Το πράσινο σημειωματάριο
Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)
Μέσα στο πακέτο που έλαβα απ΄τις εκδόσεις Μεταίχμιο τον μήνα Απρίλιο,περιείχε καί το πρώτο καί πολυσυζητημένο βιβλίο της συγγραφέως Clare Pooley με τίτλο ''Το πράσινο σημειωματάριο'',το οποίο για ακόμη μία φορά ήρθε να αποδείξει την ''θεωρία'' μου πως υπάρχουν βιβλία που μας επιλέγουν κι όχι εμείς εκείνα. Ναι,συμβαίνει κι αυτό. Καί ξέρετε τί έχω διαπιστώσει; Πως τελικά εκείνα τα βιβλία που έρχονται στα χέρια μας ''απρόσκλητα'',κατά έναν μυστήριο τρόπο,καταφέρνουν καί μας γίνονται πολύ αγαπητά καί προσφέρουν μία νότα αισιοδοξίας καί ευθυμίας στην καθημερινότητά μας. ''Το πράσινο σημειωματάριο'' είναι ένα ευχάριστο,συγκινητικό καί ελπιδοφόρο μυθιστόρημα που μας ''αγκαλιάζει'' από την πρώτη στιγμή που θα ρίξουμε το βλέμμα μας πάνω του μέχρι καί την τελευταία του σελίδα. Ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά. Από αυτά τα παραμύθια που όλοι κι όλες σε κάποια φάση της ζωής μας θέλουμε να πιστέψουμε...
Έχω ξαναπεί -μπορεί να είμαι σωστή,μπορεί καί λάθος- πως η ανάγνωση ενός βιβλίου καί η ''μύησή'' μας στον κόσμο του ξεκινά από τον τίτλο καί το εξώφυλλό του. Άραγε,τί μπορεί να κρύβει μέσα στις σελίδες του ένα πράσινο σημειωματάριο; Άν το καλοσκεφτούμε,το πράσινο είναι το χρώμα της ελπίδας. Άρα,μήπως μέσα του θα μπορέσουμε να βρούμε μία πηγή από την οποία θα αναβλύζει η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο; Έπειτα,είναι αυτή η εικόνα του χαριτωμένου,μικρού,ντελικάτου καφέ που ξεχειλίζει από θαλπωρή. Παράλληλα,γαργαλάει ευχάριστα την όσφρησή μας μία μυρωδιά ζεστού καφέ,καραμέλας,μπισκότων καί κρουασάν βουτύρου που μόλις έχουν βγεί από τον φούρνο. Όνειρο ζωής να έχω ένα δικό μου ντελικάτο,μικρό καφέ όπου εκεί θα υπάρχει χώρος για όλους κι όλες τους/τις λάτρεις των βιβλίων.
Είμαστε απόλυτα σίγουροι/ες για τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας; Ξέρουμε τα πάντα για εκείνους/ες χωρίς να υπάρχουν ψέματα καί μυστικά ανάμεσά μας,ή όχι; Κι αν κάποια στιγμή,μας δινόταν η ευκαιρία να πούμε όλη την αλήθεια καί να εκθέσουμε τον εαυτό μας ενώπιόν τους,ή καί το αντίστροφο,ποιές θα ήταν οι συνέπειες; Θα εξακολουθούσαμε να τρέφουμε τα ίδια συναισθήματα για αυτούς/ες,ή,θα άλλαζαν άρδην; Καί το κυριότερο όλων! Άν εξ αρχής γνωρίζαμε τα πάντα για εκείνους/ες -καλά καί άσχημα- θα τους δίναμε την ευκαιρία να γίνουν κομμάτι της ζωής μας,ή,η προκατάληψη καί οι λανθασμένες παγιωμένες απόψεις θα λειτουργούσαν ανασταλτικά; Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες από την φύση τους κι εμείς από την μεριά μας τις κάνουμε ακόμη πιο περίπλοκες.... Όλοι λένε ψέματα για τη ζωή τους. Τι θα γινόταν όμως αν μοιραζόσουν την αλήθεια;
''...Αυτό αναρωτιέται ο Τζούλιαν Τζεσόπ, ένας εκκεντρικός ζωγράφος εβδομήντα εννέα ετών. Αποφασίζει να καταγράψει την αλήθεια για τη ζωή του σε ένα πράσινο σημειωματάριο και να το αφήσει στο καφέ της Μόνικα στην oδό Φούλαμ. Κι όσο η ιστορία ξετυλίγεται, το σημειωματάριο, που ο Τζούλιαν το έχει ονομάσει «Πείραμα της Αυθεντικότητας», αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων που το πιάνουν στα χέρια τους." (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Η συγγραφέας εμπνεόμενη από την δική της προσωπική εμπειρία -όπως καί άλλων ανθρώπων- παίρνει κομμάτια του εαυτού καί της ζωής της καί τα ενώνει με την μυθοπλασία,μετατρέποντας καί μεταλαμπαδεύοντάς τα ως ''προίκα'' στα πρόσωπα της ιστορίας του βιβλίου της. Άνθρωποι ετερόκλητοι μεταξύ τους με διαφορετική ηλικία,θέλω,μυστικά,αλήθειες,πάθη,λάθη καί ζωή θα κληθούν να λάβουν μέρος σε ένα γαϊτανάκι -κατά κόρον εύθυμων- συγκυριών ύστερα από ένα καπρίτσιο της μοίρας. Θα γίνουν πρωταγωνιστές/στριες ενός ιδιόμορφου πειράματος εν αγνοία τους. Έξι άγνωστοι άνθρωποι θα ενωθούν με δεσμούς φιλίας καί έρωτα καί θα δούν πως η ειλικρίνεια εντέλει δεν ''πονάει'',ούτε τρομάζει όσο αρχικά εσφαλμένα πίστευαν. Μπορεί,κάλλιστα,να είναι καί λυτρωτική...
Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο προσπαθώ να εντοπίσω εκείνα τα στοιχεία των χαρακτήρων των ηρώων καί των ηρωϊδων που ίσως καί να ταιριάζουν με τον δικό μου εαυτό. Για να είμαι ειλικρινής,εδώ δεν βρήκα κάτι ανάλογο αλλά το θετικό ήταν πως μπόρεσα να αναπτύξω συναισθήματα απέναντί τους. Ακόμη κι αν με βρίσκαν αντίθετη μερικές φορές,εξαιτίας του τρόπου ζωής τους,των επιλογών καί των αποφάσεών τους,δεν μου ήταν καθόλου αδιάφοροι/ες. Κι όσο οξύμωρο κι αν θα ακουστεί αυτό που θα σας πώ,δεν θα επιθυμούσα να επέμβω να αλλάξω κάτι πάνω τους. Άλλωστε,αυτό είναι που τους/τις καθιστά μοναδικούς/ες. Η αληθοφάνεια των χαρακτήρων τους βοηθά να είναι προσιτοί/ες από το αναγνωστικό κοινό. Θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι που γνωρίζουμε,είτε καί όχι,οι περαστικοί στο δρόμο ακόμη καί εμείς οι ίδιοι/ες. Μην σας φαίνεται παράξενο. Μπορεί να συμβεί...
Από το βιογραφικό της συγγραφέως μαθαίνουμε πως το παρόν έργο είναι το πρώτο της βιβλίο που εκδίδεται καί η χαρά μου είναι μεγαλη γιατί έμεινα αρκετά ικανοποιημένη από την πένα της. Ο λόγος της είναι καθαρός καί δομημένος με σωστό τρόπο. Η εναλλαγή των κεφαλαίων καί των προσώπων που αφηγούνται την ιστορία,κάθε φορά,είναι γρήγορη καί αδιάκοπη προσφέροντας την αίσθηση πως παρακολουθούμε μία κινηματογραφική ταινία. Ενισχύει δε τα λεγόμενά της με την απαραίτητη δόση συγκίνησης καί χιούμορ. Εμένα με έκανε να θέλω να πάω στο Λονδίνο καί γιατί όχι,να περάσω από το καφέ της Μόνικα καί να μοιράστω με τους/τις υπόλοιπους/ες τη δική μου ιστορία...
Κλείνοντας το βιβλίο,αισθάνομαι γεμάτη καί με μία γλυκειά αίσθηση στα χείλη. Καί τώρα,έχω ένα δύσκολο ( ; ) ερώτημα να θέσω σε εσάς. Θα τολμούσατε να ανοίξετε ένα παρόμοιο πράσινο σημειωματάριο καί να γράψετε την δική σας αλήθεια μέσα στις σελίδες του,γνωρίζοντας πως θα το διαβάσουν κι άλλοι άνθρωποι,ή όχι;
Καλά σας αναγνώσματα!
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: CLARE POOLEY (ΚΛΕΡ ΠΟΥΛΙ)
ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: The Authenticity Project
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΒΟΥΛΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕIΣ: METAIXMIO
Δεν υπάρχουν σχόλια: