Ανθρώπινα μέλη - Μίνι αφιέρωμα στην αστυνομική λογοτεχνία(μέρος 2ο)
Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)
Για τη δεύτερη ημέρα του αφιερώματος στην αστυνομική λογοτεχνία αποφάσισα να σας παρουσιάσω ακόμη ένα νέο βιβλίο -αν δεν απατώμαι,είναι το πρώτο του συγγραφέα- που κυκλοφόρησε προ ημερών από τις εκδόσεις Ελκυστής. Ο λόγος για το αστυνομικό μυθιστόρημα με τίτλο ''Ανθρώπινα μέλη'' του ανερχόμενου συγγραφέα κυρίου Αθανάσιου Αργυρού. Ένα βιβλίο που από τον τίτλο του κιόλας,μας προϊδεάζει για το τι μπορεί να ανακαλύψουμε διαβάζοντάς το.
''Ανθρώπινα μέλη'' όπως προείπα ο τίτλος του κι αμέσως έχω την αίσθηση πως το στοιχείο του θρίλερ θα είναι εμφανές μέσα στην υπόθεση. Θα υπάρχει ισορροπία με το αστυνομικό,ή,θα υπερκαλύψει το ένα το άλλο; Ευτυχώς ο συγγραφέας καταφέρνει καί τα προσαρμόζει μέσα στο κείμενο στον χρόνο καί την ποσότητα που χρειάζεται. Κι αν το συνδυάσουμε με την εικόνα που κοσμεί το εξώφυλλό του,θα μπορέσουμε να μπούμε με ομαλό τρόπο μέσα στην πλοκή. Όλο το κλίμα κτίζεται βήμα-βήμα από τον συγγραφέα από τις πρώτες κιόλας σελίδες με σκοπό να κρατήσει αμείωτη την προσοχή καί το ενδιαφέρον μας. Όπως καί να'χει,εγώ το βιβλίο το διάβασα πολύ ευχάριστα κι άκοπα.
''Δυο άνθρωποι, με διαφορά μερικών ημερών, εισέρχονται στο αστυνομικό τμήμα με ακρωτηριασμένους τους αντίχειρές τους. Ένας ιερέας εντοπίζεται νεκρός με ακρωτηριασμένους τους όρχεις του. Ο επιθεωρητής Μορ που έχει αναλάβει την υπόθεση συνδέοντας το παρελθόν των θυμάτων, το οποίο είχε ως κοινό σημείο την εργασία τους σε ένα ορφανοτροφείο, οδηγεί τις αρχές στη σύλληψη ενός υπόπτου.''
Ο συγγραφέας έντεχνα αποφεύγει τους βερμπαλισμούς κι άλλες περιττές φιοριτούρες,που θα είχαν λόγο ύπαρξης απλά καί μόνο για να καλυφθούν πιθανές αστοχίες. Μέσα από την απλότητα καί στιβαρότητα του λόγου του μας προσφέρει ένα κατανοητό κι ευκολοδιάβαστο βιβλίο. Παραλείπονται οι κουραστικές επαναλήψεις,ή,οι μονότονες ''κοιλιές''. Θέλει να προσεγγίσουμε το έργο του με καθαρή σκέψη καί οπτική ματιά. Δε χρησιμοποιεί ''τερτίπια'',ή,άλλα τεχνάσματα για να μας δελεάσει. Στα επιπλέον θετικά μπορούν να προστεθούν το άφθονο λεξιλόγιο,η γρήγορη εναλλαγή σκηνών,η συνεχόμενη δράση,η αγωνία,το μυστήριο,τα περιεκτικά κεφάλαια καί η όχι επιδερμική σκιαγράφηση των ηρώων.
Είναι εμφανής η δουλειά που έχει γίνει από μεριάς του συγγραφέα όσον αφορά τη σκιαγράφηση των κεντρικών ηρώων. Ψάχνει να βρεί τους λόγους που τους οδήγησαν στις όποιες πράξεις. Μπαίνει μέσα στην ψυχή τους. Αντιλαμβάνεται τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται καί το πως οι εμπειρίες της ζωής τους διαμόρφωσαν άρδην τον χαρακτήρα τους. ''Η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων δε βοηθά τις αρχές, με τη συνέχιση των ακρωτηριασμών να τις προβληματίζει. Με τη δίκη του ύποπτου Κέις να πλησιάζει και την αθώωσή του να μοιάζει εφικτή, ο επιθεωρητής Μορ συνεργάζεται με τον φοιτητή ψυχολογίας Άνταμ, τοποθετώντας τον στη φυλακή με την ειδικότητα του πληροφοριοδότη. Σκοπός της πράξης του είναι η ψυχολογική ανάλυση του Κέις για την εύρεση στοιχείων και συνεργών. Ο Άνταμ, μέσα στο περιβάλλον της φυλακής και στις δυσκολίες της προσαρμογής του, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα πλαίσιο συνεδριών με τον ύποπτο, μετατρέποντας το κελί που μοιράζονται σε γραφείο ψυχολόγου. Η άγνοια του Κέις πολλές φορές μπερδεύει τους ρόλους, με τον Άνταμ να είναι αναγκασμένος να αναφερθεί στο παρελθόν του, χρησιμοποιώντας το ως μέσο ανάπτυξης της εμπιστοσύνης μεταξύ τους.'' Άν καί έχουμε να κάνουμε με ένα αστυνομικό μυθιστόρημα,υπάρχει ένα ψυχολογικό υπόβαθρο από πίσω. Καί για να σας προλάβω,κι αυτό είναι προσαρμοσμένο στο ύφος του βιβλίου. Δεν υπάρχει κάποια παρέκκλιση.
Ο συγγραφέας μέσα από την υπόθεση του βιβλίου μας δίνει τροφή για σκέψη. Θέτει ένα καίριο ερώτημα. Για ποιόν λόγο ένας σώφρων άνθρωπος να μπεί στη διαδικασία να εγκληματίσει; Είναι απόρροια της ψυχικής,ή,σωματικής βίας που μπορεί να έχει υποστεί σε μικρότερη ηλικία; Είναι η ανάγκη για εκδίκηση; Ή μήπως θεωρεί πως έτσι αποκαθίσταται η δικαιοσύνη; Σε κάθε περίπτωση η αυτοδικία δεν είναι λύση. Υπάρχουν οι αρμόδιες,κατάλληλες αρχές που μέλημά τους είναι η διαφύλαξη των πολιτών καί η απονομή της δικαιοσύνης βάσει των νόμων του κράτους. Αλίμονο αν ο καθένας καί η καθεμία έπαιρνε το νόμο στα χέρια του/της. Η κοινωνία θα γινόταν μία ζούγκλα κι εμείς άγρια θηρία δίχως λογική.
Τον τελευταίο καιρό έχει υπάρξει έντονη αναφορά καί δυσαρέσκεια μεγάλης μερίδας των πολιτών σχετικά με την αλλαγή του ποινικού κώδικα καί τις αλλαγές που αυτή επιφέρει στις ποινές καί στην αποσυμφόρηση των φυλακών. Ο συγγραφέας κάνει μία σαφή νήξη σε αυτό το δύσκολο θέμα που μας ταλανίζει. ''Ο νέος νόμος που επεξεργάζεται η κυβέρνηση για αποσυμφόρηση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, μειώνοντας τις ποινές σε όλες τις κακουργηματικές και εγκληματικές πράξεις, έχει τραβήξει το ενδιαφέρον τόσο των μέσων μαζικής ενημέρωσης όσο και του κόσμου. Ο ύποπτος Κέις έχει ευαισθητοποιήσει με τις εγκληματικές πράξεις του τους πολίτες, αν και τις αρνείται κατηγορηματικά, εφόσον θεωρούν ότι έχει υποστεί κακοποίηση ως παιδί-μέλος του ορφανοτροφείου, τιμωρώντας με το ίδιο νόμισμα τα άτομα που είχαν αναλάβει την ανατροφή του.'' Ποιός δύναται να πεί με σιγουριά ότι πλέον αυτοί οι άνθρωποι έχουν μετανιώσει καί σωφρονιστεί καί μπορούν να ενταχθούν πάλι στην κοινωνία; Ποιός είναι αθώος καί ποιός ένοχος; Μεγάλο θέμα καί δεν αναλύεται τόσο εύκολα καί γρήγορα.
Εν κατακλείδι,μπορώ να πώ ότι έμεινα αρκετά ικανοποιημένη από την ανάγνωση του βιβλίου. Ναι,υπάρχουν κάποια σημεία που θα ήθελα περισσότερες πληροφορίες,αλλά κι αυτά μπορούν να διορθωθούν καθώς θα εξελίσσεται η γραφή του συγγραφέα. Είμαι περίεργη να δώ τι μας επιφυλάσσει μελλοντικά.
Καλές σας αναγνώσεις!
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΛΚΥΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια: