προσωπικά δεν με ενοχλούν όταν τοποθετούνται μέσα στην πλοκή για κάποιον σκοπό. Σε αντίθετη περίπτωση,αν υπάρχουν μόνο καί μόνο για να σκάσουν σαν πυροτεχνήματα στα μάτια των αναγνωστών καί να ''καλύψουν'' πιθανές άλλες αστοχίες στο κείμενο,ναι εκεί με βρίσκουν απόλυτα αντίθετη. Κάτι το οποίο δεν ισχύει στην συγκεκριμένη περίπτωση. Επίσης,οι διάλογοι μεταξύ των ηρώων φανερώνουν μία αληθοφάνεια η οποία μεταφέρεται καί στον χαρακτήρα τους. 

   Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων που θα συναντήσουμε μέσα στο βιβλίο θεωρώ πως είναι το κλειδί της υπόθεσης. Κάτι στο οποίο πρέπει να σταθούμε. Έχουν ''ντυθεί'' με τον απαραίτητο κυνισμό,την στραβλή πεποίθηση για το τι συμβαίνει γύρω τους καί με μία επιπολαιότητα που δεν ταιριάζει σε ενήλικες,νοήμονες ανθρώπους. Παρ'όλ'αυτά είναι άνθρωποι που κάλλιστα θα μπορούσαμε να συναντήσουμε καθημερινά γύρω μας. Δεν δύναμαι να πώ με σιγουριά,αν καί κατά πόσο υπάρχει πιθανότητα ένας αναγνώστης,ή,μία αναγνώστρια να ταυτιστεί στον μέγιστο βαθμό μαζί τους,αλλά υπάρχει ένα μικρό ποσοστό να συμβεί.

   Ούσα μύωψ από τις αρχές της εφηβείας μου,θεωρώ απαραίτητο αξεσουάρ καί προσωπικό μου βοηθό τα γυαλιά οράσεως καί τους φακούς επαφής. Μην φορώντας ένα από τα δύο έχω την αίσθηση πως δεν μπορώ να αντιληφθώ τα πάντα γύρω μου όπως ακριβώς είναι,αλλά ότι έχω μία λάθος εκδοχή γι'αυτά. Με όμοιο τρόπο πράττουν καί οι ήρωες του βιβλίου. Με την διαφορά πως εκείνοι/ες δεν το καταλαβαίνουν όλο αυτό. Θεωρούν πως οι πράξεις τους είναι ορθές καί δεν επιδέχονται βελτίωσης... Κι αυτό είναι κάτι που δεν θα πρέπει να το προσπερνάμε έτσι απλά... Πάντα οφείλουμε να γινόμαστε καλύτεροι/ες,όχι μόνο για τους γύρω μας,αλλά καί για εμάς τους ίδιους/ες...

   Εν ολίγοις πρόκειται για ένα καλό αστυνομικό νουάρ που διαβάζεται άκοπα καί ευχάριστα. Ένα μυθιστόρημα που το χαρακτηρίζει ο γρήγορος ρυθμός,οι ανατροπές καί η ανάδειξη των ανθρωπίνων σχέσεων μέσα από την πολυπλοκότητα που τις διέπει. Μελλοντικά θα αναζητήσω να διάβασω το πρώτο καί το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας που αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα. Έαν σας κέντρισε το ενδιαφέρον,μπορείτε με την σειρά σας να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε.

                                                             Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΗΡΑΚΛΗΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ