Γλυκό του κουταλιού λεμόνι

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Τίτλος: Γλυκό του κουταλιού λεμόνι

Υπότιτλος: Το χρονικό ενός φόνου

Ηθικός αυτουργός... Με συγχωρείτε,λάθος μου. Συγγραφέας: Χριστίνα Καρρά

Άρτι αφιχθέν από εκδόσεις Υδροπλάνο

Κι αφού έγιναν οι συστάσεις,ας περάσουμε στα περαιτέρω...

     Αγαπάτε τα γλυκά του κουταλιού; Εγώ μπορώ να φάω στην καθισιά μου ένα γεμάτο βαζάκι. Δεν λέω. Έχω κι εγώ τις προτιμήσεις μου. Δεν αγαπώ τα πολύ γλυκά. Επιλέγω είτε αυτά που στο τέλος αφήνουν μία πικρή,ή,πιο ξινή γεύση. Βλέπετε,η υπερβολική γλύκα με λιγώνει καί δεν ικανοποιεί τόσο τους γευστικούς μου κάλυκες. Έχετε σκεφτεί ποτέ πως η ζωή μας θα μπορούσε να μοιάζει κάλλιστα με ένα γλυκό του κουταλιού που η γεύση του κάθε φορά θα προσαρμοζόταν στο ό,τι θα ζούσαμε εκείνη τη στιγμή; Εύλογα,θα αναρωτιέστε γιατί σας τα λέω όλα αυτά ενώ έχω σκοπό να σας μιλήσω για ένα βιβλίο. Κι όμως! Αφορμή για να γεννηθούν στο μυαλό μου αυτές οι σκέψεις ήταν ο τίτλος του βιβλίου. ''Γλυκό του κουταλιού λεμόνι''...

    Μα πώς ένα γλυκό του κουταλιού λεμόνι θα μπορούσε να συνδέεται με ένα αστυνομικό βιβλίο που θα αναφερθεί σε έναν φόνο; Τί κρυβόταν πίσω από τον τίτλο; Ποιός ο συμβολισμός του γλυκού; Μήπως κρατάμε την όμορφη αίσθηση που αφήνει ένα γλυκό σε συνδυασμό με την λιγότερο θελκτική γεύση που αφήνει στο στόμα μας ένα λεμόνι; Η ζωή είναι γλυκειά ενώ ο θάνατος -ειδικά προερχόμενος από μία δολοφονία- ξινός; Πολλά ερωτήματα που διεκδικούσαν διακαώς απαντήσεις. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να ξεκινήσω την ανάγνωση του βιβλίου...

   Ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν σε επαφή με την πένα της συγγραφέως Χριστίνας Καρρά καί η χαρά μου ήταν διπλή,αφενός γιατί ''γνώριζα'' ακόμη μία συγγραφέα καί αφετέρου γιατί αυτή η ''συνάντηση'' στέφθηκε με επιτυχία. Βρήκα πολύ αρεστό τον τρόπο γραφής της. Τις καθαρές γραμμές που ακολουθεί,το μεστό λόγο,τις γλαφυρές περιγραφές,την ορθή χρήση των εκφραστικών μέσων,το κατανοητό κι όχι επιτηδευμένο λεξιλόγιο καί την αληθοφάνεια που διακρίνει τόσο τους χαρακτήρες των προσώπων που θα βρούμε μέσα στο κείμενο όσο καί τα γεγονότα που θα λάβουν χώρα. Δεν φάσκει κι αντιφάσκει. Δεν υπερβάλλει,ούτε χρησιμοποιεί άλλου είδους τρικ για να καλύψει πιθανά ''κενά'' στην αφήγηση. Δίνει ένα κείμενο ευανάγνωστο καί προσιτό. Το αναγνωστικό κοινό θα ταυτιστεί -όσο είναι αυτό εφικτό- με πρόσωπα καί καταστάσεις καί θα θελήσει να δοθούν οριστικές απαντήσεις καί λύσεις.

    ''Πόρος 1950: Ένα άγριο φονικό, που όμοιο του δεν έχει συμβεί ξανά στην περιοχή, ταράζει τους κατοίκους του νησιού. Η ζωή του δράστη μοιάζει με σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Γοητευτικός, με τα θηλυκά να νιώθουν ιδιαίτερη έλξη για εκείνον, αδίστακτος κι επικίνδυνος. Φαντάζει κενός από οποιοδήποτε βαθύ συναίσθημα κι αδυνατεί να αγαπήσει αληθινά. Το μεγάλο, ένοχο μυστικό που κουβαλάει καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις πράξεις του. Παραδομένος στα πάθη, το μίσος και τη δίψα για πλούτο στήνει παγίδες και βάφει με περίσσεια άνεση τα χέρια του με αίμα. Αυτός ο άνθρωπος θα έρθει ποτέ αντιμέτωπος με τις προσωπικές του Ερινύες; Πόσο θάνατο είναι ικανός να σκορπίσει, πόσα κρίματα μπορεί να κουβαλήσει η ήδη επιβαρυμένη συνείδησή του;'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Τί μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στην διάπραξη ενός φόνου; Τί είναι αυτό που μπορεί να ''οπλίσει'' το χέρι του καί να αφαιρέσει μία ζωή; Το αίσθημα του φόβου καί της εκδίκησης,ή,το οικονομικό -κι όχι μόνο- όφελος από μία τέτοια αποτρόπαια πράξη; Δεν δύναμαι να σας απαντήσω με βεβαιότητα αλλά μπορώ να πώ ότι σε όλες τις περιπτώσεις η δολοφονία ενός ανθρώπου είναι μία πράξη καταδικαστέα καί ποινικά κολάσιμη. Πώς μπορούν να ζούν χωρίς να αισθάνονται τύψεις αυτοί οι άνθρωποι μετά; Δεν κάνουν την αυτοκριτική τους; Δεν υπάρχει ίχνος μεταμέλειας; Κι αν τελικά δούν με καθαρά μάτια το τι κακό έχουν προκαλέσει στους γύρω τους,με πόση σφοδρότητα θα τους ''χτυπήσει'' η ενοχή την πόρτα των ψυχών τους; Θα αντέξουν να σηκώσουν το βάρος των πράξεών τους,ή,θα ''λυγίσουν'' σαν τα λεπτά κλαριά ενός δέντρου καί θα ''σπάσουν'';

    Η γνωριμία μας με έναν άνθρωπο καί η γέννηση ενός έρωτα ανάμεσά μας θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα γλυκό του κουταλιού. Αρχικά φέρνει όλη την ευχάριστη γεύση στα χείλη κι όταν οδεύει προς το τέλος -ειδικά με πολύ άσχημο τρόπο- αυτή η γλύκα μετατρέπεται σε κάτι όξινο καί στυφό. Σαν ένα γλυκό του κουταλιού λεμόνι. Όμοια καί τα πρόσωπα της υπόθεσης θα περάσουν από αυτά τα στάδια. Μόνο που η κατάληξη θα είναι χειρότερη από την επιθυμητή,ή έστω την αναμενόμενη. Οι ισορροπίες θα ανατραπούν κι ό,τι νόμιζαν θα αλλάξει άρδην εν ριπή οφθαλμού. Ποιό το μερίδιο ευθύνης τόσο της μοίρας,όσο καί το δικό τους; Πρέπει να δίνουμε βάση στα σημάδια κι όχι να τα  περιφρονούμε επιδεικτικά θεωρώντας πως είμαστε άτρωτοι/ες;  Ίσως οφείλουμε να είμαστε πιο υποψιασμένοι/ες κι όχι τόσο ευκολόπιστοι/ες. 

    Η συγγραφέας από το παρόν μας μεταφέρει στο παρελθόν καί τούμπαλιν. Στήνει ένα ονειρικό σκηνικό που το καλύπτει ένα πέπλο ομίχλης καί μυστηρίου. Η ένταση έχει διαρκώς αυξητική πορεία σελίδα με τη σελίδα καί όσο εμβανθύνουμε στην ανάγνωση του βιβλίου,τόσο περισσότερο ξετυλίγεται το κουβάρι της υπόθεσης. Μία υπόθεση με αρχή,μέση καί τέλος που μοιάζει σαν να οδηγούνταν με μαθηματική ακρίβεια προς τα εκεί με κάποιες βέβαια ανατροπές καί παράπλευρες απώλειες. 

   Μία παροιμία λέει πως αν η ζωή σου δίνει λεμόνια,φτιάξε λεμονάδα... Ποιοί/ες θα είναι οι τολμηροί/ες που θα επιλέξουν να διαβάσουν το βιβλίο καί θα μάθουν όλη την αλήθεια; Εγώ πάντως θα το ανακαλώ στην μνήμη μου όταν γεύομαι ένα γλυκό του κουταλιού λεμόνι,ή,πίνω μία δροσερή φρεσκοστυμμένη σπιτική λεμονάδα. Αναζητήστε το βιβλίο. Είναι μία αρκετά καλή πρόταση για να μυηθείτε στην ομορφιά της αστυνομικής λογοτεχνίας.

                                                              Καλές σας αναγνώσεις!