Το τελευταίο χαρτί

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος,πόσο μάλλον ο χώρος του βιβλίου που είναι μία μικρή απεικόνιση της κοινωνίας μας. Ναι,καλά ακούσατε! Συγγνώμη αν δεν πιστεύω τόσο στον ρομαντισμό καί διαλύω το ροζ συννεφάκι που κάποιοι/ες επιλέγουν να κατοικούν εκεί πάνω,αλλά δυστυχώς αποδεικνύεται πως έτσι είναι τα πράγματα. Για να μην παρεξηγηθώ,θέλω να διευκρινίσω κάτι. Δεν σημαίνει ότι όλα είναι στραβά καί δεν υπάρχει κάτι καλό. Αντιθέτως,υπάρχουν πάντα οι φωτεινές εξαιρέσεις -ευτυχώς είναι αρκετοί/ές- συγγραφέων στον χώρο που ποιούν ήθος με το έργο καί την ευγένεια της ψυχής τους. Απλά,αναφέρομαι σε εκείνες τις ''παραφωνίες'' -προερχόμενες από διάφορες πλευρές- που ανα τακτά χρονικά διαστήματα κάνουν την εμφάνισή τους καί ταράζουν τα ήρεμα νερά. Δε δύναμαι να καταλάβω γιατί υπάρχει τόση κακία καί αντιπαλότητα,όχι μόνο ανάμεσα στους δημιουργούς,αλλά καί σε εμάς το αναγνωστικό κοινό. Αυτά που μας ''χωρίζουν'' είναι λιγότερα απ'αυτά που μας ενώνουν. Προς τι όλη αυτή η αρνητική ενέργεια; Αφού πραγματικά αγαπάμε τα βιβλία,συνετό θα ήταν να μην υπάρχουν διαχωρισμοί καί εχθρότητα ανάμεσά μας. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός καί της καθεμίας από εμάς να διαβάζει ό,τι γεμίζει την ψυχή μας. Ό,τι μας ικανοποιεί καί ψυχαγωγεί. Να εκφράζουμε την άποψή μας με επιχειρήματα καί σεβασμό καί να ακούμε καί τους άλλους. Γιατί να εχουμε διαρκώς λυμένο το ζωνάρι μας για καυγά καί προσβολή ενός άλλου ανθρώπου,επειδή τυγχάνει να μην συμφωνούν οι απόψεις μας για ένα βιβλίο,ή,συγγραφέα; Δεν έχουμε κανένα όφελος από όλο αυτό ως αναγνωστικό κοινό,αλλά ούτε καί η λογοτεχνία καί οι δημιουργοί. Για σκεφτείτε το λίγο!

   ''Επιτέλους λέγονται αλήθειες'' αναφώνησα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του νέου αισθηματικού μυθιστορήματος της συγγραφέως Νατάσας Γκουτζικίδου με τίτλο ''Το τελευταίο χαρτί'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Άν καί όπως λέει η συγγραφέας στον πρόλογό της,στην αρχή του βιβλίου,δεν πρόκειται για μία υπόθεση που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα,μέσα στις σελίδες του ειπώνονται αλήθειες. Αλήθειες που πάνω-κάτω είναι γνωστές ευρέως τόσο στους δημιουργούς,όσο καί στο αναγνωστικό κοινό. Αλήθειες που έπρεπε κάποια στιγμή να ακουστούν,με την ευχή να αποτελέσουν σύντομα παρελθόν...

   Η συγγραφέας μέσα από την υπόθεση του νέου της βιβλίου δεν χαϊδεύει αυτιά,ούτε ωραιοποιεί καταστάσεις. Δίνει τα πράγματα στις κανονικές τους διαστάσεις. Από τις περιπτώσεις των συγγραφέων που έχουν εξαπατηθεί καί έχουν δεί τρίτους να εκμεταλλεύονται τα έργα τους έως καί την εμπάθεια που κρύβουν ελάχιστοι/ες από το αναγνωστικό κοινό προς τους δημιουργούς. Βέβαια,σε καμία περίπτωση δεν κουνά επιδεικτικά το δάχτυλο σε κανέναν καί καμία,ούτε καί έχει σκοπό να μαλώσει με αυστηρό,καυστικό ύφος. Όχι! Ο λόγος της χαρακτηρίζεται από μία καθαρότητα καί οικειότητα. Για μένα εκφράζει πολλούς/ες αναγνώστες/στριες εκεί έξω,μαζί με εμένα,που έχουν ενοχληθεί από αυτήν την κατάσταση. Όμως,δεν μένει μόνο εκεί. Δεν έχει νόημα να εμμένει μόνο στα όποια αρνητικά,που όπως προανέφερα είναι η μειοψηφία,αλλά αναδεικνύει καί τα θετικά που προκύπτουν από την ανάγνωση καί το πως τόσο οι συγγραφείς,όσο καί το αναγνωστικό κοινό μπορούν να εξελιχθούν,αφήνοντας στην άκρη όλα τα άσχημα. Βάζοντας τα πράγματα στις σωστές βάσεις κι αφήνοντας πίσω μας τα κακώς κείμενα,μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα,αρκεί να το θέλουμε. Για να το πετύχει αυτό η συγγραφέας καί να γίνει πιο κατανοητό από το αναγνωστικό κοινό,προσαρμόζει ανάλογα την υπόθεση του βιβλίου της. 

   ''Είναι νέοι και πετυχημένοι. Ο κόσμος του βιβλίου είναι ο κόσμος τους. Η Ναταλία γράφει αστυνομικό μυθιστόρημα. Θεωρεί τον εαυτό της τη βασίλισσα της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο Ερρίκος ο Τρίτος, όπως υπογράφει τα βιβλία του, γράφει ερωτική λογοτεχνία. Πιστεύει πως αγγίζει τις καρδιές των αναγνωστών του. Μέχρι που μια μέρα όλα αλλάζουν και μένουν χωρίς εκδοτική στέγη. Και τότε, αποφασίζουν να πάρουν τη ζωή, τη συγγραφική τους ζωή για την ακρίβεια, στα χέρια τους και να πουλήσουν τα βιβλία τους στα φανάρια… Και εκεί ξεκινούν τα ευτράπελα. Ένα βιβλίο για τον μαγικό κόσμο του βιβλίου… Για την ανάγκη να χάνεσαι σε σελίδες και να κάνεις ταξίδια του μυαλού και της καρδιάς… αλλά κι ένα βιβλίο που θίγει τα κακώς κείμενα σε έναν κόσμο όπου όλα δεν είναι όπως φαίνονται. Δύο άνθρωποι παίζουν το τελευταίο τους χαρτί… Ποιος κρατάει όμως κρυμμένο τον άσσο στο μανίκι του; Η ζωή, η τύχη ή μήπως ο έρωτας;" Διαβάζουμε στην περίληψη του οπισθοφύλλου καί θεωρώ πως μπορούμε να δούμε μέσα από τους δύο πρωταγωνιστές τον κρυφό συμβολισμό. Σαν να είναι οι εκπρόσωποι δύο αντίπαλων στρατευμάτων,που όμως έχουν τον ίδιο κοινό στόχο. Η αγάπη τους για το βιβλίο,τη συγγραφή καί την ανάγνωση,μα καί η ανάγκη της διαφύλαξης των δικαιωμάτων τους,θα τους φέρουν κοντά,ξεχνώντας ό,τι τους χώριζε έως σήμερα. Άλλωστε,το βιβλίο πρέπει να ενώνει κι όχι να χωρίζει τους ανθρώπους.

   Άκρως επιτυχημένη βρήκα την σκιαγράφηση των χαρακτήρων των βασικών καί των λοιπών ηρώων καί ηρωϊδων από την συγγραφέα. Έχει πετύχει να τους αποδώσει στον απόλυτο βαθμό. Ακριβώς όπως θα τους/τις φανταζόμουνα κι εγώ για να είναι πειστικοί καί αληθοφανείς. Χρειαζόταν αυτή η υπερβολή για να τονιστούν οι αντιθέσεις τους καί ο υπερφίαλος εγωϊσμός πολλών ανθρώπων,που κάποια στιγμή έρχεται το πλήρωμα της μοίρας καί τους δείχνει τι πραγματικά αξίζει καί τι όχι. Καί έπειτα,έρχεται ο έρωτας σαν άλλος σαρωτικός τυφώνας που παρασύρει τα πάντα στο διάβα του. Θα είναι αρκετός να τους κρατήσει μαζί,ή,τα εμπόδια που έχουν υψωθεί σαν τείχη ανάμεσά τους θα παραμείνουν ακλώνητα στην θέση τους; Θα παίξουν το τελευταίο τους χαρτί σε αυτό το ιδιαίτερο ποντάρισμα,ή,θα το ''κάψουν'' για πάντα; Αυτό φυσικά καί δεν θα σας το αποκαλύψω. Κρατήστε μόνο πως δεν έχουμε να κάνουμε με ένα σαχλό,ή,γραφικό αισθηματικό μυθιστόρημα. Είναι παραπάνω από αυτό καί αυτός είναι ο λόγος που το κάνει να ξεχωρίζει καί να μείνω τόσο ικανοποιημένη από την ανάγνωσή του.  

                                    Εσείς είστε έτοιμοι/ες να παίξετε το τελευταίο σας χαρτί; 

                                                         Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΝΑΤΑΣΑ ΓΚΟΥΤΖΙΚΙΔΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ