Συνέντευξη με τον συγγραφέα Γιώργο Σίμωνα

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΜΩΝΑΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας Γιώργος Σίμωνας. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορεί το βιβλίο του, με τίτλο ''Αι γυμνισταί''. Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν, μπορούν να το προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού, είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο. 

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Θα ξεκινήσω με μία ερώτηση που κάνω σε όλους τους συγγραφείς. Πώς μπήκε η συγγραφή στην ζωή σας;

Γ.Σ. Αυτή η συνήθεια ίσως, τώρα που το σκέφτομαι, εμφανίστηκε στα παιδικά μου χρόνια όπου και

σχεδίαζα μικρές ιστορίες κόμιξ. Σε λίγες σελίδες, έφτιαχνα τα μικρά τετράγωνα όπου και εμφανίζονταν οι ήρωες και από πάνω τους οι διάλογοι με τα “μπαλονάκια”. Τις έδειχνα μετά στον πατέρα μου και τις “εκτιμούσε” ανάλογα. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως αυτό ήταν μια μορφή ιστοριών που έλεγα. Γενικά είμαι επηρεασμένος από την κόμιξ ιδεολογία και φύση και νομίζω πως από εκεί προέκυψε και η τάση μου αργότερα να πω ιστορίες και στο θέατρο. Να κάθομαι δηλαδή και να τις γράφω, να αποτυπώνω διαλόγους. Φυσικά, από μια ηλικία και μετά, ξεκίνησε και μια άλλη τάση, αυτή της “βιβλιοφαγίας” μετά την ηλικία των δεκαεφτά και συνεχίζεται αμείωτη μέχρι και σήμερα.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Από τις εκδόσεις Βακχικόν το βιβλίο σας ''Αι γυμνισταί''. Να είναι καλοτάξιδο. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι'αυτό;

Γ.Σ. Είναι μια κωμική ιστορία τεσσάρων ανθρώπων, δύο κυριών μεγάλης ηλικίας και δύο μεσήλικων

αντρών, όπου και συναντιούνται σε μια παραλία και οι δεύτεροι, προτείνουν ρομαντικό ραντεβού στις πρώτες στο διπλανό μπαρ. Όλα αυτά ενώ αυτοί εμφανίζονται γυμνοί σε αυτές, ως λουόμενοι γυμνιστές δηλαδή. Από εκεί και πέρα βλέπουμε τα σχέδια των δύο ντουέτων και στη συνέχεια πώς πήγαν τα χιαστή ραντεβού, υπό το άγρυπνο βλέμμα μιας παράδοξης σερβιτόρας η οποία και είναι το “αφεντικό” του μπαρ/καντίνας.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Τί μπορεί να υπάρχει πίσω από τον υπότιτλο ''Το αντάρτικο την κατάλληλη στιγμή'';

Γ.Σ. Είναι μια κωμική νύξη για την στιγμή που περιμένει ο καθένας ώστε να “ορμήξει” και να κατακτήσει το πολυπόθητο έπαθλο. Στην ιστορία που περιγράφω, δεν είναι μόνο το ερωτικό υποκείμενο/πρόσωπο, αλλά πολύ περισσότερα πράγματα. Είναι σχεδόν ένας τρόπος ζωής που θέλει ο καθένας να ζήσει, να κατοικίσει ένα προσωπικό σύμπαν, γεμάτο βέβαια με παραδοξότητες.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Ποια η πηγή έμπνευσης της ιστορίας του βιβλίου σας; Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε την συγγραφή του;

Γ.Σ. Δεν υπήρξε κάποια συγκεκριμένη πηγή έμπνευσης. Ο ίδιος ο τίτλος με πυροδότησε να σκεφτώ αυτή την υπόθεση – τίτλος που επαναλαμβάναμε για πλάκα με τον φίλο και συνεργάτη Γιώργο Τζαβάρα: ένα έργο που θα παίζαμε και θα είχε τον τίτλο “Αι γυμνισταί”. Μόλις βρήκα την αφορμή και τον λόγο κάθισα και τον έγραψα. Τώρα, συνήθως η συγγραφή γίνεται σε τρία στάδια. Ένα σημειώσεων, ένα του σχεδιασμού πράξεων και σκηνών και ένα της συγγραφής με βάση τα προηγούμενα. Οι δύο πρώτες φάσεις έγιναν σε λιγότερο από δύο μήνες και το έργο το έγραψα σε είκοσι μέρες.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Γιατί επιλέξατε να γράψετε ένα θεατρικό έργο;

Γ.Σ. Είναι στοιχείο της εργασίας μου στον θεατρικό χώρο. Πάντα έγραφα και θα γράφω, είναι άσκηση για την σκηνοθεσία, άσκηση για τον διάλογο και ανταλλαγή απόψεων με άλλα είδη, θεατρικά ή μη. Ασχολούμαι με την συγγραφή πάνω από είκοσι χρόνια, δεν έχω εκδώσει τίποτα πέραν από αυτό, γιατί ο πρωταρχικός μου σκοπός δεν είναι η έκδοση. Επιπλέον, οι σπουδές μου είχαν να κάνουν με το γράψιμο γενικά πάνω στην θεατρική τέχνη: από μελέτες, κριτικές παραστάσεων, συνόψεις, εργοκριτικές κοκ. Αναμενόμενα κάποια στιγμή, θα ερχόταν και μία έκδοση. Είμαι τυχερός που έγινε σε αυτό το έργο και με αυτόν τον εκδοτικό οίκο.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Τί θα επιθυμούσατε να αποκομίσουν οι αναγνώστες/στριες από την ανάγνωση του βιβλίου σας;

Γ.Σ. Δεν έχω ιδέα. Το έργο πάντως μιλά για την ελπίδα που πρέπει να έχουμε ως όντα και να την φυλάμε ως κόρη οφθαλμού. Προτρέπει σοβαρά να μην σταματήσουμε να ονειρευόμαστε, διότι το όνειρο είναι το τελευταίο προπύργιο της σωτηρίας των ανθρώπων και τέλος, δίνει συγχαρητήρια στους ανθρώπους που σκέφτονται παράδοξα, αναρχικά και ουτοπικά. Το μότο του θα μπορούσε να είναι πως “όλα γίνονται” ή “όλα είναι δυνατά”. Πράγμα που με την ανάγνωση του έργου, εκλαμβάνεται εντελώς χαριτωμένα και αστεία.

EΡΩΤΗΣΗ 7: Σαν αναγνώστης, τί είδους βιβλία προτιμάτε να διαβάζετε;

Γ.Σ. Από όλα. Λατρεύω τα ιστορικά. Τα μυθιστορήματα. Θεατρικά έργα δεν διαβάζω τόσο πολύ πια γιατί για μια δεκαετία διάβαζα περίπου τρία την ημέρα – δεν έχω βέβαια σταματήσει μιας και το

συγκεκριμένο είδος είναι ατέλειωτο και βγαίνουν και νέες φωνές. Επίσης προσπαθώ να διαβάζω και

βιβλία επιστημονικά ή μη άλλων επιστημών ή σχολών. Στην βιβλιοθήκη μου έχω από βιβλία

ανθρωπολογίας, γεωλογίας μέχρι παραμύθια. Είναι αγαπημένη ασχολία και πέρα από τις στιγμές μέσα στην μέρα, σχεδόν κάθε βράδυ, διαβάζω και μερικές σελίδες από κάτι πριν κοιμηθώ.

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Τέλος, τί να αναμένουμε μελλοντικά από τον συγγραφέα Γιώργο Σίμωνα;

Γ.Σ. Μόλις ολοκλήρωσα μια διασκευή για το θέατρο ενός μικρού έργου του Φιτζέραλντ, σκέφτομαι κάποια στιγμή να γράψω μια καινούργια κωμωδία και άμεσα πρέπει να παρουσιάσω σε κάποιους

καινούργιους συνεργάτες μας μια, επίσης διασκευή, ενός έργου της Μαίρη Σέλλεϋ. Έχω επίσης γράψει ένα μυθιστόρημα εξακοσίων πενήντα σελίδων και ψάχνω να δω τι θα το κάνω, καθώς μου πήρε χρόνια και πολλά κουράγια να το γράψω. Θα δούμε. Δεν ξέρω κι αν χρειαστεί κάτι η συνεργάτης μου, η Τώνια, που πρέπει να εργαστώ επάνω σε κάποιο project – οι εργασίες στην ομάδα μας πάνε εναλλάξ και αυτό είναι ξεκούραστο, γιατί και η συγγραφή, θέλει το διάλειμμά της. Όπως όλα φαντάζομαι. 

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat