Η σπίθα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Ένα λάθος στο οποίο πολλές φορές ''σκοντάφτουμε'' ως αναγνωστικό κοινό είναι ο διαχωρισμός των βιβλίων σε καλά, ή, κακά βάσει του λογοτεχνικού είδους στο οποίο ανήκουν. Δε θέλω να χαλάσω αυτήν τη γενικότερη αίσθηση που επικρατεί, αλλά θα μου επιτρέψετε να έχω διαφορετική άποψη! Δε γίνεται να αγιοποιούμε, ή, να δαιμονοποιούμε τα βιβλία στηριζόμενοι/ες μόνο στο είδος που εκπροσωπούν. Συγγνώμη, αλλά δεν καθιστά καλό, ή, όχι ένα βιβλίο αυτό και μόνο! Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες όπως η γραφή του/της εκάστοτε δημιουργού, η ορθότητα των λεγομένων του/της, η ποιότητα της ιστορίας και εντέλει, στο κατά πόσο αυτό το βιβλίο πέτυχε τον πρωταρχικό σκοπό του που δεν είναι άλλος από το να μας ψυχαγωγήσει. Και για μένα αυτό είναι το πρωτεύουν που αναζητώ, όλο και περισσότερο, στα βιβλία που διαβάζω.

Ναι, μπορεί να μην συγκαταλέγομαι στις πιο φανατικές υποστηρίκτριες/αναγνώστριες των ρομαντικών βιβλίων, μα δεν έχω κρύψει, ποτέ έως σήμερα, ότι έχω αισθανθεί την ανάγκη να ''χαθώ'' μέσα σε ανάλογες ιστορίες που θα μου προσφέρουν, αφειδώς! (ναι, εδώ το προτιμώ) αυτό το ρημάδι ευτυχισμένο τέλος! Ναι, η ελπίδα είναι άτιμο πράγμα και ο ρομαντισμός που συνδυάζεται με εκείνη δεν παύει να αποτελεί σημαντικό κομμάτι για την ύπαρξή μας, όπως και τη σκέψη ότι ο κόσμος δεν θα βρίσκεται πάντα σε τόσο άσχημη κατάσταση ειδικά όσον αφορά το ζήτημα των διαπροσωπικών σχέσεων...

Μεγάλος ο πρόλογός μου και δεν έχω σκοπό να σας κουράσω παραπάνω. Διάβασα και μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου για το νέο αισθηματικό/ρομαντικό μυθιστόρημα της συγγραφέως Rebecca Yarros (Ρεμπέκα Γιάρος), με τίτλο ''Η σπίθα'' (Point of origin), το οποίο κυκλοφόρησε, προσφάτως, στη χώρα μας από τις εκδόσεις Μίνωας, σε μετάφραση της κυρίας Νοέλας Ελισσά. Ένα μυθιστόρημα μικρό, μα αρκετά ενδιαφέρον και ταιριαστό για τις αναγνωστικές μου ανάγκες την παρούσα περίοδο.

''Στο Λέγκασι του Κολοράντο, η κληρονομιά μας είναι απλή: φωτιά και πόνος. Ο Σεμπάστιαν Βάργκας… είναι και τα δύο. Ήταν ο καλύτερος φίλος μου. Η πρώτη μου αγάπη. Όλη μου η ζωή. Μέχρι που έγινε η καταστροφή μου.

Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τη φωτιά που έκανε τη μικρή μας πόλη στάχτη, παίρνοντας τις ζωές των πατεράδων μας και της ομάδας των εξειδικευμένων πυροσβεστών τους. Έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε που εξαφανίστηκε ο Μπας, κλέβοντας την καρδιά μου. Δίχως εξήγηση. Δίχως αντίο.

Αλλά τώρα γύρισε, θέλοντας να αναβιώσει ό,τι μας κατέστρεψε. Μια ματιά, και μένω ξέπνοη. Ένα άγγιγμα, και παραδίνομαι στις φλόγες. Κι αν δεν προσέξω, θα με κάνει πάλι στάχτη.

Πώς μπορείς να αποφύγεις τη φωτιά, όταν το ίδιο το πεπρωμένο σου είναι στάχτη και καπνός;" (Από το οπισθόφυλλο)

Άν και δεν έχω διαβάσει στο παρελθόν κάποιο βιβλίο της συγγραφέως (αν και το όνομά της είναι στη λίστα μου με εκείνων των δημιουργών που επιθυμώ να ''γνωρίσω'' την πένα τους) ξεκινώντας και προχωρώντας όλο και πιο μέσα στην παρούσα ιστορία ένιωθα λες και το εν λόγω βιβλίο ήρθε για να ''καλύψει''/συμπληρώσει το κενό που μπορεί να υπήρχε στην ιστορία των κεντρικών προσώπων. Μία ιστορία εφηβικού/αρχή ενήλικης ζωής έρωτα με όλα τα θετικά και αρνητικά που συνοδεύουν αυτόν, συμπεριλαμβανομένων ίσως των όποιων απωθημένων. Όμως, να που η συγγραφέας έχοντας, κατά νου, ότι μπορεί αυτό να συμβεί, φροντίζει ώστε να μας δώσει στον βαθμό και με τον τρόπο που πρέπει τις πληροφορίες για να έχουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα της ιστορίας, δίχως λοιπές υποθέσεις...

Καθαρή και απλή γραφή που αναδεικνύει το ζήτημα του έρωτα μέσα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις/ματιές αμφότερων των δύο πρωταγωνιστικών προσώπων, αμεσότητα αφήγησης και λόγου, δυνατά και κλιμακούμενα σε ένταση συναισθήματα, μυθοπλασία με την όποια υπερβολή χρειάζεται σε ένα παραμύθι αγάπης για ενήλικες που ποτέ δεν ξέχασαν και δεν μπόρεσαν να προσπεράσουν την πρώτη τους αγάπη, αλλά και το πόσο καλότυχοι/ες ήταν όσοι/ες το κατάφεραν να το ζήσουν μέχρι τέλους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το παρόν βιβλίο. Σαν μία νότα αισιοδοξίας μέσα από έναν καυτό ρομαντισμό που μας κάνει να κοκκινίζουμε από τη λαχτάρα!

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.