Φόνος στην ταράτσα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Η συγγραφέας Νατάσα Ιντζόγλου μετά από ένα σεβαστό ρόλο συμμετοχής σε συλλογικά λογοτεχνικά έργα έρχεται να μας ''συστηθεί'', εξ ολοκλήρου, μέσα από το καινούργιο της πόνημα. Ο λόγος για το αστυνομικό της μυθιστόρημα, με τίτλο ''Φόνος στην ταράτσα'', το οποίο δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μίνωας. Ένα βιβλίο που με ''τράβηξε'' τόσο από τον τίτλο του όσο και από την εικόνα του εξωφύλλου του και του εύστοχου συνδυασμού των χρωμάτων που την κοσμεί μαζί με τη φράση ''Η καλύτερη θέα κρύβει...το χειρότερο μυστικό'' και επιτρέψτε μου να ξεκινήσω να μοιράζομαι τις σκέψεις μου για εκείνο έχοντας ως αφετηρία αυτήν και τους συλλογισμούς που γεννήθηκαν στο μυαλό μου.

Λένε και δεν έχω καμία πρόθεση να δηλώσω την οποιαδήποτε ένσταση/αντίρρηση πάνω στην ιδέα ότι αν θέλει ένα άτομο να κρύψει κάτι όπως π.χ. ένα πολύ καίριο μυστικό, ή, ένα αντικείμενο πολύτιμης αξίας, η πιο ιδανική κρυψώνα είναι να το έχει τοποθετήσει κάπου φανερά. Ναι, ξέρω ότι ακούγεται οξύμωρο με δεδομένο ότι σκοπός είναι η διαφύλαξη κι όχι η φανέρωση του όποιου σημαντικού στοιχείου, αντικειμένου, κλπ., μα το προφανές είναι κάτι που δεν περνά τόσο έντονο στην αντίληψή μας, αφού δεν του δίνουμε την ίδια σημασία/προσοχή με κάτι που ίσως να μοιάζει παράταιρο, ακραίο, ή, απίθανο, τότε να μην το βλέπουμε κι ας είναι μπροστά στα μάτια μας. Κάπως έτσι, λοιπόν, το παιχνίδι της σκέψης μου απέναντι, ή, πιο σωστά παράλληλα με την υπόθεση του βιβλίου είχε ξεκινήσει. Και επειδή χρειαζόμουν κι άλλα στοιχεία, στράφηκα προς την περιγραφή της ιστορίας, μήπως και ''αντλήσω'' αυτό το κάτι παραπάνω...

''Ένα βράδυ που ξεκίνησε με γιορτή και χαμόγελα τελειώνει με ένα πτώμα, όταν μία καλεσμένη πέφτει νεκρή από δηλητηρίαση με στρυχνίνη. Η ντετέκτιβ Ανδριάνα Νικάκη και ο βοηθός της, Ερμής Κέζης, καλούνται να ξεχωρίσουν την αλήθεια από τα αποκαΐδια μιας παρέας που ξέρει να κρύβει καλά τα μυστικά της. Πίσω από τις μάσκες των καλεσμένων παραμονεύουν εμμονές, προδοσίες και πληγές που δεν έχουν κλείσει ποτέ. Καθώς το μυστήριο βαθαίνει, η αλήθεια μοιάζει ολοένα και πιο απειλητική και το φως που τη φωτίζει σκοτεινότερο από το ψέμα. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που παρασύρει τον αναγνώστη σε μια ιστορία όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται." (Από το οπισθόφυλλο)

Τί μπορεί να οπλίσει το χέρι ενός ανθρώπου ώστε να διαπράξει ένα ειδεχθές έγκλημα όπως είναι η δολοφονία ενός άλλου ανθρώπου; Προσέξτε! Επί τούτου χρησιμοποιώ τη λέξη ''δολοφονία'' κι όχι ''φόνος'', καθώς η πρώτη φέρει ως συνθετικό τη λέξη ''δόλος'' και δύναται να δώσει μία επιπλέον ερμηνεία ως προς την ουσία της ίδιας της πράξης που περιγράφει. Σαφώς και υπάρχει ένας βαθύτερος λόγος. Ένα, ή, και παραπάνω κίνητρα που ξεκινούν από μία αιτία που οι ίδιοι οι άνθρωποι ευθύνονται για την ύπαρξή της. Όπως είναι η διαφύλαξη ενός σημαντικού μυστικού, ένας πιθανός εκβιασμός, ο φόβος της αποκάλυψης, το προσωπικό συμφέρον κι ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται κι άλλα πολλά. Άραγε, τί μπορεί να ταίριαζε εδώ; 

Η δημιουργός έχει ένα λόγο καθαρό και στρωτό, δίχως έντονες συγγραφικές διακυμάνσεις που αποτυπώνεται και πάνω στον τρόπο που δομείται όλη η ιστορία του βιβλίου. Ένα βιβλίο από εκείνα που μπορείς να χαρακτηρίσεις ως καλά αστυνομικά μυθιστορήματα. Ένα βιβλίο ευνόητο και ευκολοδιάβαστο μέσω του οποίου η συγγραφέας προσπαθεί κι αναδεικνύει αρκετά και πιθανά κίνητρα γύρω από τη διάπραξη του εγκλήματος, βάζοντας στο κάδρο των υπόπτων κάθε πρόσωπο από εκείνα που ήταν παρόντα τη στιγμή του θανάτου του θύματος. Κάθε ύποπτος/η έχει κι από ένα σοβαρό κίνητρο ώστε να βρεθεί στη θέση του/της ενόχου. Μα ποιος/α μπορεί να το δηλώσει με σιγουριά; Και κάπου εκεί έρχονται όλες οι πληροφορίες μαζεμένες και μας ανατρέπουν, διαρκώς, τις πιθανές μας εικασίες για το ποιος/α εντέλει το έχει κάνει. 

Όλα μοιάζουν σαν να είναι τα κομμάτια ενός παζλ που μόλις τοποθετηθούν στην κατάλληλη θέση, τότε θα έχουμε την πλήρη εικόνα, όπως και συνέβη με τον επίλογο της υπόθεσης. Ναι, για μένα το τέλος μαζί με μία αποκάλυψη που λαμβάνει χώρα στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου και εν γένει το ζήτημα περί ηθικής κι αλήθειας που προσπαθεί να αναδείξει η συγγραφέας με αυτό το έργο της θεωρώ ότι είναι από τα πιο θετικά στοιχεία του βιβλίου. Ένα βιβλίο ιδανικό για εκείνους/ες που είτε δεν αρέσκονται να διαβάζουν αστυνομικά μυθιστορήματα με πιο ακραίες περιγραφές τύπου αιματοκυλισμάτων κι σκηνών βίας είτε σε εκείνους/ες που θα επιθυμούσαν να μυηθούν στον κόσμο της αστυνομικής λογοτεχνίας. Εάν, πάλι, είστε σαν εμένα που αγαπώ να διαβάζω κάθε τύπου αστυνομικό μυθιστόρημα, δώστε του μία ευκαιρία.

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.