ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ - Αφιέρωμα σε αστυνομικά μυθιστορήματα εγχώριων δημιουργών (Μέρος 8ο)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Αφιέρωμα σε αστυνομικά μυθιστορήματα εγχώριων δημιουργών 

(Μέρος 8ο)

~ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ~

Το καλό με το να μην ακολουθείς πιστά τα συγγραφικά βήματα ενός/μίας δημιουργού είναι το γεγονός ότι ενώ μπορεί να μην έχεις τόσες απαιτήσεις, μπορείς να βρεθείς μπροστά σε πολύ ευχάριστες αναγνωστικές εκπλήξεις ερχόμενος/η σε επαφή με κάποιο νέο του/της έργο. Για την ένατη μέρα του παρόντος αφιερώματος θα σας μιλήσω για ένα μυθιστόρημα που ανήκει στην παραπάνω κατηγορία κι ήρθε να μας δείξει το πώς η αστυνομική λογοτεχνία μπορεί να αναδειχθεί μέσα από την περιπέτεια που της προσδίδει, αν μην τι άλλο!, έναν αέρα αναζωογόνησης προσκαλώντας ακόμη και τους/τις πιο δύσπιστους/ες να στραφούν προς την ανάγνωση των βιβλίων του εν λόγω λογοτεχνικού είδους. Ο λόγος, λοιπόν, για το καινούργιο μυθιστόρημα του πολυγραφότατου συγγραφέα Θάνου Κονδύλη, με τίτλο ''Το μυστηριώδες χαμόγελο της Αθηνάς'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Μεταξύ μας, ένα κοίταγμα στην εικόνα του εξωφύλλου σε συνδυασμό με τον τίτλο του βιβλίου, ε δε θέλει και πολύ για να μας δώσει ο συγγραφέας μία πρώτη ιδέα για το τί μέλλει να ακολουθήσει μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Άραγε, ποια είναι η γυναίκα της οποίας το μισό πρόσωπο απεικονίζεται στο πλάι της προτομής της αρχαίας θέας Αθηνάς; Με ποιον τρόπο θα ενωθεί το παρελθόν με το παρόν; Και κυρίως, τί μπορεί να αποκρύπτει, ή, να φανερώνει αυτό το μυστηριώδες χαμόγελο, όχι της Μόνα Λίζα, αλλά της Αθηνάς; Κι εγώ επειδή δεν κατέχω τη θέση και τις τεχνικές της Πυθίας ούτε και βρίσκομαι στο μαντείο των Δελφών για να δώσω πειστικές, ή, και διφορούμενες απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα, ξεκίνησα την ανάγνωση του βιβλίου...

''Όταν μια μυστηριώδης κοπέλα καταγγέλλει στον αστυνόμο Περικλή Πανταζή την κλοπή από το Μουσείο της Ακρόπολης μιας μαρμάρινης πλάκας που αναπαριστά τη θεά Αθηνά, εκείνος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια απίστευτη ιστορία, όπου εμπλέκονται άτομα της υψηλής κοινωνίας, πολιτικοί, επιχειρηματίες, αστυνομικοί, άτομα του υποκόσμου αλλά και απλοί, καθημερινοί άνθρωποι.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν μαραθώνιο όπου όλοι επιδιώκουν να τερματίσουν πρώτοι και να κατακτήσουν τον υπέρτατο θησαυρό, τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Αλλά κανείς δεν έχει καταλάβει ότι είναι μαριονέτες που τα νήματά τους κινεί μια γοητευτική κοπέλα. Όταν μάλιστα δολοφονείται ένας συνεργάτης του, ο αστυνόμος Πανταζής θα συνειδητοποιήσει ότι από αυτή την υπόθεση εξαρτάται όχι μόνο η καριέρα του αλλά και η ίδια του η ζωή!" (Από το οπισθόφυλλο)

Ο συγγραφέας από τις πρώτες, κιόλας, στιγμές της εξιστόρησης της πλοκής μας κάνει σαφές ότι δεν έχει σκοπό ούτε να ωραιοποιήσει καταστάσεις ούτε να μας κάνει να πέσουμε από τα σύννεφα. Άν και το τελευταίο το θεωρώ κάπως απίθανο, με δεδομένα όλα όσα ζούμε σε καθημερινή βάση, καθώς κι αυτήν τη φυσικότητα και αληθοφάνεια που διακρίνει τα πρόσωπα που σαν άλλες εύστοχες καρικατούρες (δεν το λέω με αρνητική έννοια!) μπλέκονται, ηθελημένα, ή, και μη σε καταστάσεις που κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί στην πραγματικότητα. Κι εδώ έρχεται ο πρώτος (από τους αρκετούς) εύστοχος κι καυστικός, αλλά απαραίτητος, σχολιασμός του συγγραφέα γύρω από τις πράξεις των ανθρώπων που βρίσκονται σε διάφορες θέσεις (κυρίως εκείνες που ασκούν κάποια εξουσία συν λοιπά επαγγέλματα), αλλά και τα λοιπά αρνητικά στοιχεία που δύναται να συνοδεύουν εκείνους/ες, μα έχουν μάθει να ''καλύπτουν'' με διάφορα τερτίπια....

Πολλές φορές λέμε τη φράση ότι όλα αυτά τα στραβά κι ανάποδα συμβαίνουν μόνο στη χώρα μας. Ναι, κι εγώ συμμερίζομαι ως ένα βαθμό αυτή τη σκέψη, πάντοτε όμως έχω κατά νου ότι δεν έχω μείνει σε κάποια άλλη χώρα του εξωτερικού για να γνωρίζω το πώς λειτουργούν εκεί μαζί με τα όποια αρνητικά μπορεί να συμβαίνουν, αλλά εμείς να μην τα μαθαίνουμε ποτέ, ώστε να προβώ σε μία βάσιμη σύγκριση! Δυστυχώς, η παθογένεια του κράτους μας διαιωνίζεται εις τον αιώνα των αιώνων αμήν, αφού εμείς επιλέγουμε να τη συντηρούμε (ας πούμε μερικές αλήθειες!) ''τρέφοντάς'' τη με διάφορα. Όπως είναι τα ρουσφέτια, οι σχέσεις με σκοπό την αλληλοκάλυψη ευθυνών και λοιπών ατομικών συμφερόντων κι ούτω καθεξής. Και ναι, ο συγγραφέας προσεγγίζει όλα αυτά με μία καθαρή και όσο γίνεται αντικειμενική ματιά φέρνοντας όλους κι όλες προ των ευθυνών τους τοποθετώντας τα, εύστοχα, μέσα σε όλο το γενικότερο κλίμα της υπόθεσης...

Τί είναι, λοιπόν, ''Το μυστηριώδες χαμόγελο της Αθηνάς''; Μία περιπέτεια αρχαιοκαπηλίας (δεν το λες και σπόιλερ - το αναφέρει και το οπισθόφυλλο!) που διαβάζεται άκοπα κι ευχάριστα με την απαραίτητη δόση περιπέτειας, έξυπνων κοινωνικών προβληματισμών -χωρίς να βαραίνει το κείμενο-, τόσες όσες χρειάζεται πινελιές χιούμορ μαζί με μία προσέγγιση στις ανθρώπινες σχέσεις και στο πώς εκείνες βρίσκουν τη θέση τους μέσα σε ένα τόσο ιδιαίτερο σκηνικό δράσης.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 9ο μέρος του αφιερώματος.