ΖΩΗ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Η ανάγνωση βιβλίων μπορεί να μην είναι πανάκεια αλλά στην περίοδο όλων των καραντίνων που περάσαμε καί δυστυχώς ακόμη περνάμε,είναι το δικό μου ''αντίδοτο''! Με βοηθούν όχι μόνο να ψυχαγωγηθώ μα καί να ξεφεύγω από τις δυσκολίες της πραγματικότητας,ξεχνώντας τα όποια προβλήματα καί μειώνοντας κατά πολύ την θλίψη καί το άγχος που έχουν γεννηθεί μέσα στην ψυχή μου καί απειλούν να με πνίξουν σαν θηλιά στο λαιμό. Καλώς,ή,κακώς η αναγκαστική παραμονή μας μέσα στο σπίτι καί οι λιγοστές επιτρεπόμενες έξοδοι έχουν προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα καί εκνευρισμό σε όλους κι όλες. Όλο αυτό έχει αντίκτυπο στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Η συνεχή επαφή με κάποιους άλλους ανθρώπους οδηγεί σε μία επικείμενη ''φθορά'' της όποιας σχέσης. Ειδικά,αν δεν υπάρχουν οι σταθερές βάσεις πάνω στις οποίες εκείνη στηρίζεται,είναι δεδομένη μία ρήξη. 

  Είναι αλήθεια πως η καραντίνα έγινε η αφορμή,πολλοί συγγραφείς όχι μόνο να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους,αλλά καί πηγή έμπνευσης των νέων τους βιβλίων. Ο συγγραφέας Γιάννης Αδελιανάκης επανέρχεται δυναμικά στον χώρο της λογοτεχνίας στη χώρα μας με το νέο του βιβλίο ''Ζωή σε καραντίνα'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Άνεμος εκδοτική. Ένα μικρό αλλά θαυματουργό βιβλιο που με έκανε να ξεχαστώ καί να γελάσω με την ψυχή μου. Για να μην παρεξηγηθώ,δεν πρόκειται για ένα σαχλό κι ανούσιο βιβλίο αλλά για ένα ρεαλιστικό καί χιουμοριστικό μυθιστόρημα που περιγράφει με παιγνιώδες ύφος όλα όσα ζούμε. Δεν θα μπορούσε να φτάσει στα χέρια μου σε πιο κατάλληλη περίοδο. Ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν τη δεδομένη στιγμή. Από την πρώτη φράση έως καί την τελευταία του σελίδα,είχα την αίσθηση πως ήμουν κι εγώ κομμάτι της ιστορίας ως μία αφανής ηρωϊδας που ζούσε μαζί με τα πρόσωπα του κειμένου όσα ζούσαν εκείνοι/ες.

   ''Στην Ελλάδα του πολύ πρόσφατου παρελθόντος η ζωή κυλούσε όπως συνήθως: ανέμελη, συναρπαστική, αγωνιώδης, γαλήνια, αδιάφορη, γεμάτη σχέδια, συναναστροφές, έρωτα, τσακωμούς ή συμφιλιώσεις. Οι άνθρωποι αγωνίζονταν για να επιβιώσουν μέσα στην τετριμμένη καθημερινότητά τους, θεωρώντας τα πάντα δεδομένα, αναμενόμενα, σταθερά και σίγουρα. Μέχρι που ένας τόσος δα, μικροσκοπικός ιός έρχεται με φονικές προθέσεις και σαφή διάθεση να προσκολληθεί επάνω μας, ανατρέποντας τα πάντα γύρω μας. Δύο νέες γυναίκες, που συνδέονται με βαθιά φιλία από τα παιδικά τους ακόμη χρόνια, θα συγκατοικήσουν με αφορμή την επιβολή της πρώτης καραντίνας στη χώρα μας. Η ζωή τους αλλάζει ξαφνικά, οι μετακινήσεις τους περιορίζονται, οι επιθυμίες και τα όνειρά τους συγκρούονται με τις αυστηρές περιοριστικές εντολές άνωθεν, ενώ εκείνες αντιμετωπίζουν τα πάντα με ακατάβλητο χιούμορ και αρκετή δόση τρέλας..." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Άν δεν διάβαζα το όνομα του συγγραφέα,σας λέω με πάσα ειλικρίνεια,πως θα πίστευα πως το παρόν βιβλίο έχει γραφτεί από γυναίκα. Είναι αντικειμενικά δύσκολο ένας,ή,μία συγγραφέας να μπαίνει στον ρόλο του αντίθετου φύλου καί να μιλάει εξ αυτού. Ο συγγραφέας,όμως,απέδειξε πως δεν είναι ακατόρθωτο. Δηλώνω άκρως ικανοποιημένη από την πένα του καί τον τρόπο που έχει προσεγγίσει κι αναδείξει την γυναικεία ψυχολογία,ειδικά κάτω από αυτές τις πρωτόγονες συνθήκες που ζούμε όλοι κι όλες. Προσαρμόζει το ύφος του πάνω στον χαρακτήρα καί στις προσωπικές εμπειρίες ζωής καί επιθυμιών των δύο κύριων πρωταγωνιστριών του. Εκ διαμέτρου αντίθετες ως προσωπικότητες τις ενώνει όχι δεσμός αίματος αλλά μία πολύχρονη φιλία που έχει πάρει διαστάσεις αδερφικής συγγένειας. Το λεξιλόγιο είναι οικείο καί καθημερινό. Οι διάλογοι ρεαλιστικοί ενισχύονται από την πρέπουσα δόση αστεϊσμού. Οι δε περιγραφές των εικόνων άκρως γλαφυρές προσδίδουν έναν τόνο ζωντάνιας σε όλο το κείμενο.

    Ο συγγραφέας μέσα από την υπόθεση του βιβλίου του βάζει κάτω από το μικροσκόπιο τις ανθρώπινες σχέσεις κατά τη διάρκεια της καραντίνας με σκοπό την ''ανάλυσή'' τους. Στο επίκεντρο ο έρωτας,η φιλία καί η διαχρονική της αξία καί σημασία στη ζωή μας,οι σχέσεις συγγένειας είτε εξ αίματος,είτε εξ αγχιστίας καί η ελπίδα πως το μέλλον θα είναι ευοίωνο καί καλύτερο από όσα ζούμε τώρα. Οι σχέσεις είναι ένας ζωντανός οργανισμός που χρειάζεται συνεχή φροντίδα,προσφορά,κατανόηση,στήριξη καί εμπιστοσύνη από όλα τα άτομα που την απαρτίζουν. Εσκεμμένα για να μην φορτίσει περισσότερο την ήδη τεταμένη κατάσταση,ο συγγραφέας ενισχύει τον λόγο του με ένα ευφυές καί καυστικό -κάποιες φορές- χιούμορ που αναβλύζει πηγαία από τα λεγόμενα των προσώπων του βιβλίου χωρίς συγγραφικά τρικ,ή,χυδαιότητες. 

    Η πένα του συγγραφέα είναι αρκετά υποσχόμενη καί από αυτές που αξίζουν της προσοχής του αναγνωστικού κοινού. Εμένα κατάφερε καί με ''κέρδισε''. Είμαι βέβαιη πως μελλοντικά όχι μόνο θα επιλέξω να διαβάσω πάλι το βιβλίο του αλλά καί ό,τι νέο έχει να μας προσφέρει. Άν ψάχνετε κι εσείς ένα βιβλίο που θα σας κρατήσει πολύ καλή συντροφιά καί θα σας κάνει να δείτε την καραντίνα με άλλη ματιά,είναι μία ιδανική πρόταση.

                                                              Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΔΕΛΙΑΝΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ