Αφιέρωμα στα παραμύθια ''Η κορώνα του βασιλιά'' - ''Η γιαγιά μου η καταγματούλα'' - ''Η δροσοσταλίδα και το μικρό αηδονάκι''

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Υπάρχουν αρκετοί/ες συγγραφείς που ενώ δεν τους/τις έχω συναντήσει ποτέ από κοντά,τους/τις εκτιμώ βαθύτατα. Κι αυτό συμβαίνει,όχι μόνο εξαιτίας του τρόπου γραφής τους που εκπέμπει αγάπη καί σεβασμό προς το κοινό στο οποίο απευθύνονται,αλλά κυρίως βάσει της ανιδιοτέλειας που μπορώ να διακρίνω πίσω από τα λόγια τους. Νομίζω πως σας έχω ξαναπεί ότι για μένα είναι πολύ σημαντικό αυτό ως κριτήριο για να εκφράσω τον θαυμασμό μου προς το πρόσωπο καί το συνολικό έργο κάποιου/ας συγγραφέα/έως. Δεν επιθυμώ να με ''ξεγελά'' με πλάνα καί πομπώδη λόγια. Θέλω να με ''αγγίζει'' η ουσία των κειμένων του/της. Άλλωστε,δύσκολα θα μπορέσει να αποκρύψει ένας δημιουργός την αληθινή του σκέψη από το αναγνωστικό κοινό. Εκτίθεται σε αυτό μέσα από τα λεγόμενά του. Παρασύρθηκα πάλι καί ξέχασα να σας πώ σε ποια συγγραφέα καί τα έργα της οποίας θα αναφερθώ σήμερα. Το νέο αφιέρωμα -από αυτά που τόσο αγαπάτε,όσο κι εγώ- αφορά τρία εξαιρετικά παιδικά παραμύθια της συγγραφέως κυρίας Σωτηρίας Κυρμανίδου.

    Είναι αλήθεια πως θα μπορούσα να σας παρουσιάσω καθένα εκ των τριών βιβλίων ξεχωριστά μα θεώρησα καλύτερο να τα ενώσω κάτω από ένα αφιέρωμα. Ένα αφιέρωμα σε μία συγγραφέα που ξεχωρίζει για το ήθος της καί την προσφορά της στον συνάνθρωπο. Μία συγγραφέας που μας προσφέρει αξιομνημόνευτα καί ποιοτικά βιβλία που καθόλου τυχαία μπορεί να θεωρηθεί η συνεχόμενη βράβευση καί διάκρισή τους. Μα το πιο πολύτιμο βραβείο είναι η αγάπη καί η αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό. Πιστεύω πως αυτά τα δύο γίνονται πηγή αστείρευτης δύναμης κι έμπνευσης για την συγγραφέα για να συνεχίσει το έργο της. 

   Θα ξεκινήσω αυτό το αλλιώτικο αφιέρωμα με την αναφορά μου στο πρώτο παραμύθι που φέρει τον τίτλο ''Η κορώνα του βασιλιά''. 

   ''Ο βασιλιάς της ζούγκλας, χάνει τη δύναμή του, όταν κάποιος του κλέβει την κορόνα του. Μα δεν είναι η μόνη αναπάντεχη συμφορά πάνω στον πλανήτη. Ένα πονηρό μικρόβιο, έχει βάλει σκοπό να εξοντώσει τους ανθρώπους . Όλα είναι πια διαφορετικά για όλους. Μια πόλη γκρίζα, οι άνθρωποι σε απομόνωση, ένα λιοντάρι ντροπιασμένο, κρύβεται στη φωλιά του, μια ζωή άτονη, χωρίς χρώμα και χαρά. Τι πρόκειται να συμβεί αύριο; Δυο μικρά αγόρια, οι ήρωες της ιστορίας μας, αναλαμβάνουν δράση, με τη βοήθεια μιας όμορφης ναζιάρας πεταλούδας! Τι λέτε να συμβεί; Θα σωθεί ο κόσμος; Θα βρει το λιοντάρι το στέμμα του; θα επανέλθει ο κόσμος όλος στην κανονικότητα του; Ταξιδέψτε μαζί τους και δείτε τι θα συμβεί;'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Με αφορμή την εμφάνιση της πανδημίας στην ζωή μας,η συγγραφέας αποφάσισε να γράψει ένα παραμύθι με απώτερο σκοπό να εξηγήσει στα μικρά παιδιά -με τον ενδεδειγμένο πάντα τρόπο- το τι συμβαίνει γύρω μας καί το γιατί όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα καί τα θεωρούσαμε δεδομένα αλλάξανε από την μία στιγμή στην άλλη. Γιατί κακά τα ψέματα,όσο δύσκολη είναι όλη αυτή η κατάσταση για εμάς τους ενήλικες,άλλο τόσο είναι καί για τα μικρά παιδιά. Δεν δύναται να έχουμε την απαίτηση να φέρονται καί να σκέφτονται ως ενήλικες. Βέβαια,πρέπει να έχουν συναίσθηση του τι συμβαίνει ώστε να προστατευτούν.

    Η εξαιρετική,πολύχρωμη εικονογράφηση της κυρίας Εμμανουέλας Κακαβιά έρχεται να δώσει ζωή στην ιστορία της συγγραφέως καθιστώντας την ακόμη πιο ενδιαφέρουσα καί απτή από τα μικρά παιδιά. Με λόγο πότε απλό καί πότε πιο αλληγορικό η συγγραφέας θα χρησιμοποιήσει λογοπαίγια -π.χ. κορωνοϊός - η κορώνα του βασιλιά- καί άλλες λέξεις όπως είναι η πεταλούδα που συμβολίζει την ταπεινότητα της ψυχής,το φώς,την αναγέννηση καί την άνοιξη για να διδάξει,πάραλληλα με τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του βιβλίου,τα παιδιά. Στο επίκεντρο η αξία της φιλίας,της πίστης,της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο που θα προκύψει από την συνεργασία ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους μα καί τον σεβασμό προς την φύση.

   Επόμενη στάση θα κάνω στο παραμύθι με τον τίτλο ''Η γιαγιά μου η καταγματούλα''. Ένας τίτλος που αμέσως κίνησε το ενδιαφέρον μου.

   ''Η γιαγιά της Νεφέλης τραυματίζεται και το μικρό κορίτσι συννεφιάζει από θλίψη! Μα τι έπαθε η γιαγιά ξαφνικά; Τέρμα το παιχνίδι και η χαρά; Όχι άλλες βόλτες και τραπεζομαγειρέματα; Πότε η γιαγιά θα γίνει καλά; Πόσο σημαντικό είναι να είμαστε υγιείς; Προσέχουμε πάντα αρκετά; Πόσο μας επηρεάζει, αν ένας αγαπημένος μας είναι ασθενής; Έχουμε αρκετή υπομονή και αισιοδοξία να αντιμετωπίζουμε και να διαχειριζόμαστε με σύνεση τα απρόσμενα δυσάρεστα γεγονότα; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για ένα παιδί;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Τα παλαιότερα χρόνια συνηθιζόταν οι γονείς καί τα παιδιά τους να μοιράζονται την ίδια στέγη με τους παππούδες καί τις γιαγιάδες. Περνώντας,όμως,ο καιρός οι συνήθειες άλλαξαν καί τα μεγαλύτερα μέλη μίας οικογένειας μένουν σε ξεχωριστό σπίτι από τους υπόλοιπους. Παρ'όλ'αυτά πάντα αναπτύσσονται δυνατοί δεσμοί αγάπης ανάμεσα στους παππούδες καί στις γιαγιάδες με τα εγγόνια τους. Δεν λένε πως του παιδιού μου το παιδί είναι δύο φορές παιδί μου; 

   Η συγγραφέας θα μιλήσει για αυτήν την τόσο όμορφη σχέση ανάμεσα σε μία γιαγιά καί την εγγονή της. Μία ξεχωριστή σχέση από όλες τις άλλες που έχουμε στη ζωή μας. Όμως,δεν θα σταθεί μόνο εκεί. Μέσα από την ιστορία του βιβλίου της θα μας μιλήσει για το υπέρτατο αγαθό που δεν είναι άλλο από την υγεία. Η υγεία όλων των ανθρώπων είναι ανεκτίμητης αξίας. Αλλά όταν μιλάμε για την ευαίσθητη τρίτη ηλικία η προσοχή μας αυξάνεται όλο καί παραπάνω. Είναι σαν τα μικρά παιδιά που χρειάζονται πολλή φροντίδα.

   Πώς θα εξηγήσουμε στα μικρά παιδιά πως η γιαγιά,ή,ο παππούς έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας -έστω καί περαστικό- χωρίς να τα τρομάξουμε; Το παραμύθι στοχεύει στο να αναδείξει την θέση της τρίτης ηλικίας μέσα στην σύχγρονη οικογένεια καί το πως οφείλουμε να προετοιμάζουμε τα παιδιά όσον αφορά την διαχείριση κάποιων κρίσιμων -ευελπιστώ πάντα παροδικών- καταστάσεων καί το κυριότερο όλων πως η ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά θα πρέπει να μένει άσβεστη μέσα μας καί να είναι ο οδηγός της ζωής μας.

    Καί ο κύκλος του αφιερώματος ολοκληρώνεται με το τρίτο καί τελευταίο παραμύθι με τίτλο ''Η δροσοσταλίδα και το μικρό αηδονάκι''.

   ''Μια ισχυρή καταιγίδα σαρώνει τα πάντα αναπάντεχα. Με μιας αλλάζουν όλα. Μια δροσοσταλίδα μέσα σε όλο αυτό το χαλασμό, βρίσκει σε μια φωλιά ένα μικρό αηδονάκι. Τι θα κάνει; Θα ενδιαφερθεί; Ή θα μείνει αδιάφορη; Μέσα στο δάσος όμως θα συναντήσει και την ταπείνωση και τη Μακροθυμία.'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Η αναδοχή,ή,η υιοθεσία ενός παιδιού θεωρώ πως είναι μία από τις μέγιστες πράξεις ανιδιοτελούς αγάπης καί προσφοράς. Θαυμάζω τους ανθρώπους που μπαίνουν σε αυτήν την διαδικασία χωρίς εγωϊσμό,ή,δεύτερες σκέψεις. Άνθρωποι που δεν είχαν την ευλογία να αποκτήσουν ένα βιολογικό παιδί αλλά τα κατάφεραν μέσω της αναδοχής καί της υιοθεσίας. Μία πράξη αξιέπαινη που καλό θα ήταν να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για όλους κι όλες εμάς.

   Η συγγραφέας με λεπτούς καί προσεκτικούς χειρισμούς μιλάει γι'αυτό το ζήτημα. Έχοντας ως παράδειγμα την μικρή δροσοσταλίδα καί το αηδονάκι θα μιλήσει για την αποδοχή,την αλληλεγγύη,την ισότητα,την διαφορετικότητα,την συγχώρεση καί άλλες υψηλές διαχρονικές αξίες που πρέπει να διέπουν την ζωή όλων μας. 

   Βρήκα πολύ αρεστή την επιλογή της συγγραφέως να παραθέσει δύο εκδοχές τέλους στο βιβλίο της. Σαν να είναι τα δύο κομμάτια ενός παζλ που κουμπώνουν άψογα το ένα δίπλα στο άλλο καί το αποτέλεσμα είναι εκθαμβωτικό. 

   Κοινά χαρακτηριστικά όλων των παραμυθιών ο προσεγμένος,διδακτικός κι ουσιαστικός λόγος,τα κατανοητά παραδείγματα καί το γεμάτο λεξιλόγιο,οι σύντομες προτάσεις καί οι γρήγοροι διάλογοι ανάμεσα στους ήρωες των ιστοριών καθώς καί η προσεγμένη εικονογράφηση από την κυρία Εμμανουέλα Κακαβιά. 

   Εν ολίγοις,αγαπώ τα παραμύθια της συγγραφέως κυρίας Κυρμανίδου καί σας προτρέπω να κάνετε το ίδιο γιατί είναι σαν να καταθέτει την ίδια της την ψυχή μέσα σε αυτά. Αγαπά αληθινά καί δυνατά τόσο την λογοτεχνία,όσο καί τους ανθρώπους. Είναι μία φιλάνθρωπος με την κυριολεκτική σημασία του όρου. Δίνεται σε αυτό που κάνει χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα κι εγώ αυτό το σέβομαι καί το επικροτώ! 

       Αναζητήστε τα! Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΥΡΜΑΝΙΔΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΝΑΤΥΠΟ