Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΕΤΑΞΕ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Απολαμβάνω τις εναλλαγές στο ύφος των βιβλίων που διαβάζω,όσο καί το διαφορετικό στυλ γραφής των δημιουργών τους,είτε πρόκειται για εγχώριους,είτε για ξένους συγγραφείς. Κατά την άποψή μου,αυτό με βοηθά να αποκτώ μεγαλύτερη αναγνωστική εμπειρία αλλά καί να έχω -όσο είναι αυτό δυνατό- μία πιο σφαιρική εικόνα για τα λογοτεχνικά δρώμενα. Στο μόνο που ίσως να με βρείτε αντίθετη,είναι η άποψη πως οι ξένοι συγγραφείς είναι ανώτεροι των Ελλήνων. Θεωρώ πως στην χώρα μας υπάρχουν αρκετοί/ες αξιόλογοι/ες συγγραφείς με πολύ ενδιαφέροντα δείγματα γραφής που ικανοποιούν καί τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες. 

   Συνεχίζοντας τις βιβλιοαναγνώσεις,συντροφιά μου είχα το δεύτερο (αν δεν κάνω λάθος) αστυνομικό μυθιστόρημα του συγγραφέα Γιώργου Οικονόμου που φέρει τον εύηχο καί συνάμα ιδιαίτερο τίτλο ''Ο παπαγάλος πέταξε'' που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Ένα νουάρ αστυνομικό βιβλίο που κέντρισε το ενδιαφέρον μου με το πρώτο άκουσμα του τίτλου του. Για μένα θα ήταν η πρώτη μου φορά που θα ερχόμουν σε επαφή με την πένα του συγγραφέα καί τολμώ να πώ ότι με είχε ήδη προκαταβάλει θετικά. Αρκούσε μόνο να το διαβάσω για να διαπιστώσω αν αυτή η όμορφη αίσθηση θα με ακολουθούσε μέχρι το τέλος του βιβλίου.

   ''Η πτώση ενός άντρα από τον έβδομο όροφο πολυκατοικίας, μια εξωσυζυγική υπόθεση, ένα κύκλωμα εκβιαστών και μια φαρμακευτική εταιρία απασχολούν τις Αρχές της Θεσσαλονίκης. Ο ντετέκτιβ Φάνης Ντούρος συνεργάζεται με την αστυνομία και έρχεται αντιμέτωπος με καταστάσεις για γερά νεύρα. Θα περιπλανηθεί στον κόσμο της διαφθοράς, των εκβιαστών και του εγκλήματος. Στο τέλος θα εξιχνιάσει τις υποθέσεις ξεσκεπάζοντας τις πιο βρώμικες ιστορίες που ήταν καλά κρυμμένες για χρόνια στο σκοτάδι." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Ο συγγραφέας,εμπνεόμενος από το ανοιξιάτικο σκηνικό στην πόλη της Θεσσαλονίκης,αποτυπώνει πάνω στο χαρτί μία αστυνομική υπόθεση που κάλλιστα θα μπορούσε να βασίζεται σε γνωστές ιστορίες που έχουμε ακούσει κατά καιρούς,χάρη στην αληθοφάνεια που χαρακτηρίζει τόσο τα γεγονότα που θα λάβουν χώρα,όσο καί τα πρόσωπα που θα συναντήσουμε μέσα στο βιβλίο. Για μένα είναι απαραίτητο στοιχείο ο ρεαλισμός στην πλοκή των αστυνομικών μυθιστορημάτων ώστε να μπορέσω,ύστερα,κι εγώ με την σειρά μου να ενταχθώ ομαλά μέσα στην ιστορία καί να βοηθήσω να διαλευκανθεί η υπόθεση που θα μας ταλανίζει. Γιατί κακά τα ψέματα,διαβάζουμε έργα αστυνομικής λογοτεχνίας -αν κρίνω από μένα- γιατί μας αρέσει το μυστήριο καί επιθυμούμε,διακαώς,να αποδοθεί η δικαιοσύνη καί τα θύματα να λυτρωθούν,πράγμα που δεν γίνεται πάντα στην πραγματικότητα.

  Ο λόγος του συγγραφέα είναι άρτια δομημένος με αρχή,μέση καί τέλος. Τα μικρά,περιεκτικά κεφάλαια μας οδηγούν όλο καί πιο κοντά στην λύση του ζητήματος. Το λεξιλόγιο είναι οικείο,οι σκηνές αρκετές καί περιγραφικές καί οι διάλογοι ανάμεσα στους ήρωες ρεαλιστικοί καί στην ποσότητα που χρειάζονταν. Με κινηματογραφική δράση,σασπένς,αγωνία καί ανατροπές ο συγγραφέας κατάφερε καί κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου από την αρχή έως καί το τέλος. Οι σελίδες έρρεαν γρήγορα καί συνήθισα τον ρυθμό που μου ''επέβαλε'' ο συγγραφέας συντροφιά με τους ήρωές του. Ναι,πείσμωσα σε αρκετά σημεία καί ήθελα να δώ πως θα ολοκληρωνόταν η ιστορία. Δεν θα άφηνα το βιβλίο από τα χέρια μου μέχρι να μπεί η τελευταία τελεία.

   Βρήκα αρεστούς τους περισσότερους ήρωες που παρέλασαν μπροστά από τα μάτια μου. Θεωρώ πως ο συγγραφέας τους έχει τοποθετήσει με ορθό τρόπο μέσα στο σκηνικό. Ακόμα κι εκείνοι/ες που θα έρθουν για λίγο κοντά μας,θα βοηθήσουν με την σειρά τους τόσο στην ομαλή εξέλιξη των γεγονότων,όσο καί στην σκιαγράφηση των λοιπών ηρώων. Δεν νομίζω πως θα επιθυμούσα να αλλάξω κάτι πάνω τους. Είναι σαν τα πιόνια του σκακιού που έχουν τοποθετηθεί σε συγκεκριμένες θέσεις καί τους επιτρέπεται περιορισμένος αριθμός κινήσεων. Άν καί το κείμενο βασίζεται κυρίως στον κεντρικό ήρωα,μέσα από την επαφή του με τους υπόλοιπους/ες θα ρίξουμε φως καί σε άλλες πλευρές του χαρακτήρα του αλλά καί των υπολοίπων καί θα έχουμε μία σαφή,ολοκληρωμένη εικόνα.

   ''Ο παπαγάλος πέταξε'' ο τίτλος του βιβλίου καί αμέσως πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη πως θα μπορούσε να είναι ένα λογοπαίγνιο της φράσης ''το πουλάκι πέταξε'' που χρησιμοποιείται πολλάκις όταν θέλουμε να πούμε ότι χάσαμε μέσα από τα χέρια μας κάτι σημαντικό που καταλαβαίνουμε την αξία του,όταν πια δεν το έχουμε δίπλα μας. Άραγε,μήπως συνέβη το ίδιο καί στην παρούσα υπόθεση; Ή ο συγγραφέας προσπαθεί να μας ''αποπροσανατολίσει'' καί ''παιδέψει'' μέχρι να μας δοθούν οι οριστικές απαντήσεις; Σαφώς καί δεν θα σας πώ. Αυτό θα πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι/ες,διαβάζοντας το βιβλίο.

   Εν ολίγοις,έχουμε να κάνουμε με ένα αρκετά καλό νουάρ αστυνομικό βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα καί άκοπα. Εγώ,μελλοντικά,θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα έργα του συγγραφέα,γιατί όχι να μην είναι μία επόμενη περιπέτεια του ντετέκτιβ Φάνη Ντούρου. Αφήστε που ο επίλογος του βιβλίου,υπονοεί πως ίσως θα τον συναντήσουμε πάλι σύντομα. Εάν σας κέντρισε το ενδιαφέρον,αναζητήστε το κι εσείς.

                                                            Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ