ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Σε μία εποχή που αρκετά από τα κοινωνικά μυθιστορήματα χαρακτηρίζονται ως κλισέ, μονότονα, σοβαροφανή κι επί τούτου επιτηδευμένα, η έκδοση του βιβλίου ''Κανείς δε μιλάει γι'αυτό'' που υπογράφει η συγγραφέας Patricia Lockwood (κυκλοφόρησε πρόσφατα στην χώρα μας από τις εκδόσεις Ψυχογιός, σε μετάφραση της κυρίας Μυρσίνης Γκανά) έρχεται να μας αποδείξει πως υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις σε αυτόν τον -κατά κόρον- κανόνα. Ένα βιβλίο επώδυνα ρεαλιστικό, που αγαπάς να μισείς καί το αντίστροφο, ένεκα της σφοδρότητας των μηνυμάτων καί της αλήθειας που προκύπτει μέσα από αυτό. Ένα βιβλίο ιδιαίτερο, που με έκανε αρκετές φορές να μπω στο δίλημμα να το αφήσω στην μέση, ή, να συνεχίσω την ανάγνωση του. Ναι, δεν το διάβασα με μία ανάσα. Ήταν μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις που το διάβαζα βασανιστικά αργά -για τα δικά μου δεδομένα ανάγνωσης- όχι λόγω κάποιου καπρίτσιου, μα ήρθα αντιμέτωπη με σκέψεις καί συναισθήματα που ένιωσα πως με (κατα)πίεζαν. Σαν να μην ήμουν έτοιμη για να τα αντικρίσω στις πραγματικές τους διαστάσεις. Γι'αυτό, παράλληλα, επέλεξα να διαβάσω άλλα βιβλία, ώστε να ''αποφορτίζομαι'' από αυτό, μα δεν έπαυε να με προ(σ)καλεί να το συνεχίσω...

Έχετε, πλέον, αντιληφθεί το πόσο πολύ μου αρέσει να ''παίζω'' με τους τίτλους των βιβλίων. Σαν να είναι ένα στοιχείο που με οδηγεί προς την ανακάλυψη του χαμένου θησαυρού, εν προκειμένω, το που θα φτάναμε διαβάζοντας το εκάστοτε βιβλίο καί ό,τι επρόκειτο να βρούμε μέσα στις σελίδες του. Το ίδιο συνέβη καί με το παρόν έργο καί τον τίτλο του. ''Κανείς δε μιλάει γι'αυτό''. Δεν ξέρω για εσάς, μα στα δικά μου μάτια φαντάζει κάπως διφορούμενος. Ποιο είναι το ''αυτό'' για το οποίο δεν μιλάει κανείς; Πόσο σοβαρό καί δύσκολο μπορεί να είναι ώστε να ειπωθεί; Πόσα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να το συνοδεύουν, ώστε να επικρατεί αυτή η εκούσια μαζική ομερτά γύρω του; 

''Μια γυναίκα γνωστή για τις viral αναρτήσεις της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο μιλώντας στους θαυμαστές της που τη λατρεύουν. Ολόκληρη η ύπαρξή της είναι κυριευμένη από το διαδίκτυο – ή αυτό που αποκαλεί «πύλη». Είμαστε στην κόλαση; αναρωτιούνται οι άνθρωποι της πύλης. Θα συνεχίσουμε όλοι να το κάνουμε αυτό μέχρι να πεθάνουμε; Ξαφνικά, δύο μηνύματα από τη μητέρα της διαρρηγνύουν αυτή την πραγματικότητα: «Κάτι πήγε στραβά» και «Πόσο σύντομα μπορείς να έρθεις;» Καθώς η πραγματική ζωή και τα διακυβεύματά της συγκρούονται με τον υξανόμενο παραλογισμό της πύλης, η γυναίκα έρχεται αντιμέτωπη με έναν κόσμο που φαίνεται να εμπεριέχει ταυτόχρονα πλήθος αποδείξεων ότι υπάρχει καλοσύνη, ενσυναίσθηση και δικαιοσύνη στο σύμπαν, και καταιγιστικά αποδεικτικά στοιχεία για το αντίθετο." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Το βιβλίο είναι εσκεμμένα χωρισμένο, από την συγγραφέα, σε δύο μέρη για να τονίσει την αντίθεση ανάμεσα στο ''φαίνεσθαι'' καί στο ''είναι''. Πιο συγκεκριμένα, την ζωή που προβάλλουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καί αυτήν που ζούμε στην πραγματικότητα. Πόσο διαφέρουν; Είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Γιατί, όμως, επιλέγουμε να δείχνουμε κάτι άλλο απ'αυτό που είμαστε; Ποια ματαιοδοξία μας τρέφουμε μέσω αυτής της κατάστασης; Πόσες φοβίες καί ανασφάλειες κρύβουμε πίσω απ'αυτήν την ''μάσκα''; Καί τί θα γινόταν, αν τελικά έρχονταν σε σύγκρουση αυτές οι δύο ''ζωές''; 

Για να αναδείξει, λοιπόν, η συγγραφέας όλα αυτά, επιλέγει να αποτυπώσει την υπόθεση του βιβλίου με την μορφή των κειμένων/αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ναι, η όλη αίσθηση που θα αποκομίσουμε απ'αυτό θα είναι σαν να κάνουμε ένα σκρολάρισμα στην αρχική σελίδα με όλες τις δημοσιεύσεις. Ναι, ακούγεται κάπως ανορθόδοξος ως τρόπος γραφής καί για να είμαι ειλικρινής δεν το βρήκα τόσο ενδιαφέρον (τουλάχιστον στο πρώτο μέρος) εν αντιθέσει με το δεύτερο μέρος του βιβλίου που αποκτά ένα πιο βαθύ καί ουσιαστικό νόημα που προκύπτει μέσω αυτών των σκέψεων. Κι αυτό είναι κάτι που θα το αντιληφθείτε όσοι/ες επιλέγξετε να διαβάσετε το βιβλίο...

Εν κατακλείδι, το βιβλίο μιλάει για τον εθισμό στην χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, την έντονη μοναξιά που υπάρχει πίσω απ'αυτά καί την ανάγκη να ζήσουμε, τελικά, μία πραγματικά ευτυχισμένη καί πλήρη ζωή με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Άν θα χρειαζόταν να βρω μία ταιριαστή φράση για να μιλήσω για το βιβλίο θα ήταν αυτό που πρόσφατα διάβασα σε ένα δημοσίευμα ''Προσοχή στο κενό μεταξύ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης καί της πραγματικής ζωής...''.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.