Η αλήθεια είναι ψάρι του βυθού

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Τίτλος: Η αλήθεια είναι ψάρι του βυθού (εκδ. Αγγελάκη)

Μα τί αλλιώτικος τίτλος μυθιστορήματος είναι αυτός; 

Μήπως τα μπέρδεψα; 

Μήπως αντί να πιάσω να διαβάσω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, έπιασα στα χέρια μου κάποιο βιβλίο που σχετίζεται με τις τεχνικές ψαρέματος; 

Όχι! 

Δεν έγινε κανένα λάθος. Ούτε από τη δική μου πλευρά ούτε από τον συγγραφέα Ανδρέα Ρήγα που με το νέο του βιβλίο -δεύτερο κατά σειρά έκδοσης- βάλθηκε να μας κάνει να πάρουμε μία βαθειά ανάσα και να βουτήξουμε έως τα αχανή βάθη. Εκεί που η αλήθεια δεν κρύβεται, αλλά αναμένει με υπομονή να έρθει στο φως. Διότι, η αναζήτησή της είναι ένας δρόμος δύσκολος, επώδυνος, τραχύς και πολλές φορές μοναχικός για όποιον/α επιλέξει να τον διαβεί. Κι όπως δύσκολα μπορεί ο οποιοσδήποτε/η οποιαδήποτε να πιάσει ψάρια που κατοικούν στον βυθό, έτσι κι εδώ το ίδιο θα βιώσουμε κι εμείς ως αναγνωστικό κοινό βιώνοντας την παρούσα αναγνωστική εμπειρία. 

Και να θυμάστε. 

Όσο πιο ακατόρθωτο φαντάζει κάτι, τόσο πιο ακριβό (εντός κι εκτός εισαγωγικών) εκτιμάται ως προς την αξία του. 

Το δόλωμα, λοιπόν, θα τοποθετηθεί πάνω στο αγκίστρι και το βιβλίο σαν άλλο καλάμι ψαρέματος θα οδηγήσει την πετονιά στο νερό. Όπου νερό και η υπόθεση του βιβλίου κι όλα όσα περιέχονται σε εκείνη και αναζητούν απαντήσεις... Απαντήσεις που δεν είναι εύκολο, όμως, να ''πιαστούν'', διότι μπορούν να ξεγλιστρήσουν στα χέρια μας σαν τα ψάρια. Αφήστε που δεν είναι όλα τα ψάρια τόσο αθώα κι άκακα. Κάποια είναι τρομακτικά, ίσως και θανατηφόρα...

Μόνο που τίποτα δεν είναι τόσο απλό, αφού δε θα συμβεί δίχως την απαίτηση κάποιου αντιτίμου. Και στη μέση όλα τα πρόσωπα της υπόθεσης. Πρόσωπα με τα δικά τους βιώματα, επιθυμίες, στόχους, κρυμμένα μυστικά και πάθη. Πρόσωπα πολλά κι αντιφατικά μεταξύ τους θα προσπαθήσουν να φτάσουν στο τέλος. 

Και κυρίως, ποια η θέση της ηθικής, της αξιοπρέπειας και της ανάγκης να παραμείνουμε πιστοί/ες στα πιστεύω και τους εαυτούς μας;

Είναι αλήθεια ότι με παίδεψε και το παίδεψα το βιβλίο. Αλλά έφτασα στο τέλος και κατέληξα στο συμπέρασμα πως είναι ένα ιδιαίτερο κι απαιτητικό βιβλίο από εκείνα που είτε αγαπάς είτε λατρεύεις να μισείς... Ίσως μία δεύτερη ανάγνωση, μελλοντικά, να με βοηθήσει να ''ρουφήξω'' κι άλλα από αυτό.

Περιγραφή: 

Απρίλης  του 1986, λίγες μέρες πριν το εφιαλτικό «ραδιενεργό» Πάσχα του Τσέρνομπιλ.

Σκιάθος: Σε ένα εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο ανακαλύπτεται το πτώμα ενός άντρα. Στο μπράτσο  του  υπάρχει  ένα παράξενο  τατουάζ  και στο στομάχι  του μια τρύπα από σφαίρα…

Ψυχικό: Από τη βίλα του εφοπλιστή Αναγνωστίδη εξαφανίζονται  τα μικρά μαρμάρινα «παιδιά» του…

Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής: Ο αστυνόμος Οδυσσέας Γαλανόπουλος δεν υποψιάζεται  ότι το τηλέφωνο που θα χτυπήσει στο γραφείο του θα σημάνει την έναρξη  μιας θανατηφόρας παρτίδας σκακιού.

 Οι κανόνες της είναι απλοί:

1) Όποιος χάνει, πεθαίνει

2) Το τέλος έρχεται  με τον θάνατο της βασίλισσας

3)Το έπαθλο για τον νικητή είναι η αλήθεια

Για να το κερδίσεις πρέπει να αποφύγεις  τις σφαίρες που σε βάζουν στο σημάδι, να περιπλανηθείς  σε μια θάλασσα από μυστικά και ψέματα,  να βουτήξεις και να φτάσεις  βαθιά, στον σκοτεινό βυθό της.

 Γιατί η αλήθεια είναι ψάρι του βυθού…

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.