Διαβάζοντας ένα απόσπασμα από το βιβλίο ''Quo vadis?" (εκδ. Ελκυστής)

Τίτλος: Quo vadis?

Συγγραφέας: Κυριακή Κουτσουρίδου

Εκδόσεις: Ελκυστής

QUO VADIS?

(που βαδίζεις;)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΝΟΥΒΕΛΑΣ 

"Νέες δημιουργίες" 

  «Κάποιες φορές μπορεί να είναι απαραίτητος ο πόνος. Με αυτόν ξυπνάμε από το λήθαργό μας. Είναι σαν καταλύτης. Όμως, υπάρχει και μια άλλη πλευρά. Αν δεν τον διαχειριστείς με σύνεση, μπορεί και να καταστραφείς»

  «Τώρα ξέρεις τι θυμήθηκα; Μια φράση: Πόλεμος πάντων πατήρ που έλεγε ο Έλληνας φιλόσοφος Ηράκλειτος. Ξέρεις τι εννοούσε;» ρώτησε η Αναστασία.

   «Αναφερόταν στην πάλη. Στη δυναμική κίνηση όλων των πραγμάτων στον υλικό κόσμο, για να δημιουργηθεί κάτι νέο. Στον άνθρωπο, που ακόμη βρίσκεται στο επίπεδο της κατανόησης, ο πόλεμος είναι αυτός που τον κινητοποιεί. Για να καταλάβεις, όταν ένα σύστημα χάνει την ισορροπία του, τότε μέσα από την πάλη προσπαθεί πάλι να τη βρει» απάντησε ο Λορέντζο.

   «Ίσως, όμως, αν τα καταφέρει κάποτε να βγει από τις αντιθέσεις, τότε να μην έχει την ανάγκη να βιώνει συνεχώς τη σύγκρουση…;» προβληματίστηκε η Αναστασία.

   Οι ημέρες στη Βενετία διαδέχονταν η μια την άλλη με γοργούς ρυθμούς. Ήταν γεμάτες και ζωηρές. Η εξερεύνηση στην πόλη συνεχίστηκε με πνεύμα και με σώμα. Σύντομα όμως πλησίαζε η ημέρα της αναχώρησης.

   Η συγκίνηση ήταν έντονη. Ένιωθε σαν να τον ήξερε από πάντα, σαν να τον γνώριζε ήδη καλά. Στεκόντουσαν όρθιοι στον εξωτερικό χώρο του αεροδρομίου. Η γλυκιά και έντονη μυρωδιά τριαντάφυλλου και γαρδένιας αναδυόταν από το γωνιακό ανθοπωλείο ποτίζοντας τα μόρια του αέρα

ευχάριστα.

   «Εύχομαι να συναντηθούμε πάλι σύντομα» είπε ο Λορέντζο κρατώντας τρυφερά τις παλάμες της μέσα στις δικές του.

   «Υπόσχεση»

   «Μια στιγμή...»

    Άνοιξε βιαστικά το σακίδιο του και έβγαλε ένα κουτί με ιριδίζον περιτύλιγμα και μια κόκκινη κορδέλα. Της το πρόσφερε λίγο αδέξια.

   «Ω…! Τι είναι αυτό;»

   «Για σένα»

   «Σε ευχαριστώ!»

   Στα μεγάφωνα ακουγόταν η φωνή της αεροσυνοδού που ανήγγειλε σε τρείς γλώσσες, την αναχώρηση της πτήσης για Αθήνα. Αγκαλιάστηκαν, αφήνοντας σιγά σιγά τις πιασμένες άκρες των δαχτύλων τους. Η Αναστασία άρχισε να απομακρύνεται προς την πύλη αναχώρησης. 

   Κοιτώντας έξω από το παράθυρο της καμπίνας, τα αραιά σύννεφα φαινόντουσαν σαν να προσπαθούσαν να φτάσουν το ένα το άλλο. Κάπως έτσι και η αύρα της Αναστασίας προσπαθούσε να φτάσει αυτή του Λορέντζο. Ένιωθε ένα σφίξιμο στο στομάχι της. Άραγε θα τον ξαναέβλεπε;

   «Ο πόνος του αποχαιρετισμού...τι να θυμίζει άραγε ένας αποχαιρετισμός και κάνει τον άνθρωπο να πονάει; Είναι μια φυσιολογική ταύτιση με μια έλλειψη; Είναι μια κρυφή επιθυμία επανένωσης; Όμως…επανένωσης με ποιον…;» συλλογιζόταν. Στα πόδια της, η τσάντα της μισάνοιχτη, πεσμένη στο πλάι από τις αναταράξεις, τράβηξε αμέσως την προσοχή της. Δίπλα από το κάθισμά της, στο διάδρομο, σέρνονταν το ημερολόγιο της και δυο διπλωμένα φύλλα χαρτί. Προσπάθησε να τα σηκώσει με το πόδι της. Το βλέμμα της έπεσε πάνω στα φύλλα, στα χειρόγραφα του δασκάλου από την Ινδία. Αφού τα μάζεψε προσεκτικά, άνοιξε τις σελίδες. «Να κοιτάς με τον ίδιο τρόπο τη χαρά και τη λύπη…».

    Οι ομιλίες με τον δάσκαλο ζωντάνευαν στο μυαλό της: «Η ταύτιση με τα αντικείμενα, το πάθος της συνεχούς ικανοποίησης των επιθυμιών σε αυτό τον κόσμο των αισθήσεων που συνεχώς μεταβάλλεται, είναι η αιτία της οδύνης».

   «Από τη γέννηση κιόλας όλα τα όντα στη γη θα βιώσουν την οδύνη και τη χαρά. Αυτός είναι ένας νόμος. Γιατί όμως η επιθυμία μπορεί να δημιουργήσει πόνο; Είναι πράγματι όλα τα πράγματα μεταβαλλόμενα; Όμως, μια αλλαγή μπορεί και να σταματήσει τον πόνο. Από την άλλη, ο πόνος έχει

κάποια σχέση με το φόβο;» βυθιζόταν όλο και περισσότερο στις σκέψεις της, ταυτόχρονα με την κάθοδο του αεροσκάφους.

   «Κυρίες και κύριοι, παρακαλώ, προσδεθείτε. Η άφιξή μας στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος στην Αθήνα αναμένεται σε είκοσι πέντε λεπτά».

***************************************

Συνεχίζεται...

Περίληψη οπισθοφύλλου:

«Να κοιτάς με τον ίδιο τρόπο τη χαρά και τη λύπη, την ευχαρίστηση και τον πόνο, την κατάκτηση και την απώλεια…» ήταν τα λόγια του δασκάλου. Η Αναστασία, μια ενθουσιώδης Ελληνίδα αρχαιολόγος, βρίσκεται μπροστά σε μια πρόκληση, προσπαθώντας να λύσει ένα μυστήριο γρίφο. Ταξιδεύει σε διαφορετικούς προορισμούς. Διαδραματίζονται πολλές συμπτώσεις, που η μια οδηγεί στην άλλη, με αποκορύφωμα αυτή στο τελευταίο της ταξίδι. Εκεί θα βιώσει μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Άραγε θα λυθεί το μυστήριο…;

Μέσα σε μια ποιητική ατμόσφαιρα, ξετυλίγονται τα γεγονότα με την εναλλαγή του φανταστικού με το πραγματικό. Ολόκληρο το έργο βρίθει από φιλοσοφικούς στοχασμούς πάνω σε σημαντικά ζητήματα της ύπαρξης. Τα θέματα αφορούν τη βούληση, τις επιθυμίες, τη διαχείριση των παθών, τη χαρά και την οδύνη, την ψυχή, την ευδαιμονία, την αποδοχή, την ελευθερία και το θάνατο. Πώς ο άνθρωπος θα καταφέρει να βρει ξανά τη χαμένη του αθωότητα;

*Τα πνευματικά δικαιώματα τόσο της εικόνας του εξωφύλλου όσο και του άνωθεν αποσπάσματος ΔΕΝ ανήκουν στο blog, αλλά αποκλειστικά στη συγγραφέα και στον εκδοτικό οίκο.

**Το απόσπασμα δημοσιεύεται κατόπιν συνεννόησης και συναίνεσης της συγγραφέως και του εκδοτικού οίκου.