Ο εραστής των νυχτερίδων - Μίνι αφιέρωμα στην αστυνομική λογοτεχνία(μέρος 3ο)

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Προτελευταία ημέρα του μίνι αφιερώματος στην αστυνομική λογοτεχνία καί επόμενο στη σειρά για να σας παρουσιάσω,βρίσκεται το νέο αστυνομικό μυθιστόρημα του συγγραφέα κυρίου Σάββα Καλιοντζή,με τίτλο ''Ο εραστής των νυχτερίδων'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη. Ένα βιβλίο που παρά τον σχετικά μεγάλο όγκο του (500+ σελίδες) διαβάζεται με ευχαρίστηση καί με ευκολία. Κάλλιστα θα μπορούσε να λάβει τον όρο ''page turner'' καί να ''καταρρίψει'' τις όποιες πεποιθήσεις υπάρχουν σχετικά με το πόσο εύκολα,ή,δύσκολα διαβάζεται ένα μεγαλύτερο σε όγκο βιβλίο απ΄ότι ένα μικρότερο. Προσωπικά θεωρώ πως η υπόθεση ενός βιβλίου καί η γραφή του/της δημιουργού του είναι οι κύριοι παράγοντες για το πως θα διαβαστεί καί θα προσεγγιστεί το βιβλίο από το αναγνωστικό κοινό κι όχι το μέγεθός του.

    Την περσινή χρονιά είχα βάλει ως στόχο να διαβάσω όσα περισσότερα βιβλία μπορούσα. Φέτος δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Επιθυμώ να διαβάσω ναι μεν καλά κι ουσιαστικά βιβλία,αλλά να γνωρίσω την πένα όσων περισσότερων συγγραφέων γίνεται. Μαζί με τους αγαπημένους μου,να βρώ καί άλλους που μέχρι πρότεινος δεν είχε τύχει να διαβάσω κάποιο έργο τους. Η νέα χρονιά μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί άκρως ικανοποιητική όσον αφορά αυτό το θέμα. Σε αυτήν την κατηγορία μπορεί να συμπεριληφθεί καί ο συγγραφέας κύριος Σάββας Καλιοντζής,αφού μέσα από το νέο του μυθιστόρημα έγινε η πρώτη μας ''γνωριμία''. Μία γνωριμία που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.

    ''Ο εραστής των νυχτερίδων'' ο τίτλος του βιβλίου καί για να σας προλάβω,δεν έχει καμία σχέση με τον υπερήρωα των κόμικς τον Μπάτμαν! Αντιθέτως,εκπέμπει ένα μυστήριο καί κάτι το σκοτεινό. Προκαλεί κάποια ρίγη ανατριχίλας η σκέψη να βρεθούμε σε μία σπηλιά,όπου εκεί μέσα θα κατοικούν χιλιάδες νυχτερίδες που διψούν για αίμα,ακόμη καί το δικό μας... Ο συγγραφέας επιλέγει να μας εντάξει στο κλίμα της υπόθεσης από τον τίτλο κιόλας του βιβλίου. Περνώντας ύστερα στην εικόνα του εξωφύλλου θέλει να μας προϊδεάσει/κατευθύνει για το που να στρέψουμε(;) την προσοχή μας.

    Ο λόγος του συγγραφέα είναι ακατάπαυστος. Ρέει σαν τα νερά ενός ορμητικού ποταμού που προσπαθούν να φτάσουν στη θάλασσα. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση η θάλασσα είναι η λύση του μυστηρίου. Άφθονο λεξιλόγιο,περιεκτικά κεφάλαια,περιγραφικές εικόνες,καταιγισμός από συνεχόμενες ανατροπές,αγωνία,δράση,περιπέτεια καί ένα πάντρεμα φυσικού-μεταφυσικού στις πρέπουσες πάντα αναλογίες είναι τα κύρια προτερήματα του βιβλίου,γιατί αρνητικά -για να είμαι ειλικρινής- δε βρήκα.

   ''Η αστυνομία ανακαλύπτει μία νεαρή γυναίκα νεκρή στο διαμέρισμά της. Η πόρτα είναι κλειδωμένη και το κλειδί βρίσκεται στην εσωτερική πλευρά της κλειδαριάς. Όλοι πιστεύουν πως πρόκειται για αυτοκτονία, ο ιατροδικαστής όμως διακρίνει ίχνη από δεσμά στα χέρια της, τα οποία αφαιρέθηκαν μετά θάνατον. Αποφαίνονται, τελικά, πως κάποιος τη στραγγάλισε, αλλά δεν μπορούν να εξηγήσουν με ποιον τρόπο ο δολοφόνος έφυγε από το διαμέρισμα. Την αλήθεια, όμως, τη γνωρίζει μόνο ένας! Ένας άνδρας γεμάτος από εμμονές και προκαταλήψεις που ακροβατεί μεταξύ λογικής και τρέλας. Επηρεασμένος από προσωπικά βιώματα, καταδιωκόμενος από τα φαντάσματα του παρελθόντος, δεν διστάζει να φτάσει στα άκρα προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του.''(Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Ο συγγραφέας ''παίζει'' με έντεχνο τρόπο με το μυαλό καί την ψυχολογία μας. Δε μας δίνει εύκολα τη λύση του μυστηρίου,αλλά μας βάζει να κάνουμε διάφορες σκέψεις. Σαν να είμαστε χαμένοι μέσα στο λαβύρινθο του Μινώταυρου καί πρέπει με τον μίτο της Αριάδνης να οδηγηθούμε προς την έξοδο καί να βγούμε έξω από αυτόν. Θα υπάρξουν στιγμές που θα αισθανόμαστε ότι είμαστε κοντά στην εύρεση του ενόχου κι άλλες στιγμές που θα παραπλανηθούμε από τον συγγραφέα καί θα βγάλουμε λάθος συμπεράσματα. Σε κάθε περίπτωση,εμένα μου άρεσε αυτό το παιχνίδι του μυαλού. Με κρατούσε σε εγρήγορση καί δεν μου επέτρεπε λεπτό να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου. Βλέπετε,δε μου είναι αρεστή μία γρήγορη κι εύκολη λύση στα αστυνομικά μυθιστορήματα. 

    Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων είναι ένα ακόμη κομμάτι του βιβλίου που θεωρώ πως αξίζει της προσοχής μας. Είναι φανερό πως ο συγγραφέας δίνει βαρύτητα στον ψυχισμό των ηρώων. Τους ''ντύνει'' με τα κατάλληλα χαρακτηριστικά καί τον τρόπο σκέψης,βασισμένος πάντα στις εμπειρίες ζωής που τους έχουν καθορίσει,το φύλο καί τον ρόλο τους μέσα στην υπόθεση. Ο συγγραφέας μέσα από την ιστορία του αστυνομικού θρίλερ,''Ο εραστής των νυχτερίδων'' μιλάει για τα σκοτεινά βάθη της ανθρώπινης ψυχής κι όλες αυτές τις μύχιες σκέψεις καί ένστικτα που όταν βγαίνουν στην επιφάνεια έχουν ολέθριες συνέπειες όχι μόνο για τον εαυτό του εκάστοτε ατόμου,αλλά καί για τους γύρω του.

   Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου,οφείλω να σας ομολογήσω πως ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα να λυπάμαι τον θύτη. Για να μην παρεξηγηθώ σε καμία περίπτωση δε δικαιολογώ,ούτε επικροτώ παραβατικές συμπεριφορές. Απλά στην περίπτωσή του θεωρώ πως δεν είχε μόνο εκείνος μερίδιο ευθύνης. Οι άνθρωποι που ήταν δίπλα του καί διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του,πατώντας πάνω στις αδυναμίες του,είναι συνυπεύθυνοι των πράξεών του. Για σκεφτείτε το λίγο.

   Εμένα το βιβλίο μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις καί θα μείνει καιρό νωπό στη μνήμη μου. Είναι μία ιδανική πρόταση για όσους/ες επιθυμούν να μυηθούν στη μαγεία της αστυνομικής λογοτεχνίας. Αναζητήστε το!

                                                             Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΙΟΝΤΖΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΧΑΛΗ ΣΙΔΕΡΗ