Να ‘μαστε, λοιπόν…

 


Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)


     Απ΄ό,τι θα έχετε διαπιστώσει αγαπώ να διαβάζω βιβλία που να ανήκουν σε πολλές κατηγορίες καί να είναι αντίθετα μεταξύ τους. Θεωρώ πως αυτή η διαφοροποίηση με βοηθά όχι μόνο να μην κουράζομαι από την ανάγνωση,αλλά να λαμβάνω όσα περισσότερα ερεθίσματα μέσω αυτών. Όλα τα βιβλία έχουν να μας δώσουν πολλά καί είμαι ανοιχτή σε αυτά. Σήμερα,λοιπόν,επανέρχομαι με ένα βιβλίο που ανήκει στην ξένη λογοτεχνία καί με άφησε πολύ ικανοποιημένη. Ο λόγος για το μυθιστόρημα του συγγραφέα κυρίου Γκράχαμ Σουϊφτ,με τίτλο ''Να ‘μαστε, λοιπόν…'',που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μίνωας.

   Ήταν η πρώτη μου γνωριμία με την πένα του συγγραφέα,αλλά με ένα δικό του μαγικό ''τέχνασμα'' κατάφερε να με κάνει να νιώσω μία οικείοτητα καί να προσεγγίσω το βιβλίο με γλυκό καί φυσικό τρόπο. Ξέρετε,βρίσκω αρκετά  δύσκολο να αισθανθεί τόσο άνετα ένας αναγνώστης κατά την διάρκεια της πρώτης του επαφής με το έργο ενός συγγραφέα. Πάντα υπάρχει μία προκατάληψη,ή πιο σωστά,ένας φόβος για το τι θα συναντήσουμε μέσα στις σελίδες του βιβλίου κι αν εντέλει θα μείνουμε ικανοποιημένοι/ες ή όχι από αυτό. Εδώ,δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. 

   Ο λόγος του συγγραφέα είναι άκρως προσιτός καί μεστός. Δεν πέφτει σε αστοχίες. Δεν κάνει χρήση άσκοπων βερμπαλισμών,ή,περιττών επαναλήψεων,με μοναδικό σκοπό να εντυπωσιάσει καί να καλύψει πιθανά κενά στην ιστορία. Επιλέγει γεμάτο λεξιλόγιο,ρεαλιστικούς διαλόγους ανάμεσα στους πρωταγωνιστές,μικρές καί σύντομες προτάσεις,πληθώρα από περιγραφικές εικόνες καί περιεκτικά κεφάλαια σαν άλλες σκηνές μίας κινηματογραφικής ταινίας που παρουσιάζουν σημαντικούς σταθμούς στις ζωές των πρωταγωνιστών.

   Ο συγγραφέας επιθυμεί μέσα από την υπόθεση του βιβλίου του να μιλήσει για τις ανθρώπινες σχέσεις. Για το πως δημιουργούνται,πόσο δύσκολα συντηρούνται καί πόσο εύκολα διαταράσσονται ανεπανόρθωτα. Βάζει τους τρείς κεντρικούς του ήρωες να ισορροπήσουν σαν άλλοι ακροβάτες σε ένα τεντωμένο σχοινί. Οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν ύστερα από ένα καπρίτσιο της μοίρας. Όλοι θα μπλεχθούν σε αυτό το γαϊτανάκι καί θα μοιάζει δύσκολο να ξεφύγουν. Μέχρι πότε όμως; Για να είναι εφικτή μία αρμονική συμβίωση εκτός από αφοσίωση καί εμπιστοσύνη,απαραίτητο στοιχείο είναι καί η ειλικρίνεια. Άν δεν μπορείς να είσαι αληθινός/η απέναντι στον άνθρωπο που έχεις επιλέξει ως ταίρι σου,η σχέση θα χτιστεί σε σαθρά θεμέλια,που με το πρώτο φύσημα του αέρα,θα πέσει κάτω σαν ένας πύργος φτιαγμένος από τραπουλόχαρτα.

    Ο έρωτας τί θέση έχει μέσα σε όλα αυτά; Είναι ακόμη μία επινόηση της φαντασίας με σκοπό να μας παραπλανήσει,ή,είναι πραγματικός; Σε έναν κόσμο όπου οι φευδαισθήσεις επικρατούν,ποιός ο ρόλος της αληθινής αγάπης; Μήπως τελικά μας ξεγελάει όλη η μαγεία καί δεν μπορούμε να δούμε καθαρά; Κι αν ισχύει κάτι τέτοιο,πόσο έτοιμοι/ες είμαστε ώστε να αποδεχθούμε την πραγματικότητα καί να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις,ακόμη κι αν αυτό μας πονά; 

   Εν ολίγοις το νόημα της υπόθεσης του βιβλίου,όπως τουλάχιστον εγώ αυτό εξέλαβα,είναι ότι η ζωή μας δεν είναι δεδομένη,ούτε μία ευθεία γραμμή. Υπάρχουν αρκετά σκαμπανεβάσματα καί διαρκείς ανατροπές. Τίποτα δεν είναι πάντα παρόν. Ούτε καν οι αγαπημένοι μας άνθρωποι. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα έρχονται για λίγο στην ζωή μας καί θα εξαφανίζονται με όμοιο τρόπο με τον οποίο εμφανίστηκαν. Άν καί παροδικοί,σαν απλοί περαστικοί,μας διδάσκουν πολλά καί μας σημαδεύουν ανεξίτηλα με ένα δικό τους μοναδικό τρόπο. Το ότι δεν μπορούμε να τους ξεχάσουμε,ίσως να οφείλεται πως πέρασαν σαν αστραπή καί χάθηκαν εν ριπή οφθαλμού.

    Το βιβλίο το διάβασα με μία ανάσα. Άν καί μικρό σε όγκο,είναι πλούσιο από σκέψεις,συναισθήματα καί διδάγματα για την ζωή μας. Ναι,μου άρεσε πάρα πολύ καί σας προτρέπω να το αναζητήσετε κι εσείς. 

                                                                  Καλές σας αναγνώσεις!


                                                                         ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Μπράιτον, 1959

Το θέατρο στην άκρη της προβλήτας απολαμβάνει την πιο επιτυχημένη καλοκαιρινή σεζόν των τελευταίων χρόνων. Ο ιδιοφυής νεαρός ταχυδακτυλουργός, Ρόνι, μαζί με την εκθαμβωτική βοηθό του, Ίβι, γίνονται τα πιο λαμπρά αστέρια της παράστασης, προσελκύοντας κάθε βράδυ πλήθος θεατών. Συνδετικό κρίκο του θεάματος αποτελεί ο τρίτος της παρέας, o Τζακ, γεννημένος διασκεδαστής και αξιαγάπητος κομπέρ. Καθώς προχωράει το καλοκαίρι, το εκτός σκηνής δράμα των τριών φίλων αρχίζει να επισκιάζει τη θεατρική τους επιτυχία. Τα γεγονότα που ξετυλίγονται μέρα με τη μέρα θα σφραγίσουν ανεξίτηλα το μέλλον τους. Ακροβατώντας ανάμεσα στην προπολεμική και στη μεταπολεμική εποχή, από τα γεγονότα ενός απατηλού, νεανικού καλοκαιριού μέχρι το σήμερα, αναδύονται οι μύχιες σκέψεις και τα όνειρα τριών ανθρώπων που αγάπησαν και πρόδωσαν ο ένας τον άλλον. Αυτό που μένει είναι η μαγεία και το απρόβλεπτο της ζωής, καθώς και ένα βασανιστικό μυστήριο με το οποίο ο Ρόνι, η Ίβι και ο Τζακ θα πρέπει να ζήσουν. Μαγεία και πραγματικότητα μοιράζονται τη σκηνή σ’ αυτή την έξοχα γραμμένη ιστορία που σηκώνει την αυλαία για να αποκαλύψει τη δύναμη της αγάπης, τις εύθραυστες ψευδαισθήσεις της νεότητας και τις αιφνίδιες μεταστροφές που επιφυλάσσει η ζωή.


ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΚΡΑΧΑΜ ΣΟΥΪΦΤ(GRAHAM SWIFT)


ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Here We Are


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ


ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΝΩΑΣ

   

    



Να ‘μαστε, λοιπόν… Να ‘μαστε, λοιπόν… Reviewed by Dominica on Οκτωβρίου 04, 2020 Rating: 5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Εικόνες θέματος από sndr. Από το Blogger.