Το Τριαντάφυλλο του Νότου - Αφιέρωμα σε αστυνομικά μυθιστορήματα εγχώριων δημιουργών (Μέρος 4ο)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Αφιέρωμα σε αστυνομικά μυθιστορήματα εγχώριων δημιουργών 

(Μέρος 4ο)

~ Το Τριαντάφυλλο του Νότου ~

Οι υπερβολικά πασιφανείς (μεταξύ μας και βολικές!) συμπτώσεις και ειδικότερα η παρουσία του μεταφυσικού στοιχείου είναι δύο έννοιες που πολλοί/ες εμίσησαν -αναφορικά με τις αστυνομικές υποθέσεις κι έργα- μα κι άλλο τόσο αγάπησαν να αναζητούν μέσα σε εκείνα. Γιατί κακά τα ψέματα, όσο κι αν δεν το μαρτυράμε, όλοι κι όλες νιώθουμε έλξη προς καθετί που φαντάζει πέραν της όποιας λογικής και ντύνεται με ένα πέπλο μυστηρίου και ό,τι μπορεί να συνδέεται με μαγεία και πανάρχαιους θρύλους και κατάρες... Άλλωστε, το γεγονός ότι για πολλά πράγματα δεν έχουμε βρει, ακόμη, επαρκείς απαντήσεις/εξηγήσεις και διατηρούν ακμαία τη γοητεία τους, παρά το πέρασμα των αιώνων, ε δε θέλει και πολύ να πιστεύουμε σε αυτά...

''ΕΝΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΕΙΔΩΛΟ, ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ, ΕΞΙ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ"

Εγώ έχω δηλώσει την αδυναμία που τρέφω τόσο στα αστυνομικά μυθιστορήματα όσο και στους μύθους γύρω από τα μεταφυσικά. Έτσι, δε θα μπορούσε να απουσιάζει από το παρόν αφιέρωμα ένα βιβλίο που να συνδυάζει σε αρμονία αυτά τα δύο στοιχεία. Άλλωστε, σκοπός μου μέσω αυτού του αφιερώματος είναι να δούμε όσες περισσότερες προσεγγίσεις της αστυνομικής λογοτεχνίας -στα πλαίσια του εφικτού- γίνεται από διαφορετικές πένες/οπτικές δημιουργών. Διάβασα και σας μιλώ για το νέο μυθιστόρημα της συγγραφέως Μάγιας Μποντζώρλου, με τίτλο ''Το Τριαντάφυλλο του Νότου'', το οποίο κυκλοφόρησε, προσφάτως, από τις εκδόσεις Anubis.

''Άγγελοι του Νοτιά μου ’φεραν το τριαντάφυλλο.

Το άστρο του Όσιρι απόψε θα λάμψει μοναχά για μένα.

Των εχθρών μου τις ορδές τις νίκησα και φύγαν.

Φύλακάς μου ο Άνουβις, το ιερό τσακάλι."

Άραγε, τί μπορεί να συμβόλιζε το άνωθεν τετράστιχο; 

Μία επίκληση σε κάποια αρχαία θεότητα; 

Ένας ύμνος που απέδιδε τιμές; 

Πώς μπορεί να σχετιζόταν με αυτό ''Το Τριαντάφυλλο του Νότου''; 

Και, τελοσπάντων, τί θα μπορούσε να είναι αυτό ''Το Τριαντάφυλλο του Νότου'';

Οι απαντήσεις σίγουρα δε θα έφταναν σε εμάς έτσι ουρανοκατέβατες! Προφανώς και οφείλαμε να δούμε πέρα από τα όσα νομίζαμε ως δεδομένα και ρεαλιστικά. Ή μήπως όχι; Μήπως υπήρχε μία εσκεμμένη παραπλάνηση ώστε να γίνει πιο έντονη η όποια αποκάλυψη;

''Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Η οικογένεια του Μενέλαου Σανέλη, λάτρη της μαγείας και του αποκρυφισμού, συγκεντρώνεται στο σπίτι του για να γιορτάσει

τον ερχομό του νέου χρόνου. Παρακούοντας τις οδηγίες του, ο ανιψιός του, Πελοπίδας, παίρνει από περιέργεια στα χέρια του το άγαλμα μιας τρομακτικής θεότητας που λέγεται πως κουβαλάει μια επικίνδυνη κατάρα.

Τα ξημερώματα ο Μενέλαος βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιό του. Θα ακολουθήσουν και άλλοι μυστηριώδεις θάνατοι, με μόνο συνδετικό κρίκο το καταραμένο άγαλμα που μοιάζει να μετακινείται ανεξήγητα πριν και μετά από κάθε μοιραίο συμβάν. Όμως, οι θάνατοι δεν είναι αυτό που φαίνονται…

Ή, τουλάχιστον, έτσι υποψιάζεται ο αστυνόμος Πετράτος, που αναλαμβάνει να διαλευκάνει την υπόθεση. Για να το αποδείξει, θα χρειαστεί να έρθει αντιμέτωπος με ένα μυστηριώδη αιγυπτιακό γρίφο που μπορεί να τον οδηγήσει στην αλήθεια…" (Από το οπισθόφυλλο)

Η συγγραφέας από την αρχή, κιόλας, επιλέγει να μας εισάγει κατευθείαν στην ουσία της υπόθεσης, φέρνοντας μπροστά μας όλα τα πρόσωπα που σε μικρότερο, ή, μεγαλύτερο βαθμό θα καθορίσουν με τις πράξεις τους (ή και όχι) όλη την πορεία των γεγονότων. Ναι, δεν σας το κρύβω ότι για ένα διάστημα της ανάγνωσης δεν μου ήταν τόσο ξεκάθαρες οι σχέσεις μεταξύ των προσώπων κι ένιωθα λες και το κείμενο είχε ένα σταθερό και συγκεκριμένο τόνο δίχως να μπορώ να αντιληφθώ το πού θα οδηγούμασταν. Όμως, η συγγραφέας από τη μέση και μετά φαίνεται ότι σπεύδει να εντείνει την αγωνία και το μυστήριο. Όλοι κι όλες έχουν λάβει τις θέσεις τους και δικαίως, ή, αδίκως αυτό θα σημάνει και τις όποιες συνέπειες... 

Πολλοί οι ύποπτοι/ες πίσω από το πρόσωπο του ενόχου με κοινό παρονομαστή, ουσιαστικά, το κίνητρο για τη διάπραξη των εγκλημάτων. Ένα κίνητρο που μας παραπλανά και εδώ οφείλω να πω μπράβο στη συγγραφέα που με ''παίδεψε'', ευχάριστα, γύρω από την τελική απάντηση. Αυτό με κράτησε σε εγρήγορση και με έκανε να θέλω να διαβάσω το βιβλίο μέχρι τέλους. Ένα τέλος που έμοιαζε να μπαίνει σε ανοδική τροχιά γύρω στις τελευταίες σαράντα-πενήντα σελίδες του βιβλίου με αποκορύφωμα έναν επίλογο ανατρεπτικό (τουλάχιστον για μένα) που θέτει τα πάντα εκεί όπου πρέπει να είναι και λειτουργεί λυτρωτικά...

Ευθύς και κατανοητός λόγος με οικείο λεξιλόγιο και συνεχόμενη δράση είναι μερικά από τα θετικά στοιχεία του βιβλίου, που μου άφησε, εντέλει, μία θετική αίσθηση και μελλοντικά θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα έργα της συγγραφέως. Ένα όμορφο παράδειγμα ότι πολλές φορές υπάρχουν οι απαντήσεις σε αρκετά που θεωρούμε ανεξήγητα, αρκεί να μην παρασυρόμαστε από φοβίες, ή, λοιπές δεισιδαιμονίες...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis.

Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 5ο μέρος του αφιερώματος.