Έρωτας από τον Άλλο Κόσμο

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Να τα! Να τα! Να τα μας! Να τα, που έρχονται εκεί από όπου δεν το περιμένεις. Όχι! Δεν εννοώ το εγκεφαλικό, αλλά εκείνα τα βιβλία που δεν τα ''πιάνει'' το μάτι σου και λες ''Έλα μωρέ! Χρειάζομαι ένα ξεκαρδιστικό κι ανάλαφρο βιβλίο να περάσω ευχάριστα τον χρόνο μου, δίχως λοιπές σκοτούρες'' και να σου μία από τις πιο ανέλπιστες εκπλήξεις της παρούσας αναγνωστικής χρονιάς! Και να πω ότι δεν μου άρεσε; Ψέματα θα ήταν! Το λάτρεψα με έναν τρόπο που δεν το περίμενα και με έκανε να απορώ. Μα να συγκινηθώ με ένα μυθιστόρημα -σκέτη μυθοπλασία με την όποια υπερβολή- και να με κάνει να προβώ σε διαπιστώσεις τόσο αναπάντεχα ρεαλιστικές; Και να σκεφτείτε ότι το βιβλίο το έχω διαβάσει μέρες πριν, απλώς τώρα επέλεξα να γράψω τις σκέψεις μου για εκείνο και να τις μοιραστώ μαζί σας. Λες κι έτσι θα είχα μία πιο νηφάλια αίσθηση γύρω από εκείνο. Αλλά μάταια. Ακόμη ασκεί την ίδια επιρροή πάνω μου. Τόσο που σας πήρα -ολίγον τι- μονότερμα και ξέχασα να κάνω τις όποιες ''συστάσεις''. Ο λόγος, λοιπόν, για το rom-com μυθιστόρημα της συγγραφέως Kirsty Greenwood, με τίτλο ''Έρωτας από τον Άλλο Κόσμο" (The Love of My Afterlife), το οποίο κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Anubis σε μετάφραση της κυρίας Εβίτας Λύκου. Μα τώρα, ας περάσω στο ζουμί της υπόθεσης...

Περιγραφή:

Η Ντέλφι θα μπορούσε να πεθάνει απ’ την ντροπή της – αν δεν ήταν ήδη νεκρή!

Όχι μόνο πήγε στον άλλο κόσμο στραβοκαταπίνοντας ένα προψημένο μπιφτέκι, αλλά τώρα στέκεται μπροστά στον πιο ωραίο άντρα που έχει δει ποτέ της φορώντας ένα γελοίο νυχτικό. Κι όμως… ο τύπος την κοιτάζει! Και της χαμογελάει!

Καθώς αρχίζουν να συζητούν, ο κόσμος γύρω τους μοιάζει να σβήνει. Κι ακριβώς τη στιγμή που η Ντέλφι τολμά να ελπίσει ότι ίσως, επιτέλους, η τύχη της θα αλλάξει στη μεταθανάτια ζωή, κάποιος εμφανίζεται απ’ το πουθενά φωνάζοντας πως έγινε ένα τρομερό λάθος – και στέλνει τον πανέμορφο άγνωστο πίσω στη Γη.

Όταν στην Ντέλφι προσφέρεται μια δεύτερη ευκαιρία να επιστρέψει κι εκείνη στον κόσμο των ζωντανών για να τον ξαναβρεί, δε διστάζει στιγμή. Πώς θα μπορούσε να πει όχι στην πιθανότητα να συναντήσει ξανά την αδελφή ψυχή της και να κάνει μια νέα αρχή;

Αλλά για να τον εντοπίσει σε μια πόλη εκατομμυρίων κατοίκων, θα πρέπει να εμπιστευτεί την καρδιά της, να μάθει να ζητά βοήθεια και ίσως να ανακαλύψει τη μαγεία στη ζωή που αφήνει πίσω της…

Όχι, πείτε μου. Τί συμπέρασμα και τί ακριβώς θα αναμένατε να βρείτε μέσα στις σελίδες του βιβλίου διαβάζοντας την άνωθεν περίληψη; Προφανώς κάτι ξεκαρδιστικό σαν μία άλλη εκδοχή του παραμυθιού της Χιονάτης, ή, της Ωραίας Κοιμωμένης (προσαρμοσμένο σε ενήλικο κοινό), μόνο που εδώ η πρωταγωνίστρια δεν παρέμεινε ξαπλωμένη -και φαινομενικά νεκρή- πάνω στο κρεβάτι αναμένοντας από τον πρίγκηπα/ήρωα του παραμυθιού να έρθει να τη σώσει δίνοντάς της το πολυπόθητο φιλί της ζωής, αλλά της δόθηκε η δυνατότητα να τον βρει και να λάβει αυτό που τόσο λαχταρούσε και θα προμήνυε μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή... Μία δεύτερη ευκαιρία; 

Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο έχοντας κατά νου ότι δεν θα με ανέμεναν κρυμμένες σε κάποια γωνία δήθεν σκέψεις και αμπελοφιλοσοφίες σε σχέση με τη ζωή. Ελάτε, όμως, που εδώ ταιριάζει αυτό που λένε ''Ποτέ μη λες ποτέ''. Τί θέλω να πω; Η συγγραφέας μέσα από κάθε πρόσωπο που θα κάνει την εμφάνισή του στην ιστορία, θα μας δείξει ότι η ζωή μας μπορεί να είναι μία, αλλά ζούμε κάθε μέρα. Κι εμείς οφείλουμε να την απολαμβάνουμε -όχι απαραιτήτως στο έπακρο- με όποιον τρόπο μπορούμε. Να μην τη θεωρούμε ως δεδομένη, διότι πολλά αναπάντεχα μπορεί να συμβούν από την μία στιγμή στην άλλη. Να μην αφηνόμαστε σε μία συμβατική κι άνευρη ζωή. Να αξιοποιούμε τον χρόνο μας. Να έχουμε στο πλάι μας ανθρώπους που τους νοιαζόμαστε και μας νοιάζονται. Να ζούμε πραγματικά!

Τί σας τρόμαξα με αυτά που γράφω; Όχι! Όχι! Η συγγραφέας δεν έχει καμία πρόθεση -κι ούτε το κάνει- να λάβει τη θέση του παντογνώμονα γκουρού περί του πώς πρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας. Απλώς μέσα από την κατά τ'άλλα συγκινητική και τρυφερή της ιστορία έρχεται να μας (υπεν)θυμίσει πράγματα που ήδη τα γνωρίζουμε, αλλά συχνά τείνουμε να ξεχνάμε. Κι όλα αυτά με έναν λόγο εύθυμο, οικείο, μεταδοτικά ελπιδοφόρο, χιουμοριστικό και απολύτως προσαρμοσμένο στο σήμερα που μας κάνει να πιστέψουμε όχι μόνο στο ευτυχισμένο τέλος, μα ότι και η ζωή και κατ'επέκταση η αγάπη αξίζουν κάθε ρίσκο που οφείλουμε να πάρουμε.

Διάβασα το βιβλίο με μία ανάσα. Γέλασα, συγκινήθηκα (τόσο που δεν το περίμενα!) και ευχήθηκα να γίνουν πραγματικότητα οι επιθυμίες των προσώπων και να βρουν αυτό που πραγματικά θα τους/τις έκανε ευτυχισμένους/ες και πλήρεις. Ναι, ξέρω ότι η ζωή δεν είναι πάντα τα όσα διαβάζουμε μέσα στις σελίδες ενός αισθηματικού μυθιστορήματος, αλλά και πάλι, δεν έβλαψε λίγη αστερόσκονη και ένας ''Έρωτας από τον Άλλο Κόσμο" για να βρούμε κάποιο νόημα και στόχο στη ζωή μας! Εντέλει, το παρόν βιβλίο, για μένα, άνετα μπαίνει στην κατηγορία με τα βιβλία που με ικανοποίησαν πολύ την φετινή χρονιά και αν σας κίνησε το ενδιαφέρον, δεν έχετε παρά να το αναζητήσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis.