Συνέντευξη με την συγγραφέα Φυλλένια Σφουγγάρη

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΦΥΛΛΕΝΙΑ ΣΦΟΥΓΓΑΡΗ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Σημερινή μου καλεσμένη στην στήλη των συνεντεύξεων η συγγραφέας Φυλλένια Σφουγγάρη. Την ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο καί τις απαντήσεις της. Από τις εκδόσεις Ελκυστής κυκλοφορεί το παιδικό της βιβλίο με τίτλο ''Ο Φουντωτούλης''. Της εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν,μπορούν να το προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού,είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο.

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την συγγραφή καί ειδικά παιδικού παραμυθιού;

Φ.Σ. Από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού με συνάρπαζαν τα παραμύθια αλλά για κάποιο λόγο έγραφα ποιήματα…Ποιήματα γράφω μέχρι και σήμερα. Με το παραμύθι άρχισα να ασχολούμαι επηρεασμένη από τις σπουδές μου στο τμήμα Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης και ειδικότερα από την παρακολούθηση μαθημάτων Παιδικής Λογοτεχνίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ελκυστής το παιδικό σας βιβλίο, με τίτλο «Ο Φουντωτούλης». Να είναι καλοτάξιδο! Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι’αυτό;

Φ.Σ. Σας ευχαριστώ θερμά. «Ο Φουντωτούλης» απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας. Βασικό στοιχείο του κεντρικού ήρωα είναι η περιέργεια σε συνδυασμό με την καλοψυχία. Στόχος μου είναι να φέρω σε επαφή τους μικρούς αναγνώστες με προβλήματα της εποχής μας, καθώς και να αναδείξω τη σημασία της φιλαναγνωσίας. Σημαντικότατο ρόλο στο να "ζωντανέψει" ο Φουντωτούλης έπαιξε η απίθανη εικονογράφηση της Βιβής Μαρκάτου. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Πώς γεννήθηκε η ιστορία του «Φουντωτούλη»;

Φ.Σ. Ο Φουντωτούλης ήταν ένας γάτος που είχαμε στο πατρικό μου στη Βόρεια Εύβοια. Γκρίζος, ριγωτός, με μεταξένιο τρίχωμα και σπινθηροβόλο βλέμμα. Τα καλοκαίρια, όταν διάβαζα κάποιο βιβλίο, ερχόταν, ξάπλωνε δίπλα μου και νιαούριζε απαλά σαν να ήθελε να διαβάσω φωναχτά, ν’ακούει κι αυτός. Ίσως προαισθανόταν ότι θα έγραφα γι’αυτόν. Αν όμως ήταν μαζί μου σήμερα, αναρωτιέμαι πώς θα συνυπήρχε με το αγαπημένο μου κιτρινοψαράκι, την Καλλιρρόη. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Τί θα επιθυμούσατε να ‘’κοινωνήσετε’’ στα μικρά παιδιά μέσα από την ιστορία του βιβλίου σας; 

Φ.Σ. Κυρίως αξίες, όπως την καλοσύνη, τη φιλία, τη γενναιοδωρία, το θάρρος, το έμπρακτο ενδιαφέρον για τον διπλανό. Και βέβαια το αίσθημα της συμμετοχής στο ξάφνιασμα και τη χαρά από τη μαγική συνάντηση με ένα ωραίο βιβλίο. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Ποια τα οφέλη της ανάγνωσης βιβλίων από μικρή ηλικία;

Φ.Σ. Μέσα από την ανάγνωση βιβλίων ακόμα και τα πολύ μικρά παιδιά προσανατολίζονται στο να δημιουργήσουν "περάσματα", για να εκφράσουν και να αναπτύξουν το συναισθηματικό και ψυχικό τους κόσμο, τη φαντασία, τη σκέψη, τη γλώσσα, την κοινωνική τους φύση και την ενσυναίσθηση. Επιπλέον πιστεύω ότι η ανάγνωση βιβλίων αποτελεί διαδικασία παιχνιδιού και διασκέδασης. Φανταστείτε τη ζωή ενός παιδιού χωρίς βιβλία. Δεν θα της έλειπε κάτι θαυμαστό;

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Πώς ένα παραμύθι δύναται να αναπτύξει την κριτική ικανότητα καί σκέψη των παιδιών;

Φ.Σ. Τα παιδιά μέσω του παραμυθιού κάνουν ερωτήσεις, εκφράζουν τη γνώμη τους σχολιάζοντας, ψάχνουν λύσεις σε προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ήρωες και δείχνουν την προτίμησή τους. Επίσης απορρίπτουν ή εγκρίνουν ενέργειες και λόγια των ηρώων, διατυπώνουν υποθέσεις για την εξέλιξη ή την έκβαση της ιστορίας, ενώ παράλληλα παρατηρούν προσεκτικά και την εικονογράφηση. Όλα αυτά συντελούν στη διαμόρφωση της κριτικής ικανότητας. Βέβαια, για να αναπτυχθεί η κριτική ικανότητα μέσα από το παραμύθι, χρειάζεται το παιδί να έχει συνεχή επαφή με παραμύθια, να υπάρχει δυνατότητα για ποικιλία και σύγκριση.

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Είναι,τελικά,τα παιδιά οι πιο αυστηροί κριτές καί το πιο απαιτητικό κοινό;

Φ.Σ. Αυτό το ερώτημα με έχει απασχολήσει και το θεωρώ δύσκολο. Θα έλεγα ότι τα παιδιά είναι αυστηροί κριτές, όχι οι πιο, αλλά αυστηροί κριτές. Ο βασικότερος λόγος είναι ότι δεν υποκρίνονται. Εκφράζονται ελεύθερα και ξεκάθαρα, κι αυτό τα κάνει απαιτητικό κοινό.

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Τέλος,τί θα συμβουλεύατε τους νέους συγγραφείς που επιθυμούν να γράψουν βιβλία για παιδιά;

Φ.Σ. Όντας μία από τους νέους συγγραφείς θα πρότεινα να διαβάζουν παραμύθια, να αφουγκράζονται τις ανησυχίες και τα προβλήματα των παιδιών, χωρίς όμως να ξεχνούν τη δροσιά και την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας. Φυσικά να διατηρούν το παιδί μέσα τους. Είναι δυσκολο να εφαρμοστεί, γιατί πρέπει να έχεις την ωριμότητα και την πείρα του ενήλικου, καθώς και την αισιοδοξία, την αθωότητα και τον αυθορμητισμό του παιδιού. 

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας καί τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση,Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat

Διαβάστε την κριτική μου για το βιβλίο εδώ:

- https://www.dominicamat.gr/2022/12/blog-post_22.html

- https://vivliovamon.blogspot.com/2022/12/blog-post_22.html