ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΑΡΧΗΣ - Αφιέρωμα σε αστυνομικά μυθιστορήματα εγχώριων δημιουργών (Μέρος 5ο)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Αφιέρωμα σε αστυνομικά μυθιστορήματα εγχώριων δημιουργών 

(Μέρος 5ο)

~ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΑΡΧΗΣ ~

Πόσα μυστικά κρύβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες της εξουσίας;

Πέμπτη μέρα του αφιερώματος σε αστυνομικά μυθιστορήματα εγχώριων δημιουργών και σειρά έχει το μυθιστόρημα με τίτλο ''Στο τέλος μιας αρχής'', το οποίο υπογράφει η συγγραφέας Σοφία Ντούπη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη. Ένα μυθιστόρημα που με βρήκε σύμφωνη σε αρκετά από την ουσία των λεγομένων του και τολμώ να πω ότι η υπόθεση ως υπόθεση με ''κάλυψε'' παραπάνω από τον τρόπο που έχει αποτυπωθεί πάνω στο χαρτί, δίχως αυτό να μειώνει την αξία του βιβλίου. Μα ας μη μακρυγορώ άλλο κι ας περάσω στις σκέψεις μου για εκείνο.

''Στο τέλος μιας αρχής'' όπως προείπα ο τίτλος του βιβλίου και είναι γεγονός ότι μπήκα στη διαδικασία να τον αναλύσω -όσο ήταν αυτό εφικτό με δεδομένη την δική μου υποκειμενική ματιά όπως κι εκείνη της δημιουργού- και να ψάξω να βρω μέσα σε αυτόν φανερά, ή, και μη στοιχεία που ίσως να με βοηθούσαν στην επίλυση αυτού του γρίφου. Ακριβείς απαντήσεις, εκ πρώτης όψεως, δεν μπόρεσα να βρω, αλλά δε σας το κρύβω ότι με ''ταλαιπώρησε'', ευχάριστα, η σκέψη ότι κάθε τέλος μπορεί να σηματοδοτεί μία νέα αρχή όπως και ότι κάθε αρχή συνεπάγεται κι ένα τέλος που είτε προσδοκούμε είτε όχι...

''Ένας φόνος που ο κλήρος θέλει πάση θυσία να καταγραφεί ως φυσικός θάνατος. Ένας κύκλος που έπρεπε να κλείσει για να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Τρεις άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ τους που έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν τους.

Ο δρόμος του Μανώλη προδιαγεγραμμένος απ’ όταν ήταν μικρό παιδί. Θα δει, θα νιώσει και θα υποφέρει πολλά στην ψυχή του. Η Φαίδρα προσπαθεί να ξεχάσει και ψάχνει να βρει τον δρόμο της μέσα σε ένα επάγγελμα ανθρωποφάγο μα και συναρπαστικό συνάμα. Ο Πέτρος καταφέρνει να σταθεί ξανά στα πόδια του μετά την οικογενειακή του τραγωδία.

Μέσα από σημάδια, αναμνήσεις και ανομολόγητα μυστικά οι τρεις αυτοί ήρωες θα γίνουν πρωταγωνιστές μιας ιστορίας που ξεκινά χρόνια πριν και ζητά το αντίτιμό της στο παρόν. Άραγε, θα καταφέρουν να έρθουν αντιμέτωποι με τα σκοτεινά μονοπάτια του κλήρου, και αν ναι, με τι κόστος;" (Από το οπισθόφυλλο)

Όσο διαβάζω βιβλία τόσο παρατηρώ μία εύστοχη (τουλάχιστον κατ'εμέ) παρατήρηση/διαφοροποίηση του θέματος της πίστης από εκείνο μίας μερίδας των εκπροσώπων του κλήρου. Με σεβασμό και προσοχή στα πιστεύω των άλλων ανθρώπων, αρκετοί/ες συγγραφείς τολμούν και δικαίως θίγουν ζητήματα που υπό το πρόσχημα της πίστης έχουν καταστρέψει ανθρώπους σε σωματικό και ψυχικό επίπεδο. Δε με αφορά και τόσο αν θα μου επιτρέψετε, ή, όχι να έχω τη τάση να διαχωρίζω τα θρησκευτικά διδάγματα από εκείνους/ες που φορούν τα ράσα του παπά (ή κι ανώτερων κληρικών - καλά η διάκριση σε βαθμίδες των κατά τ'άλλα εκπροσώπων του θεού επί της γης με βρίσκει κάθετα αντίθετη!)... Ναι, θα συμφωνήσω, απολύτως, ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά (όπως λέει η λαϊκή ρήση) και θα προσθέσω ούτε τους μοναχούς και τις μοναχές. Κι όχι! Δεν έχω καμία πρόθεση να τσουβαλιάσω όλους κι όλες, αφού πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις, αλλά μιλώ για εκείνους/ες που φορούν αυτό το ένδυμα της πίστης για να καλύψουν την όποια ασχήμια και βρωμιά της ανθρώπινης φύσης τους. Όχι, δεν το δέχομαι! Κανένα αξίωμα (εντός κι εκτός εισαγωγικών) ΔΕΝ επιτρέπει το οτιδήποτε ανάρμοστο κι ανήθικο, μα ούτε και δίνει άφεση αμαρτιών...

Η συγγραφέας, πέρα από την τάση της εκκλησίας και ενός μέρος του κλήρου να επιλέγουν να κρατούν κεκλεισμένων των θυρών τα όποια σκάνδαλα κι άλλα αρνητικά γεννιούνται κι διαιωνίζονται στους κόλπους αυτής μακρυά από τη δημοσιότητα και τα μάτια του κοινού που η αποκάλυψή τους θα επηρέαζε αρνητικά την πίστη των ανθρώπων (με ό,τι αυτό συνεπάγεται και σε οικονομικό επίπεδο, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους), καταπιάνεται και με το ζήτημα της απόδοσης δικαιοσύνης και τα κίνητρα που οδηγούν έναν άνθρωπο στη διάπραξη ενός εγκλήματος. Όχι, δεν προβαίνει σε επιστημονικές αναλύσεις, μα εστιάζει στην ανθρώπινη φύση και ψυχολογία και στο πώς αυτή κινείται απέναντι σε κάθε αδικία, ό,τι μπορεί να της προκαλεί φόβο, πόνο, ή, και αγανάκτηση. Ποια, όμως, η θέση της δικαίωσης, του αισθήματος των ενοχών, όπως και της λύτρωσης μέσα σε όλο αυτό;

Όπως παρατηρήσατε (κι εγώ ανέφερα παραπάνω) επέλεξα να σταθώ περισσότερο στην ουσία του κειμένου, καθώς μου άρεσε η γενικότερη ιδέα γύρω απ'αυτό. Ίσως πάλι σε αυτό να έπαιξε ρόλο ότι η συγγραφέας στις αρχικές σελίδες του βιβλίου για να μπορέσει να μας παρουσιάσει όλα τα πρόσωπα της ιστορίας έμοιαζε σαν να το έκανε κάπως απότομα και ένιωσα κάπως να μπερδεύομαι. Αλλά αυτό δε διήρκησε για πάντα και από ένα σημείο κι έπειτα όλα πήραν τις θέσεις τους και μου ήταν πιο εύκολο να μπω σε όλο το κλίμα της υπόθεσης και να οδηγηθώ στον επίλογο παρέα με τις όποιες ανατροπές κι αποκαλύψεις που για μένα, ως αναγνώστρια, ήταν ό,τι πιο ταιριαστό για την πλοκή. 

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη.

Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 6ο μέρος του αφιερώματος.