Συνέντευξη με τον συγγραφέα Άκη Καπέτα

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΚΗΣ ΚΑΠΕΤΑΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας Άκης Καπέτας. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορεί το βιβλίο του, με τίτλο ''Ο άνθρωπος που δεν ήταν πια εκεί''. Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν, μπορούν να το προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού, είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο. 

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο σας, με τίτλο ''Ο άνθρωπος που δεν ήταν πια εκεί''. Να είναι καλοτάξιδο! Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι'αυτό;

Α.Κ. ''Ο άνθρωπος που δεν ήταν πια εκεί'' είναι ένα βιβλίο που πατάει στα χνάρια του ιστορικού μυθιστορήματος, αφηγούμενο μία περιπέτεια ενός ανθρώπου που εμπλέκεται στην πραγματική ιστορία της Μαφίας που έδρασε στην Νέα Υόρκη από τη δεκαετία του 40 έως τη δεκαετία του 80. Αυτό το βιβλίο μιλάει για έναν ήρωα που έχει ως κύριο χαρακτηριστικό του την τύχη να ξεφεύγει πάντα από τους μπελάδες -είτε τους προκαλεί αυτός, είτε απλά τον βρίσκουν- και τους διώκτες του. Γενικά αν και το προφανές είναι ιστορία είναι αυτή της Μαφίας που αναδεικνύεται ως κεντρική ιστορία, στην πράξη είναι οι παράλληλες ιστορίες και τα παράλληλα ιστορικά γεγονότα που δίνουν τον χαρακτήρα, τη δράση και το χρώμα σε αυτό το βιβλίο.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Πότε ήταν η στιγμή που καταλάβατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Α.Κ. Όλα ξεκίνησαν το 2009, όταν μετά από την ανάγνωση ενός βιβλίου «το μυθιστόρημα των τεσσάρων», αποφάσισα να συγγράψω ένα βιβλίο στην ίδια φιλοσοφία, με έναν καλό μου φίλο. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα παιχνίδισμα μεταξύ συγγραφέων. Ξεκινάει ο ένας και όταν τελειώσει ένα κεφάλαιο, συνεχίζει ο άλλος. Σε αυτή την αλληλουχία γραφής δεν υπάρχει σκελετός και δεν υπάρχει συνεννόηση μεταξύ των συγγραφέων. Ξεκινάς και βλέπεις που θα σε βγάλει η ιστορία.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ποια η πηγή έμπνευσης της ιστορίας του βιβλίου σας; Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε την συγγραφή του;

Α.Κ. Το μυθιστόρημα αυτό γράφτηκε την εποχή της καραντίνας. Ζούσαμε μια δυστοπική πραγματικότητα βγαλμένη ίσως από τα καλύτερα βιβλία τρόμου και επιστημονικής φαντασίας. Τότε, αν θυμάστε, ο φόβος του θανάτου, η εσωστρέφεια, η αποξένωση και η απόγνωση επικρατούσε σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Ήθελα λοιπόν οι αναγνώστες αυτού του βιβλίου, διαβάζοντάς το, να μπορούν να ξεφύγουν από αυτό τον φαύλο κύκλο, να ταξιδέψουν μαζί με τον αφηγητή σε μία άλλη εποχή και να θυμηθούν γεγονότα και εμβληματικούς ανθρώπους που άλλαξαν την ιστορία και τον κόσμο. Πιστεύω δεν υπήρχε καλύτερο περιβάλλον από το να τοποθετήσω την ιστορία στην Νέα Υόρκη, στην καρδιά του παγκόσμιου εμπορίου, στην καρδιά της εξέλιξης αυτών των γεγονότων, σε μία εποχή νουάρ και ταυτόχρονα τόσο ζωντανή και χρωματιστή. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε που η διασημότερη μαφία του κόσμου μεγαλουργούσε σε αυτό το σημείο του κόσμου επί δεκαετίες. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε σε 6 μήνες με αυστηρό πρόγραμμα και πειθαρχία. Μπορώ να πω ότι σχεδόν τα 3/4 αυτού του χρόνου αφιερώθηκαν στην έρευνα που εξελισσόταν ταυτόχρονα με τη συγγραφή της ιστορίας. Το βιβλίο έχει πολλά ιστορικά στοιχεία που έπρεπε να επιλεχθούν προσεκτικά, ώστε να ενταχθούν αρμονικά και να αναδειχθούν μέσα από την κεντρική, πραγματική ιστορία της Μαφίας, χωρίς να χαλάσει ο κινηματογραφικός ρυθμός που έχει αυτό το μυθιστόρημα.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Τί μπορεί να συμβολίζει αυτός ''Ο άνθρωπος που δεν ήταν πια εκεί'';

Α.Κ. Ιδανικά θα ήθελα για κάθε αναγνώστη «Ο άνθρωπος που δεν ήταν πια εκεί» να συμβολίζει κάτι διαφορετικό, αναλόγως την ηλικία του και τις καταβολές του. Για μένα ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου μεταξύ άλλων συμβολίζει τον αέναο αγώνα κάθε ανθρώπου να ξεφύγει από «τη μοίρα του» και φυσικά τον παράγοντα τύχη/ κατάλληλο timing, που είναι απαραίτητος για την επιτυχία, καθώς πολύ συχνά, το ταλέντο και η σκληρή δουλειά δεν είναι από μόνα τους αρκετά για να αναδειχθεί κάποιος.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Τί θα επιθυμούσατε να αποκομίσουν οι αναγνώστες/στριες από την ανάγνωση του βιβλίου σας;

Α.Κ. Υπάρχουν πολλά πράγματα. Η διαχρονική αλληλεξάρτηση κράτους και παρακράτους είναι ένα από αυτά. Η εξουσία ελέγχει το παρακράτος και το χρησιμοποιεί κατά το δοκούν πότε ως προστάτη και πότε ως εκτελεστικό όργανο, φυσικά αν τα πράγματα στραβώσουν αυτό το αλισβερίσι κόβεται απότομα και συνήθως με βίαιο τρόπο. Επίσης διαβάζοντας αυτό το μυθιστόρημα θα ήθελα να γίνει αντιληπτή η υποκειμενικότητα που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα την εποχή που συμβαίνουν. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να υιοθετήσουμε ένα άλλο πρίσμα, μία άλλη οπτική γωνία να βλέπουμε τα πράγματα. Μια πιο αντικειμενική ματιά. Το καλό, το κακό, το ηθικό, το επικίνδυνο είναι τελικά κάτι το σχετικό. Δυστυχώς μόνο όταν περνούν τα χρόνια και οι δεκαετίες, βλέπουμε τα πράγματα καθαρά και την αλήθεια ορατή.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Τέλος, τί θα λέγατε στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τη συγγραφή; 

Α.Κ. Στην Ελλάδα οι συγγραφείς μπορεί να είναι περισσότεροι και από τους αναγνώστες. Για μένα η συγγραφή εκτός από ένα χόμπυ είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία. Μ’ αρέσει να ζώ μαζί με τους ήρωές μου τα βασικά στοιχεία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας Υβρις, Νέμεσις, Κάθαρσις. Για αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με τη συγγραφή, θα πρότεινα να το δοκιμάσουν ακόμα και ως εμπειρία και όπου βγει, απλώς αν γίνει με προγραμματισμό και πειθαρχία η πορεία θα είναι απολαυστική. Η συγγραφή θα πρέπει να είναι ένα είδος διασκέδασης και όχι μία επίπονη διαδικασία.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat