Αφιέρωμα σε εγχώριους/ες συγγραφείς λογοτεχνίας τρόμου & φαντασίας (Μέρος 3ο): The dark shade

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Αφιέρωμα σε εγχώριους/ες συγγραφείς λογοτεχνίας τρόμου & φαντασίας 

(Μέρος 3ο)

 The dark shade

Για την τρίτη μέρα του αφιερώματος/των βιβλιοπροτάσεών μου για το Halloween σας έχω μία διαφορετική προσέγγιση του τρόμου και πιο συγκεκριμένα εκείνης του ψυχολογικού θρίλερ μέσα από το μυθιστόρημα της συγγραφέως Ευσταθίας Γεωργίου, με τίτλο ''The dark shade", το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια. Πάμε να το δούμε μαζί.

''Εκεί που τα παραμύθια χάνουν το ευτυχισμένο τέλος τους. Εκεί που τα παραμύθια είναι υποχρεωτικά για μεγάλους. Εκεί που τα χρώματα βαφτίζονται απ’ την αρχή για να συναντήσουν την αλήθεια τους. Σε κείνο το σημείο του παραμυθιού ακριβώς που τα φώτα όλα ξεστρατίζουν απ’ την πριγκίπισσα γιατί τους βγήκε πολύ ναφθαλισμένη. Εκεί ακριβώς κάνει την εμφάνιση της μια Μάγισσα. Καλή ή κακιά; Θα το δείξει η ιστορία και η κρίση του κόσμου. Τα βέλη σε μια φαρέτρα που αλλάξανε πορεία χάνοντας τον ακριβή τους στόχο, κάτι λύκοι από άλλο παραμύθι που δικαιώθηκε επιτέλους η φήμη τους γιατί ακούστηκε κι αυτών η ιστορία και ένα ροζ δωμάτιο το οποίο δεν είναι καν ροζ. Α! Ναι. Και λίγο κόκκινο χρώμα που ούτε κι αυτό είναι κόκκινο. Μα τι τα θες… εδώ οι αλήθειες νικάνε τα παραμύθια και το κρυστάλλινο γοβάκι επιτέλους σπάει. Εσύ, τολμάς να μάθεις τι απέγιναν οι Πριγκίπισσες αυτού του κόσμου;" (Από το οπισθόφυλλο)

Τί έχουμε, λοιπόν, εδώ; 

• Ένα μυθιστόρημα γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, όπου η εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται υπό μία μορφή άτυπης εξομολόγησης της κεντρικής πρωταγωνίστριας. Μία εξομολόγηση σαν αλληγορία της πραγματικής ζωής με εκείνη της φαντασίας και δη των παραμυθιών που διαβάζαμε όταν ήμασταν μικρά κορίτσια και μας μιλούσαν για κάστρα, όμορφες πριγκίπισσες και τους περιβόητους γενναίους πρίγκηπες που θα ερχόντουσαν να τις σώσουν και να τις προφυλάξουν από καθετί κακό!
• Ελάτε, όμως, που η αλήθεια διαφέρει απ'όλα αυτά. Δε μεγαλώνουν όλα τα κορίτσια σαν πριγκίπισσες ούτε περιβάλλονται μόνο από ροζ χρώμα και ό,τι άλλο θα μπορούσε να αναλογεί στη θέση τους. Κάποια κορίτσια έρχονται αντιμέτωπα με το μαύρο χρώμα κι ό,τι αρνητικό μπορεί αυτό να συνεπάγεται στην πραγματική ζωή. Οι πρίγκηπες δεν έρχονται για να τις σώσουν, αλλά για να ''ρουφήξουν'' ό,τι μπορούν να πάρουν από εκείνες. Τότε το ροζ μαζί με το μαύρο γίνονται κόκκινο. Ένα κόκκινο χρώμα φλογερό παρόμοιο με την απόχρωση του αίματος, όπου αναδεικνύει όλον αυτόν τον πόνο που μπορεί να βιώσουν αυτά τα κορίτσια. Ένας πόνος που άλλα κορίτσια τα θωράκισε και τα έκανε να παλέψουν, άλλα τα έκανε πιο εσωστρεφή και όχι τόσο κοινωνικά κι άλλα που τα οδήγησε σε μονοπάτια δίχως επιστροφή. Όμως, η πρωταγωνίστρια δεν το έβαλε κάτω. Τις αδυναμίες και τις άσχημες εμπειρίες της τις έκανε δύναμη. Μία δύναμη που θέλει να μεταδώσει και σε άλλα κορίτσια εκεί έξω. 
• Κι όλα αυτά, η συγγραφέας τα αποτυπώνει πάνω σε χαρτί με έναν λόγο χειμαρρώδη και οικείο, όπου σταδιακά ξετυλίγονται μνήμες, εμπειρίες και συναισθήματα και ο κύκλος ''κλείνει'' με την πολυπόθητη λύτρωση. 

Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα που το διάβασα με μία ανάσα και με ικανοποίησε ως προς την ουσία της ιστορίας. Έχω, βέβαια, μία ένσταση ως προς την άνωθεν περίληψη του βιβλίου, καθώς θεωρώ ότι δεν ήταν τόσο ταιριαστή με το κείμενο, αλλά και πάλι αυτό είναι κάτι το υποκειμενικό. 

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια.

Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 4ο μέρος του αφιερώματος.