Ο ΧΡΟΝΟΣ Ο ΑΟΡΑΤΟΣ, Ο ΟΡΑΤΟΣ. Εβδομήντα ποιήματα κι ένα υστερόγραφο

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Ο χρόνος...

Άχ, ο χρόνος...

Πότε φιλικά προσκείμενος σε εμάς καί πότε ανηλεής σαν τον χείριστο εχθρό μας...

Ο χρόνος...

Ανθρώπινη ανακάλυψη...

Μα, τελικά, για καλό, ή, για κακό υπάρχει στην ζωή μας;

Ο χρόνος...

Που άλλοτε κυλάει βασανιστικά αργά καί άλλοτε ''τρέχει'' σαν το νερό μέσα από τις χούφτες μας, είτε παραμένοντας στάσιμος εκεί παρατείνοντας την όποια οδύνη καί θλίψη μας, είτε παρασύροντας τις όμορφες στιγμές καί συναισθήματα, σε μία πορεία δίχως επιστροφή. Επιτρέποντάς μας, ουσιαστικά, να ζούμε πίσω με τις όποιες αναμνήσεις...

Ο χρόνος...

που έχει την μαγική ιδιότητα, πότε να είναι αόρατος καί πότε ορατός καί να μας προ(σ)καλεί να τον αγγίξουμε, ώστε να τον σταματήσουμε ( ; ), ή, να τον κάνουμε να περάσει πιο γρήγορα. Λες κι έτσι θα απαλύνει τον πόνο, ή, θα επεκτείνει την διάρκεια της όποιας χαράς...

''Ο χρόνος ο αόρατος, ο ορατός'' όπως τιτλοφορείται η νέα ποιητική συλλογή της ποιήτριας Λίας Μεγάλου-Σεφεριάδη, η οποία κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κέδρος καί μιλάει για όλα εκείνα που ο χρόνος είτε αναδεικνύει, είτε παίρνει μαζί του, αφήνοντάς μας να περιδιαβαίνουμε μέσα σε αυτόν, έχοντας στις πλάτες μας, σαν άλλα βαριά φορτία, όλα όσα έχουν συμβεί μέσα σε αυτά τα χρόνια. Ναι, όλες αυτές οι σκέψεις χρόνων μετουσιώνονται σε εβδομήντα ποιήματα κι ένα υστερόγραφο, πλημμυρισμένα από εικόνες, σκέψεις, προβληματισμούς, εμπειρίες ζωής, καθώς καί συναισθήματα που οδηγούν την ψυχή μας σε ένα αλλιώτικο αναγνωστικό ''ταξίδι''...

Περιγραφή:

Πόσο επίβουλα

θρυμματίζεται ο χρόνος

μέσα στη σιωπή –

καταρράκτης υάλου λαμπυρίζει

πριν βυθιστεί σε σκοτεινή χοάνη.

Ποιος τον εγέννησε;

Ποιος τον καθοδηγεί;

Ποια η κατεύθυνση;

Ποιος ο προορισμός του;

Τον τέμνουμε

τον κατατέμνουμε