Αλά Μπρατσέτα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  Μπορεί μία συλλογή μικρών διηγημάτων να είναι τόσο γεμάτη από συναισθήματα καί μηνύματα προς τους αναγνώστες; Μπορεί να προσεγγίζει καί να αναδεικνύει με την αρμόζουσα λεπτότητα,προσοχή καί σεβασμό σημαντικά ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας καί να ακουμπά πάνω στις ψυχές των αναγνώστων καί να τους μεταλαμπαδεύει αυτές τις σκέψεις;
  Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας,είχα έναν αρχικό φόβο ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου της συγγραφέως κυρίας Ιωάννας Πιτσιλλή με τίτλο ''Αλά Μπρατσέτα'',αλλά διαψεύστηκα στην πορεία. Όχι μόνο βρήκα εξαιρετικές όλες τις ιστορίες που περιέχονται μέσα στη συλλογή,αλλά πιστεύω ότι πέτυχαν απόλυτα τον σκοπό τους πάνω μου.
  Ας τα πιάσουμε,όμως,καλύτερα από την αρχή. Η συγγραφέας κυρία Ιωάννα Πιτσιλλή με την δεύτερη συγγραφική της απόπειρα δίνει στο αναγνωστικό μία πολύ καλή συλλογή κοινωνικών,κατά βάση,διηγημάτων που δύσκολα θα μπορέσει κάποιος/α να ξεχωρίσει κάποια έναντι άλλων.
  20 προσωπικές ιστορίες των ηρώων. 20 διδαχές για την ζωή μας. Μέσα από τις εμπειρίες ζωής των πρωταγωνιστών είναι πολύ πιθανό να δείτε τους εαυτούς σας μέσα σε εκείνους/ες,ή,ακόμη καί τα κοντινά σας πρόσωπα. Δεν είναι ιστορίες εξωπραγματικές,μα καθ'όλα αληθοφανείς. Σαν εκείνες που συναντάμε καθημερινά γύρω μας καί τις προσπερνάμε,είτε γιατί έχουμε δικά μας προβλήματα καί δεν επιθυμούμε να ''βαρύνουμε'' κι άλλο την ψυχική μας υγεία,είτε επειδή είμαστε κυνικοί/ες καί λέμε ότι από την στιγμή που δεν μας αφορούν,δεν μας νοιάζουν. Εδώ,όμως,είναι το μεγαλύτερο σφάλμα μας. Πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι η ζωή είναι γεμάτη από ανατροπές καί ποτέ δεν ξέρουμε αν θα μας ''χτυπήσει'' την πόρτα κάποιο πρόβλημα,ή,όχι. Πρέπει να μάθουμε να νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπο καί οι ζωές τους καί τα όποια τους προβλήματα να μας γίνονται παραδείγματα. Η συμπόνοια είναι το σωστό συναίσθημα κι όχι,ο οίκτος.
   Κύρια χαρακτηριστικά των διηγημάτων είναι το πλούσιο λεξιλόγιο,τα ποικίλα συναισθήματα από αγάπη έως καί υπέρτατο πόνο,τα μικρά,περιεκτικά καί μεστά κεφάλαια αλλά καί μία τάση λυρικότητας η οποία εντείνει όλο το συγκινησιακό κλίμα. Μου άρεσε πάρα πολύ το στυλ γραφής της συγγραφέως καί θα ήθελα στο μέλλον να μου δοθεί η ευκαιρία να διαβάσω κι άλλα έργα της.
   Κλείνοντας το βιβλίο,με βρήκε πολύ συγκινημένη καί με πολλές σκέψεις στον νου. Αυτό συμβαίνει ακόμη καί τώρα που σας γράφω αυτά τα λόγια. Γι'αυτό,κάπου εδώ,αποφασίζω να κλείσω την κριτική μου καί να σας προτρέψω να επιτρέψετε στην συγγραφέα να σας πιάσει ''Αλά Μπρατσέτα'' καί μαζί να κάνετε ένα πέρασμα μέσα από τις ζωές των ηρώων της. Θα δείτε με άλλο μάτι την ζωή μετά από αυτό. Πιστέψτε με! Θα εκτιμήσετε πολλά πράγματα,όπως κι εκείνα που θεωρείτε ασήμαντα....
                                                                  Καλές σας αναγνώσεις!

                                                                         ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ένα μωρό αναγκάζεται να κυκλοφορεί φορώντας μέικ-απ. Η Μυρτώ γίνεται για μια μέρα Φωτεινή και η Φαίδρα επιμένει πως έχει τον καλύτερο μπαμπά.
Ο Παρασκευάς φοβάται στα σκοτάδια και τα όνειρα της Αννιώς τα στοιχειώνει μια καρότσα.
Ο Μηνάς γονατίζει μπροστά από την Ισμήνη απαγγέλοντας τον «Κεμάλ» και από ένα πλαστικό κουτάλι ακούγονται φωνές.
Τα φώτα σβήνουν πάντα στις εννέα και μισή και ο παππούς αποχαιρετάει τη γιαγιά σπάζοντας επιτέλους τη σιωπή.
Γαμπριάτικα κουστούμια κρύβουν, μέσα στις φόδρες τους, ένα μυστικό και η Μαρουσώ γυρνάει μόνη της τα βράδια τραγουδώντας.
Η αγάπη μοιάζει με μπαλόνι. Αν είχε, όμως, γεύση αυτή θα ήταν παγωτό καϊμάκι, σερβιρισμένο με σιρόπι βύσσινο και καβουρδισμένα αμύγδαλα.

Και αν θες να μάθεις για ποιο πράγμα σου μιλώ, έλα να πάμε μαζί μια βόλτα αλά μπρατσέτα.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΙΩΑΝΝΑ ΠΙΤΣΙΛΛΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΥΓΝΩΜΩΝ