ΝΕΡΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ,ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΧΑΡΜΟΛΥΠΗΣ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

"Ετοιμαζόμουν να φύγω. Την είχα χαιρετίσει, είχα πάρει τα καλούδια που με είχε φιλέψει, είχα μπει στο αμάξι. Στο μυαλό μου χόρευαν λέξεις, τίτλοι, εικόνες, κουβέντες, υπογραμμισμένες φράσεις. Μέρες πάλευα. Μέσα στην ανεμοδούρα μου δεν την άκουγα που φώναζε και κουνούσε τα χέρια της για να με σταματήσει. Είχα ήδη ξεκινήσει όταν την αντιλήφθηκα ξαφνικά από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου. Έβαλα όπισθεν και ξαναγύρισα. Άνοιξα το παράθυρο. Κρατούσε στα χέρια της ένα μπουκάλι νερό. Άρχισε να φωνάζει: "Στάσου! Νερό να πάρεις μη σου τύχει τίποτα." Κατέβηκε βιαστικά τις σκάλες, μου πέταξε το μπουκάλι το νερό, με μάλωσε που είμαι τόσο αφηρημένη και ξέχασα κάτι τόσο σημαντικό, με σταύρωσε, μου έδωσε ένα φιλί και μου ευχήθηκε καλή στράτα. Της έπιασα το χέρι και της είπα πως αν ποτέ γράψω βιβλίο αυτό τον τίτλο θα δώσω..." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Τίτλος: Νερό να πάρεις...

Κι αυτομάτως κάνουμε τον συνειρμό με την γνωστή φράση ''Ζακέτα να πάρεις'' που δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος/α που να μην την έχει ακούσει,ή,πει έστω καί μία φορά στη ζωή του/της. Κι αναρωτιέμαι. Άραγε,έχουμε σκεφτεί πως καθημερινά χρησιμοποιούμε φράσεις απευθυνόμενοι/ες στα αγαπημένα μας πρόσωπα,που φαντάζουν απλές,ίσως καί κλισέ κάποιες φορές,αλλά μέσα τους εσωκλείουν όλο το νοιάξιμο,τη στοργή καί τα ''σ'αγαπώ'' που δεν έχουν ειπωθεί ποτέ με λέξεις; Καί για να σας προλάβω,δεν αναφέρομαι μόνο στις ερωτικές,αλλά σε όλες τις διαπροσωπικές μας σχέσεις...

Υπότιτλος: Ιστορίες καθημερινής χαρμολύπης

Εκτός του ότι η λέξη ''χαρμολύπη'' είναι μία από τις αγαπημένες της συγγραφέως -όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό της- θεωρώ πως δεν υπάρχει πιο ταιριαστή καί κατάλληλη,όχι μόνο για να περιγράψει το ύφος των ιστοριών που αποτυπώνονται μέσα στις σελίδες του βιβλίου,μα την ίδια την ζωή. Με όλα τα θετικά καί αρνητικά που τη συνοδεύουν σε καθημερινή βάση. Μα αν το καλοσκεφτούμε,αυτός είναι ο κύριος λόγος που είναι τόσο όμορφη.

 Στην πένα η συγγραφέας Κλειώ Βλαχάκη κι όχι η συνονόματή της μούσα της ιστορίας η Κλειώ. Βέβαια,αν το δούμε κι από άλλη σκοπιά,οι ιστορίες που αναφέρονται μέσα στο βιβλίο κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι βασισμένες σε αληθινά γεγονότα,οπότε η συγγραφέας καταγράφοντάς τα,να τα καθιστά γνωστά κι αθάνατα στο πέρασμα του χρόνου. Όλα αυτά,όμως,είναι σκέψεις δικές μου,χωρίς να συνεπάγεται πως όντως ισχύουν...Κι ας βρούμε όλοι κι όλες,είτε σε μικρότερο,είτε σε μεγαλύτερο βαθμό τον εαυτό μας,σκέψεις καί διάφορες άλλες εμπειρίες που μας έχουν ''σημαδέψει''...

 Κι ας επανέλθω στον τίτλο του βιβλίου. ''Νερό να πάρεις'',μια φράση που αρχικά δεν δείχνει να κρύβει πίσω της κάποιον κώδικα που πρέπει ως αναγνωστικό κοινό να αποκρυπογραφήσουμε,παρ'όλ'αυτά έχει μεγαλύτερο νόημα απ'όσο νομίζουμε. Το νερό είναι η πηγή της ζωής. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει ελπίδα. Κι όπως αναφέρει το οπισθόφυλλο καί θα συμφωνήσω απόλυτα με τα λεγόμενα της συγγραφέως ''... Χρόνια τώρα αυτή η κουβέντα έρχεται στο μυαλό μου κάθε φορά που ζορίζουν τα πράγματα. Γιατί εκείνο έχει τη δύναμη να τα λύνει όλα, να τα καθαρίζει, να τα μαλακώνει, να μην παζαρεύει τίποτα. Σαν τη μάνα μας που ανησυχεί όταν δεν έχουμε νερό να ξεπλύνουμε τις πληγές στο μέσα μας..." Αυτό ακριβώς! Τίποτα παραπάνω,τίποτα παρακάτω! 

Το βιβλίο,ή πιο σωστά,η γραφή της συγγραφέως με απορρόφησε από την πρώτη κιόλας σελίδα. Αισθαντική καί στακάτη -σε κάποια σημεία- την ίδια στιγμή με έκανε να δω μπροστά μου εικόνες των όσων περιγράφονται. Οικείο,άφθονο λεξιλόγιο κι ένας εξομολογητικός χαρακτήρας του κειμένου που καθιστούν όλους κι όλες μας μέρος αυτού. Δεν ξέρω πως τα κατάφερε καί με κράτησε σε μία διαρκή συναισθηματική ένταση,χωρίς να παρεκκλίνει ούτε για μία στιγμή. Ακόμη καί οι παύσεις,ή,οι σιωπές -ονομάστε τις όπως εσείς επιθυμείτε- μου εκμυστηρεύονταν ακόμη περισσότερα από όσα είχαν λεχθεί.

Ο εαυτός,η οικογένεια,η φιλία καί ο έρωτας είναι τα βασικά θέματα των ιστοριών του βιβλίου. Όχι! Δεν είναι μία βαρετή επανάληψη των ήδη ειπωμένων,μα ούτε θα σας αποκαλύψω κάτι παραπάνω. Κι αυτό γιατί ο κάθε αναγνώστης καί η κάθε αναγνώστρια θα δει τα γεγονότα μέσα από τα δικά του/της μάτια,επιθυμίες καί εμπειρίες ζωής. Ναι,είναι ένα βιβλίο που η επίδρασή του πάνω μου είναι εμφανής καί μέρες μετά που το έχω διαβάσει,καθιστώντας την θύμησή του νωπή για αρκετό καιρό ακόμα.

                                               Αναζητήστε το! Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΚΛΕΙΩ ΒΛΑΧΑΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΓΡΑΦΗΜΑ