#Αφιέρωμα σε χριστουγεννιάτικα βιβλία ενηλίκων (Μέρος 4ο): Ο Γάτος του Ένισγιουλ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

#Αφιέρωμα σε χριστουγεννιάτικα βιβλία ενηλίκων 

(Μέρος 4ο)

Ο Γάτος του Ένισγιουλ

''Πάντα υπήρχε μία γάτα στο Ένισγιουλ… και πάντα θα υπάρχει…"

Για το τέταρτο μέρος του αφιερώματος σε χριστουγεννιάτικα βιβλία ενηλίκων επέλεξα να κινηθώ κάπως διαφορετικά σε σχέση με τα προηγούμενα -που συμπεριέλαβα στο παρόν αφιέρωμα- και να σας μιλήσω για ένα cozy μυθιστόρημα από εκείνα που θες να διαβάσει καθισμένος/η σε μία αναπαυτική πολυθρόνα, ή, καναπέ και να είσαι κουκουλωμένος/η με την αγαπημένη σου κουβέρτα πίνοντας ζεστή σοκολάτα, ή, ζεστό κρασί και η φωτιά από το τζάκι να ζεσταίνει την ατμόσφαιρα και να ''πλημμυρίζει'' την ψυχή και τη σκέψη σου από θετικά συναισθήματα. Ε, τώρα αν προσθέσεις σε όλο το σκηνικό και μία γάτα, από εκείνες του σαλονιού και του αλωνιού, καταλαβαίνεις πόσο πιο γλυκειά θα είναι όλη αυτή η εμπειρία. Κι επειδή πήρα φόρα και βλέπω να ξεφεύγω και να ''χάνομαι'' μέσα σε αυτήν την ονειροπόληση, να σας πω ότι διάβασα και σας μιλώ για το μυθιστόρημα της συγγραφέως Lili Hayward aka Laura Madeleine, με τίτλο ''Ο Γάτος του Ένισγιουλ" (The Cat of Yule Cottage), το οποίο κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Anubis, σε μετάφραση της κυρίας Ειρήνης Παϊδούση.

''Όταν ο φίλος της την εγκαταλείπει ξαφνικά, η Τζέσαμιν Πάικ αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να αλλάξει για τα καλά τη ζωή της. Έτσι, μετακομίζει στο Ένισγιουλ, μια παμπάλαιη αγροικία στην Κορνουάλη, και καταπιάνεται με τη διαδικασία ανακαίνισης ενός παρατημένου σπιτιού. Έχει όμως καλή παρέα: έναν όμορφο, υπερόπτη γάτο που περιφέρεται λες και το μέρος του ανήκει. Το Ένισγιουλ όμως κρύβει μυστικά. Οι θρύλοι του τόπου μιλούν για ένα πνεύμα που κατοικεί στην περιοχή κι έναν αρχαίο μονόλιθο που φυλάει την κοιλάδα. Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, η Τζες ανακαλύπτει θησαυρούς από το παρελθόν του Ένισγιουλ και… παίρνει μέρος στη διαμάχη για το μέλλον του. Διότι η Τζες έχει γίνει πια κομμάτι μιας ιστορίας που κρατά εδώ και πεντακόσια χρόνια. Μιας ιστορίας για τη γη, την αγάπη, τη φιλία, το Γιούλταϊντ… κι έναν πολύ ξεχωριστό γάτο." (Από το οπισθόφυλλο)

Δεν έχω διαβάσει, κατά το παρελθόν, κανένα άλλο έργο της συγγραφέως και δε σας το κρύβω ότι μου άρεσε η ιδέα να ''ανακαλύψω'' την πένα μίας ακόμη δημιουργού. Πάντα, μα πάντα, αυτό μόνο θετικά λειτουργεί, αναφορικά, με τις αναγνωστικές μου εμπειρίες. Κι αν προσθέσετε σε αυτό κι όλο το εορταστικό κλίμα που αναδύεται μέσα από την ιστορία του βιβλίου, ε δεν ήθελε και πολύ να διαβάσω το βιβλίο με μία ανάσα. Και για να σας προλάβω, όλα τα συναισθήματα ναι μεν μπορεί να εντείνονται ένεκα του χριστουγεννιάτικου κλίματος, αλλά δεν παύει βασικό ρόλο σε όλο αυτό να διαδραματίσουν και τα πρόσωπα του κειμένου και κυρίως η κεντρική πρωταγωνίστρια, με την οποία θα νιώσουμε να ταυτιζόμαστε σε μεγαλύτερο βαθμό, απ΄όσο αρχικά μπορεί να νομίζαμε. Το έχω ξαναπεί. Πολλές φορές είναι περισσότερα εκείνα που μας ενώνουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, παρά τα όσα μπορεί να μας χωρίζουν. Και ναι, κάποιες φορές έρχονται οι ιστορίες των βιβλίων για να μας το (υπεν)θυμίσουν.

Δεν ξέρω αν φταίει η επίδραση που ασκούν επάνω μου τα Χριστούγεννα μαζί με όλη αυτήν την εορταστική ατμόσφαιρα, αλλά ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου ένιωσα σαν να με παρασύρει σε ένα νοερό ταξίδι της ψυχής στον χώρο και στον χρόνο. Η μετάβασή μου στην Κορνουάλη και όλη αυτή η διάθεση γύρω από βαθειά ενδοσκόπηση κι ανάγκη για προσωπικό απολογισμό, καθώς και η επιθυμία για την επίτευξη νέων στόχων την καινούργια χρονιά έμοιαζε σαν να έγιναν ένα και το αυτό. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο, που όλοι κι όλες στο ''κλείσιμο'' κάθε χρονιάς να προβαίνουμε σε αυτούς τους μοναχικούς, μα απαραίτητους εσωτερικούς μονολόγους, όπου καταλήγουμε στο τί θέλουμε να κρατήσουμε και το τί να αφήσουμε πίσω μας. Είτε γιατί έκαναν τον κύκλο τους είτε γιατί πλέον δε μας ''γεμίζουν'' με τον τρόπο που εμείς επιθυμούμε να κάνουν...

Με μία πένα σύγχρονη, οικεία και απλή στον βαθμό που χρειάζεται, μα πάνω απ'όλα ουσιαστική και πλημμυρισμένη από συναισθήματα και άκρως περιγραφικές εικόνες, η συγγραφέας μας κάνει να δούμε τα πάντα μέσα από τα μάτια των προσώπων, αλλά κι αυτού του πανέξυπνου και παιχνιδιάρικου γάτου του Ένισγιουλ, που κάθε άλλο παρά τυχαία είναι η τοποθέτηση και η παρουσία του μέσα σε όλο αυτό το βιβλίο. Ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει το αισθηματικό κομμάτι με εκείνο των εορτών, δίχως ακρότητες, αλλά εστιάζει στο ''είναι'' της ψυχής μας μέσα από ένα παιχνίδισμα της πραγματικότητας με τη μαγεία. Ένα μυθιστόρημα που μου άφησε πολύ όμορφες εντυπώσεις.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis.

Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 5ο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος.