Αστραπή ζωής

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Είναι η ποίηση όμοια με τον καυτό ήλιο καί την ανεμελιά του καλοκαιριού,ή,μοιάζει με την γλυκειά μελαγχολία του φθινοπώρου; Ή μήπως φέρει την ατίθαση σφοδρότητα του χειμώνα που τον ακολουθεί μία αναγεννημένη άνοιξη; Όπως καί να 'χει,η ποίηση δεν βλέπει εποχές,μόδες κι ούτε μπαίνει σε διάφορα ''καλούπια'' επινοημένα απ΄τους ανθρώπους. Η ποίηση είναι παντού καί πάντα γύρω μας κι απορώ πως γίνεται να υπάρχει μερίδα ανθρώπων που δεν την αγαπούν. Αρκεί να δούμε ένα τοπίο στην φύση,έναν ζωγραφικό πίνακα για να καταλάβουμε το τι είναι η ποίηση καί πόσο μεγάλο κομμάτι καταλαμβάνει στη ζωή μας. Καί το πιο απλό κι άμεσα αντιληπτό από άπαντες,ένα τραγούδι που ακούμε κάπου,ή,σιγοψυθιρίζουμε... 

   Αναγνώσεων συνέχεια κι αισθάνομαι μία ευχάριστη έξαψη,αφού μου δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω για τρίτη φορά ποιήματα της ποιήτριας/συγγραφέως Μαργαρίτας Αρβανίτη. Από τις εκδόσεις Κάκτος τον Φεβρουάριο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά η νέα της ποιητική συλλογή με τίτλο ''Αστραπή ζωής'' καί το πρώτο πράγμα που μου κίνησε το ενδιαφέρον είναι ο τίτλος που επέλεξε η δημιουργός. Βλέπετε,έχω μία ''εμμονή'' με τους τίτλους καί θέλω να με βάζουν στη διαδικασία να δω πίσω από αυτούς,πίσω από το όποιο προφανές για τον καθέναν καί την καθεμία εκεί έξω.

   ''Αστραπή ζωής'' όπως προείπα ο τίτλος της συλλογής καί αμέσως πέρασε από τον νού μου η σκέψη πως όλη μας η ζωή περνά σαν μία αστραπή που το φως της άλλοτε αντανακλά όμορφες στιγμές κι άλλοτε άσχημες. Αυτό επιλέγει η συγγραφέας να αναδείξει ως κοινό νόημα όλων των ποιημάτων της,τα οποία χωρίζονται σε διάφορες θεματικές ενότητες. Ξεκινώντας από τα όσα ζούμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας καί μας καθορίζουν,περνάει στο θέμα του έρωτα καί των βαθειών επιθυμιών,συνεχίζει με την ομορφιά της φύσης,τα χρώματα,τις εικόνες καί τα αρώματα αυτής που μας συντροφεύουν,αναφέρεται έπειτα στην κοινωνία καί τα θέματα που σχετίζονται με αυτήν όπως είναι καί ο πόλεμος καί οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε έναν επίλογο μέσα από έναν επαναπροσδιορισμό της ζωής βάσει των ''θέλω''. 

   Όλα τα ποιήματα είναι γραμμένα σε δωρικό μα συνάμα λυρικό λόγο που πετυχαίνει άψογα τον σκοπό του,βασισμένα πάντα στην ιαπωνική ποιητική φόρμα,''χαϊκού'' καί ''τάνκα''. Αγαπώ αυτό το είδος ποίησης τόσο για τον λιτό του χαρακτήρα,αλλά καί για τον τρόπο με τον οποίο μέσα από τόσο σύντομους στίχους ο/η εκάστοτε δημιουργός λέει τόσα πολλά κι ουσιώδη χωρίς να πλατιάζει,ή,να κουράζει. Γεμάτη η συλλογή,τόσο από ''εικόνες'' μέσα στα ποιήματα,όσο κι από έργα του αείμνηστου δημιουργού Αντώνη Απέργη,θα ''ζωντανέψει'' μπροστά στα μάτια όσων την επιλέξουν καί θα ''απορροφηθούν'' από εκείνη χωρίς να φέρουν την παραμικρή αντίσταση. Το ίδιο ομολογώ πως έπαθα κι εγώ καί θα παραμείνει καιρό νωπή η θύμησή της. 

   Καί κάπου εδώ θα ολοκληρώσω την αναφορά μου στην ποιητική συλλογή,παραθέτοντάς σας λίγα λόγια της συγγραφέως ''Αγαπητέ αναγνώστη, ποίημα το ποίημα, καρέ-καρέ ξεδιπλώνω εντός τις αναζητήσεις μου σχετικά με τις συμπεριφορές της ζωής και την πάλη των αντιθέτων που τη διέπουν, στην επιθυμία μου να εντοπίσω τι περιμένει η ζωή από εμάς προκειμένου να κρατηθούμε μέσα της και να αξιωθούμε να βρούμε τη δική μας θέση στον κόσμο." Αναζητήστε την!

                                                             Καλά σας αναγνώσματα!

ΠΟΙΗΤΡΙΑ: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΚΤΟΣ