Ο δράκος δεν χορεύει

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Σε μία χρονιά που από τη μία μεριά ένιωθα να ''πνίγομαι'' μέσα στη μετριότητα πολλών από τα βιβλία που διάβαζα και από την άλλη σε κάποια που ναι μεν πέρασα όντως καλά διαβάζοντάς τα, αλλά αυτό κρατούσε μόνο όση ώρα διαρκούσε η ανάγνωσή των, λίγα είναι πραγματικά εκείνα τα βιβλία που ήρθα σε επαφή μαζί τους και μπορώ να πω ότι τα ξεχώρισα. Και δεν ξέρω πώς συμβαίνει, μα το ''κλείσιμο'' του έτους -σχεδόν κάθε χρονιά- να μου επιφυλάσσει ένα μέρος εκ των καλύτερων αναγνωστικών εμπειριών. Ένα μυθιστόρημα που το επέλεξα -για να είμαι ειλικρινής- κάπως στην τύχη, αφού ο τίτλος του ήταν αυτός που μου κίνησε το ενδιαφέρον σε αρχικό στάδιο, είναι το ''Ο δράκος δεν χορεύει'' (The Dragon Can't Dance) του συγγραφέα Earl Lovelace, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Oposito σε μετάφραση της κυρίας Ισιδώρας Στανιμεράκη. 

''Η ιστορία μας μεταφέρει στο Τρινιδάδ της Καραϊβικής και συγκεκριμένα στον Λόφο, μια φτωχογειτονιά στα περίχωρα της πρωτεύουσας, Πορτ οφ Σπέιν. Εκεί, κάτω ακριβώς από τη μύτη του εχθρού, όπου «ο ήλιος δύει στην πείνα και ανατέλλει στις λακκούβες των δρόμων», εκτυλίσσεται η άπραγη καθημερινότητα όσων αρνήθηκαν «να τους αλέσει ο μύλος της αποικιοκρατικής μηχανής και να τους ξεράσει σε κόκκους ζάχαρης, κακάο και ψίχα καρύδας»." (Από το οπισθόφυλλο)

Ο συγγραφέας έχει έναν λόγο λυρικό, ρέοντα, σπιρτόζικο και με έντονη θεατρική πρόζα που μας παρασύρει σε έναν χορό των αισθημάτων και των περιγραφικών εικόνων που παρεισφρέουν στη σκέψη και στην ψυχή μας και μας ''σαρώνουν'' συθέμελα με την ανυπότακτη φύση της αλήθειας τους. Μιλάει απευθείας δίχως να αφήνει υπαινιγμούς ούτε να ωραιοποιεί καταστάσεις ούτε και να υποκύπτει στην επιτηδευμένη χρήση περιττών φιοριτούρων και βερμπαλισμών που πιθανότατα θα αποσπούσαν την προσοχή μας από την ουσία ( ; ) των λεγομένων του. Δεν ενδιαφέρεται να γίνει αρεστός, αλλά να μας πει όλα όσα επιθυμεί ακριβώς όπως είναι. Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Κάθε κεφάλαιο του κειμένου σαν μία άλλη ''πράξη'' θεατρικού έργου, όπου εκεί δεν πρωταγωνιστούν ηθοποιοί, αλλά άνθρωποι αληθινοί με τα όποια θετικά κι αρνητικά της φύσης τους. Άνθρωποι που προσπαθούν να βρουν την ελευθερία μέσα από την εξέγερση/εναντίωση σε ό,τι τους/τις καταπιέζει, μα ταυτοχρόνως αναζητούν αυτήν την ''ασφάλεια'' που τους/τις παρέχει αυτή η ''υποδούλωση''. 

Ο έρωτας του κεντρικού πρωταγωνιστή για τη φλογερή γυναίκα που ακούει στο όνομα ''Σύλβια'' μοιάζει σαν να γίνεται ο οδηγός σε όλη αυτήν την ανάγκη για ριζοσπατικοποίηση απέναντι προς ό,τι θεωρείται δεδομένο κι ακλόνητο. Ναι, δεν είναι τόσο εύκολες στην πράξη οι επαναστάσεις όσο λέγονται με τις πομπώδεις, ή, και μη λέξεις. Η στροφή προς την ένοπλη δράση μοιάζει σαν ένας μονόδρομος παραλληλισμός της επιθυμίας να ξεφύγουν από τα όσα άλλοι/ες έχουν επιλέξει για εκείνους/ες. Κι όλα αυτά με φόντο ένα σκηνικό μεταβατικό από την ήδη υπάρχουσα συνθήκη της αποικιοκρατίας προς την ανεξαρτησία που συμπορεύεται με τα διλήμματα και τις όποιες αντιφάσεις ακολουθούν ανάλογες ιστορικές και καθοριστικές περιόδους για τη ζωή πολλών ανθρώπων. 

Ο συγγραφέας καταφέρνει και κομμάτι κομμάτι μας προσφέρει μία πλήρη -από όλων των απόψεων- ιστορία όπου ο δράκος μοιάζει σαν την αποκριάτικη ενδυμασία που φοράμε για να κρύψουμε/αποκαλύψουμε όλα όσα καλά κρατάμε φυλαγμένα μέσα μας και βρίσκει την κατάλληλη ευκαιρία/αφορμή να εμφανιστεί και να χορέψει υπό τους ήχους του κάλυψο, το οποίο παρομοιάζεται με τις σκέψεις, ευχές κι όνειρα που κάνουμε. Ή μήπως αυτός ο δράκος είναι η κάλυψη που χρειαζόμαστε για να αισθανόμαστε ασφαλείς μέσα σε όλη αυτήν την υποταγή και η άρνησή του να χορέψει να συνεπάγεται στη διεκδίκηση των όσων επιθυμούμε με μία φυγή προς το άγνωστο ( ; ), μακρυά από τα όσα ναι μεν θα μας πρόσφεραν μία σταθερά στη ζωή μας, αλλά στην πραγματικότητα θα ήταν σαν να βρισκόμασταν ξανά εγκλωβισμένοι/ες σε μία φυλακή σαν άλλο χρυσό κλουβί.

Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ένα καλογραμμένο και πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που όχι μόνο διαβάζεται με μία ανάσα, αλλά μας προσφέρει, απλόχερα, τροφή για σκέψη και διεύρυνση των προσωπικών μας πνευματικών οριζόντων, αφού θα μας βάλει στη διαδικασία να ταράξουμε τα νερά της του νου μας και της όποιας φαινομενικής μακαριότητας...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση. 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Oposito.