Εσύ δεν είσαι άνθρωπος… Είσαι η μαμά μου!

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Τίτλος: Εσύ δεν είσαι άνθρωπος… Είσαι η μαμά μου!

Συγγραφέας: Ελένη Παναγίδου

Όταν έφτασαν στα χέρια μου τα βιβλία της συγγραφέως Ελένης Παναγίδου, πέρα από την τιμή και την ευγνωμοσύνη μου -που ένιωσα- προς το πρόσωπό της για όλη αυτήν την εμπιστοσύνη, είναι αλήθεια ότι κάθισα και σκέφτηκα ποιος θα ήταν ο πιο ωραίος τρόπος για να σας τα παρουσιάσω. Ξεφυλλίζοντας τα με μία πρώτη ματιά, είναι γεγονός ότι την προσοχή μου ένα κατιτίς παραπάνω ''έκλεψε'' το μικρό, μα θαυματουργό όπως το αποκαλώ!, βιβλίο της με τίτλο ''Εσύ δεν είσαι άνθρωπος… Είσαι η μαμά μου!", το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελτέμι. Λες και μέσα σε όλη αυτήν την κατά τ'άλλα απλή φράση να εσωκλείεται όλο το νόημα της ζωής των παιδιών και ο τρόπος που απεικονίζεται η μαμά τους στα μάτια τους! Ε, αυτό ήταν! Ήξερα ότι έπρεπε να ξεκινήσω με αυτό.

Σέβομαι, απολύτως, κάθε άνθρωπο -εν προκειμένω κάθε γυναίκα- που επιθυμεί να αποκτήσει, ή, και όχι παιδιά. Είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα που κανείς και καμία δεν μπορεί να μας το στερήσει. Εγώ δεν είμαι ακόμη μαμά (ελπίζω να λάβω αυτό το δώρο στο μέλλον!) και για να είμαι ειλικρινής, δεν δύναμαι να μπω στη θέση κάθε γυναίκας που έχει αναλάβει κι αυτόν -ανάμεσα στους τόσους άλλους- ρόλο στη ζωή της. Μα, θα μου πείτε δεν είναι ένας ακόμη ρόλος και θα συμφωνήσω. Είναι κάτι πιο ανώτερο και ιερό. Όπως και ο ρόλος του πατέρα. Προς θεού, δεν έχω καμία πρόθεση να αδικήσω τους πατεράδες, απλώς αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο και αφιερωμένο σε όλες τις μαμάδες εκεί έξω που λίγο έως πολύ περνάνε από τα ίδια στάδια κατά τη διάρκεια της ανατροφής των παιδιών τους.

Οι μαμάδες θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι κάτι σαν πολυεργαλεία. Από πανάκεια σε καθετί που μας προβληματίζει, πληγώνει, πονά έως και μία κινητή και φωτεινή ύπαρξη που μας δίνει απλόχερα γνώσεις, αγκαλιές, ασφάλεια, αγάπη κι ό,τι άλλο έχει ανάγκη η ψυχή μας. Από την ώρα που θα ξυπνήσουν μέχρι και το βράδυ που θα ξαπλώσουν για να κοιμηθούν, οι μαμάδες τρέχουν και λειτουργούν λες κι έχουν καταναλώσει μαγικά φίλτρα που τους προσφέρουν αντοχή, δυνάμεις και κουράγιο. Λες και δεν έχουν δικαίωμα να νιώσουν κούραση, αλλά είναι υπερηρωϊδες που απλώς τους λείπουν οι ανάλογες στολές. Ή μήπως όχι; Μήπως τις έχουν κάπου καλά κρυμμένες και δεν τις βλέπουμε; 

Όμως, οι μαμάδες είναι άνθρωποι και συνεπάγεται ότι έχουν τις ίδιες ανάγκες με όλους κι όλες μας και ό,τι μπορεί αυτό να συνεπάγεται. Γι'αυτό και πρέπει να τις αγαπάμε και να τις εκτιμάμε τις μαμάδες, αλλά κι εκείνες να μην απογοητεύονται ούτε να στεναχωριούνται, διότι έχουν το δικαίωμα στο λάθος, στην εκτόνωση μέσω του κλάματος, σε λίγο, ή, περισσότερο επιπλέον ύπνο, ξεκούραση, ησυχία, κοινωνική ζωή, ακόμη και κατανάλωση -έστω και στα κρυφά- λίγων κομματιών σοκολάτας. Κι όλα αυτά μέσα από την απλή, μα ουσιαστική και ''ντυμένη'' με πολύ νοιάξιμο πένα της η συγγραφέας προσπαθεί να μεταδώσει σε κάθε μαμά, μπαμπά (ή και μη) που θα επιλέξει να διαβάσει το παρόν βιβλίο. Ένα βιβλίο με μικρές ιστορίες (λίγης τρέλας, χιούμορ και συγκίνησης) βγαλμένες από την καθημερινή ζωή που κάνουν όλα τα παιδιά να φωνάξουν: ''Εσύ δεν είσαι άνθρωπος… Είσαι η μαμά μου!". Και ξέρετε κάτι; Όλο αυτό είναι πολύ τιμητικό! 

''Κάποτε ήμουν άνθρωπος. Τώρα είμαι μαμά!

Ξυπνάω με φωνές, και αφήνω πάντα μισοτελειωμένο τον καφέ μου…

Μπορώ να ντυθώ σε τρία λεπτά, να μαγειρέψω με το ένα χέρι και να απαντήσω στην ερώτηση: «Πώς γεννιούνται τα γαριδάκια;» στις εφτά το πρωί.

Ξεχνάω γιατί μπήκα στο δωμάτιο, αναρωτιέμαι γιατί κρατάω μια παιδική μπλούζα στο ένα χέρι και θεωρώ βόλτα την έξοδο μέχρι το σουπερμάρκετ.

Αν σε όλα αυτά βλέπεις τον εαυτό σου και αναρωτιέσαι πού πήγε η παλιά σου ζωή, η απάντηση είναι: κάτω από τον καναπέ, μαζί με τα χαμένα playmobil, τις μισές κάλτσες και… πολλά ψίχουλα!

Αυτό το βιβλίο δεν θα σου λύσει τα προβλήματα, παρόλο που έρχεται με… εγχειρίδιο χρήσης. Δεν έχει συμβουλές ούτε οδηγίες, μόνο μυστικές αποστολές.

Αλλά θα σε κάνει να γελάσεις μέχρι δακρύων και μετά… να σκουπίσεις τα δάκρυα με μια πετσέτα που προοριζόταν για άλλον σκοπό!

Καλώς όρισες!" (Από το οπισθόφυλλο)

Διάβασα με μία ανάσα όλο το βιβλίο. Συγκινήθηκα και γέλασα! Και ναι, θα έρθω να συμφωνήσω με κάθε παιδί που θεωρεί την μαμά του -μαζί με την χρήση της κτητικής αντωνυμίας ''μου''- ως υπερηρωϊδα, διότι πολυαγαπημένες μας μαμάδες στα μάτια μας πάντα μα πάντα θα είστε! Α, και κάτι τελευταίο, αγαπημένη μαμά! Δε χρειάζεσαι συμβουλές ούτε οδηγίες χρήσης! Τα πας τέλεια ακόμη κι αν όλα ίσως δείχνουν το αντίθετο! Συνέχισε έτσι!

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελτέμι.

Υ.Γ.  Εικόνα εσωτερικού: Βιβή Μαρκάτου