Μη Ρωτήσεις Ποτέ το Γιατί

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

''…Όταν ένας έρωτας γεννιέται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, είναι σαν να γεννιέται ένας Θεός. Τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί κακό ή ανήθικο στον έρωτα και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει και να καταδικάσει δύο ερωτευμένους. Ο έρωτας είναι μια ανθρώπινη ανάγκη επικοινωνίας. Είναι θεϊκό δώρο. H δύναμη που σπάει όλα τα τείχη κι όλα τα ανθρώπινα όρια, φτάνοντας ακόμα και στον παραλογισμό, στον φανατισμό και στη συναισθηματική εξουσία του ενός προς τον άλλον. Είναι, ακόμα, εκείνη η δύναμη που συνθλίβει άτομα, ηθικές αξίες και ζωές.Ποιος, αλήθεια, θα μπορούσε να αγνοήσει αυτό το συναίσθημα;"

   Επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη το αισθηματικό μυθιστόρημα του πολυγραφότατου κι αγαπημένου του κοινού συγγραφέα Στέλιου Στυλιανού,με τίτλο ''Μη Ρωτήσεις Ποτέ το Γιατί",το οποίο είναι η σημερινή μου πρόταση για εσάς. Ένα πλούσιο από άποψη συναισθημάτων καί κοινωνικοπολιτικών προεκτάσεων μυθιστόρημα,που διαβάζεται άκοπα παρά τον σχετικά μεγάλο του όγκο (500+ σελίδες),χάρη στην γλαφυρότητα κι αμεσότητα της γραφής του συγγραφέα,η οποία μας ''αγκαλιάζει'' σφιχτά από το πρώτο λεπτό της ανάγνωσης έως καί την τελευταία τελεία.

  Καμία λαϊκή ρήση δεν έχει βγει τυχαία καί πιο συγκεκριμένα το ''αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα'' είναι μία από τις πιο ταιριαστές με την παρούσα ιστορία. Δυστυχώς,το γεγονός πως πολλές φορές οι γονείς αποκρύπτοντας σημαντικά πράγματα καί πληροφορίες από τα παιδιά τους,έχει ως αποτέλεσμα ολέθριες συνέπειες στο μέλλον,σαρώνοντας ζωές,καθορίζοντας τις επιλογές καί κατ'επέκταση τις ψυχές των ιδίων καί των παιδιών τους που δεν βγαίνουν αλώβητοι/ες απ'όλο αυτό. 

  "Η Αφροδίτη, από τότε που ήταν μικρό κορίτσι, έβλεπε στον ύπνο της έναν όμορφο νεαρό και μεγαλώνοντας θεωρούσε ότι αυτό το όνειρο είναι προφητικό και πως κάποια μέρα θα συναντήσει τον μελαχρινό άντρα που τη στοίχειωνε στα όνειρά της. Όταν αντίκρισε τον Άρη με το διαπεραστικό βλέμμα, πίστεψε πως είναι αυτός που περίμενε ολόκληρη τη ζωή της. Ο Άρης, ένας επιτυχημένος σκηνοθέτης, όταν είδε για πρώτη φορά την Αφροδίτη, τρόμαξε: Τη γνώριζε από προηγούμενες ζωές και για χρόνια ολόκληρα τον επισκεπτόταν στον ύπνο του και τον βασάνιζε. Όμως, δεν μπορούσε να την κρατήσει μακριά του. Ωστόσο, κανείς από τους δύο δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι οι ζωές τους είχαν οριστεί από ένα τραγικό μυστικό του παρελθόντος, από ένα ανεξέλεγκτο πεπρωμένο κι απ’ το θέλημα ενός άτεγκτου Θεού. Η ευτυχία τους ήταν καταδικασμένη να γκρεμιστεί στα βάραθρα της μοίρας και της θείας πρόνοιας…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

  Αφροδίτη καί Άρης... Τα δύο κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας που δανείζονται τα ονόματά τους από τους δύο αρχαίους θεούς. Τέσσερα πρόσωπα που έζησαν το μεγαλείο της δύναμης του αληθινού κι αδάμαστου έρωτα. Τυχαία η επιλογή των ονομάτων; Φυσικά καί όχι,καθώς για να εξυπηρετηθεί το μεταφυσικό στοιχείο μέσα στο κείμενο (πάντα σε επιτρεπτά όρια),δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν άλλα πιο ταιριαστά.  Αφροδίτη καί Άρης... Δύο άνθρωποι κυριευμένοι από τα ατομικά τους πάθη καί την φωτιά που καίει ανάμεσά τους,με τις όποιες εμπειρίες ζωής που ευθύνονται για την διαμόρφωση του χαρακτήρα τους καί όλη τους την πορεία. Άραγε,θα έρθει η πολυπόθητη λύτρωση; Κι αν ναι,θα είναι μία λύτρωση ουσιαστική,ή,θα επέλθει απλά για να κλείσει επιτέλους αυτός ο κύκλος;

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΣΤΕΛΙΟΣ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΟΛΗ