Μικρές ευχές

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Αναρωτιέμαι αν έχει υπάρξει έστω κι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει κάνει ούτε μία ευχή σε όλη την διάρκεια του βίου του. Άραγε γιατί έχουν τόση μεγάλη σημασία για εμάς οι ευχές που κάνουμε,ακόμη κι αν κατά βάθος γνωρίζουμε πως δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθούν; Ίσως γιατί οι ευχές,είτε μικρές είτε μεγάλες,κρύβουν μέσα τους μία άσβεστη ελπίδα πως κάτι μπορεί να αλλάξει κι ό,τι ονειρευόμαστε,να γίνει πραγματικότητα... Εγώ σας εύχομαι πάντα να μπορείτε να έχετε την δυνατότητα να κάνετε ευχές.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μίνωας το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα της συγγραφέως κυρίας Μισέλ Άνταμς-Θεοδώρου,με τίτλο ''Μικρές ευχές''. Ένα μυθιστόρημα που μέσα από την ιστορία του μιλάει για τις δεύτερες ευκαιρίες καί την δυνατότητα να ζήσει κάποιος/α,έστω κι αργά,ό,τι είχε ευχηθεί με όλη του/της την ψυχή. Ένα μυθιστόρημα συγκινητικό κι ελπιδοφόρο την ίδια στιγμή,που μου κράτησε πολύ καλή συντροφιά καί το διάβασα με την ίδια αφοσίωση από την αρχή έως καί το τέλος.

''Ποτέ δεν είναι αργά για μια αγάπη που δεν πρόλαβες να ζήσεις…

Έχουν περάσει πενήντα ολόκληρα χρόνια από τότε που η Ελίζαμπεθ ερωτεύτηκε τον Τομ, αλλά και από την τελευταία φορά που τον είδε. Δεν έπαψε ποτέ να τον αγαπά, και είναι σίγουρη πως και εκείνος νιώθει το ίδιο. Το μαρτυρά ο μικρός γαλάζιος κρόκος που της στέλνει κάθε χρόνο μαζί με ένα σημείωμα που ξεκινά με τη λέξη Εύχομαι… Καθένα από τα πολύτιμα αυτά σημειώματα είναι και μια μικρή ευχή για κάτι που δεν μοιράστηκαν, για μια ζωή που δεν μπόρεσαν να ζήσουν. Να όμως που, στην πεντηκοστή επέτειό τους, η Ελίζαμπεθ δεν βρίσκει κανένα γαλάζιο λουλούδι έξω από την πόρτα της και φοβάται πως κάτι έχει συμβεί. Με την αγωνία να την κατακλύζει και με τα συναισθήματα που κρατούσε κλειδωμένα μέσα της ολόκληρες δεκαετίες να την εμψυχώνουν ξεκινά να ανακαλύψει τι συνέβη στον Τομ. Η Ελίζαμπεθ γνωρίζει ότι δεν της απομένει πολύς χρόνος και βάζει ως σκοπό να πραγματοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερες από τις ευχές που τις έστελνε ο Τομ μαζί με τα λουλούδια. Μόνο που φοβάται ότι με τις προσπάθειές της θα αποκαλυφθεί το φοβερό μυστικό που κρατούσε μια ολόκληρη ζωή… Μπορεί να συνεχίσει να κρύβει την αλήθεια ή θα βρει το κουράγιο να εκπληρώσει, επιτέλους, τα όνειρά τους;'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Η συγγραφέας,με λόγο οικείο καί σωστά δομημένο,θα μας παρουσίασει την ιστορία των δύο ηρώων της μέσα από ένα παράλληλο ταξίδι στο παρόν καί το παρελθόν. Η ιστορία τους είναι γλυκόπικρη,όπως άλλωστε είναι καί η ίδια η ζωή. Τα εμπόδια,που θα πρέπει να περάσουν για να καταφέρουν να αποκτήσουν αυτό που επιθυμούν,θα μοιάζουν σαν πελώρια κύματα μίας φουρτουνιασμένης θάλασσας που θα απειλεί να τους πνίξει. Όλα θα είναι εναντίον τους. Από τον κοινωνικό τους περίγυρο καί τις αντιλήψεις εκείνης της εποχής έως καί την προσωπική τους δειλία. Γιατί αν δεν τολμήσουμε να διεκδικήσουμε ό,τι αγαπάμε,αυτό μπορεί να ξεγλιστρήσει σαν νερό μέσα από τα χέρια μας...

Όπως προείπα,η εξιστόρηση των γεγονότων θα γίνει ταυτόχρονα σε παρόν καί παρελθόν. Ευτυχώς δεν υπάρχουν περιττές επαναλήψεις,ή,κουραστικές ''κοιλιές''. Αντιθέτως με αυτόν τον τρόπο,θα μας δοθεί η ευκαιρία να μάθουμε χρήσιμες πληροφορίες,τις οποίες αγνοούσαμε κι έτσι να έχουμε ολοκληρωμένη την εικόνα. Θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε,ίσως καί να δικαιολογήσουμε,τις πράξεις,σκέψεις καί στάση ζωής των ηρώων. Η ταύτιση μαζί τους είναι δεδομένη,καθώς εκπέμπουν έναν ρεαλισμό καί είναι προσιτοί. Η συγγραφέας έχει κάνει πολύ καλή δουλειά όσον αφορά το ''χτίσιμο'' των χαρακτήρων των ηρώων. Τους ταιριάζει άψογα μέσα στον χώρο καί τον χρόνο,''ντύνοντάς'' τους με τα ταιριαστά χαρακτηριστικά που έπρεπε να φέρουν. Δεν βρήκα κάποιο ψεγάδι πάνω τους που θα επιθυμούσα να το αλλάξω.

Τί είναι αυτό που διατηρεί αναμμένη την φλόγα της ελπίδας; Αναμφίβολα για τον κάθε άνθρωπο είναι κάτι το διαφορετικό καί πολύ ουσιαστικό. Όσο ασήμαντο κι αν φαντάζει κάτι για εμάς,για κάποιους άλλους είναι η κινητήριος δύναμή τους. Κι αν τυχόν τύχει να το χάσουν,σπεύδουν να το αναζητήσουν. Γιατί πολλές φορές,αυτό το τόσο δα μικρό είναι πιο σημαντικό κι από αυτό που μπορεί πιθανώς να συμβολίζει.

Η ιστορία των δύο ηρώων μας διδάσκει πως μπορεί η δύναμη της αγάπης καί του έρωτα να μείνει παρούσα κι ακλόνητη στο πέρασμα των χρόνων,παρά τα όποια κοινωνικά κατεστημένα. Μας κάνει να πιστέψουμε στους όρκους αιώνιας αφοσίωσης καί πως κάτι ανάλογο είναι εφικτό,αν το επιθυμούν αμφότερες καί οι δύο πλευρές. Οι ανθρώπινες σχέσεις χρειάζονται συνεχόμενη προσπάθεια,σεβασμό,δουλειά,υπομονή,επιμονή,θαυμασμό εκατέρωθεν καί εκτίμηση. Όσο δύσκολα φτιάχνονται,τόσο εύκολα διαλύονται...

Διδακτικό καί πολυδιάστατο,λοιπόν,το μυθιστόρημα της συγγραφέως κυρίας Μισέλ Άνταμς-Θεοδώρου. Κατακρίνει τη στάση της κοινωνίας εκείνης της εποχής. Μας προτρέπει να μην ακούμε το τι λέει ο κόσμος καί να ακούμε την φωνή της καρδιάς μας. Κανένας δεν μπορεί,ούτε καί πρέπει να μας επιβάλλει με ποιον τρόπο θα ζήσουμε καί ποιον άνθρωπο θα επιλέξουμε ως συντροφό μας. Ευθύνη,βέβαια,δεν παύει να φέρουμε κι εμείς οι ίδιοι/ες. Εάν δεν αποτινάξουμε από πάνω μας προκαταλήψεις,τον εγωϊσμό,την δειλία καί τα δεσμά που μας βαραίνουν σαν χοντρές αλυσίδες στα πόδια,θα έρθει ο καιρός που θα το μετανιώσουμε πικρά... Πρέπει να διεκδικούμε μέχρις εσχάτων την ευτυχία μας καί να μην βάζουμε εμπόδια στον δρόμο μας...

Εν κατακλείδι,μπορώ να σας πώ ότι το βιβλίο ήταν μία πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα. Ανέτρεψε τους όποιους φόβους κι ενδοιασμούς,μπορεί να είχα στην αρχή ξεκινώντας την ανάγνωσή του καί με κέρδισε από τις πρώτες του σελίδες. Ναι,έμεινα πολύ ικανοποιημένη καί σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Για μένα είναι ένας ύμνος στις δεύτερες ευκαιρίες καί ένα ''κατηγορώ'' στις λανθασμένες καί ξεπερασμένες κοινωνικές πεποιθήσεις.

Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΙΣΕΛ ΑΝΤΑΜΣ-ΘΕΟΔΩΡΟΥ(MICHELLE ADAMS THEODOROU)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Little Wishes

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΘΕΟΔΩΡΑ ΔΑΡΒΙΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΝΩΑΣ