Συνέντευξη με τον ποιητή Γιάννη Κίντζιο

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΙΝΤΖΙΟΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Σημερινός μου καλεσμένος στη στήλη των συνεντεύξεων ο ποιητής Γιάννης Κίντζιος. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Κομνηνός κυκλοφορεί η ποιητική του συλλογή με τίτλο ''Ονειρεύτηκα την Διοτίμα''. Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδη. Για όσους/ες επιθυμούν να τη διαβάσουν, μπορούν να την προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού, είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο.

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κομνηνός η ποιητική σας συλλογή, με τίτλο

''Ονειρεύτηκα την Διοτίμα''. Να είναι καλοτάξιδη. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι'αυτήν;

Γ.Κ. Καταρχήν οφείλω να σας ευχαριστήσω πολύ για την φιλοξενία σε αυτό τον ζεστό διαδικτυακό χώρο του βιβλίου. Αυτή η ποιητική συλλογή δεν υπήρξε ποτέ σαν σκέψη ή ιδέα μέσα μου. Όμως υπήρξε σίγουρα μια εσωτερική προεργασία. Ξέρετε πολλά ερεθίσματα, βιώματα και εικόνες συσσωρεύονται μέσα μας βρίσκοντας κάποιο χώρο στο ασυνείδητο και σε “ώριμο” ή κατάλληλο χρόνο βγαίνουν στην επιφάνεια και εκφράζονται.

Η συγκεκριμένη επιλογή ποιημάτων προήλθε από την δική μου προσωπική εξομολόγηση, από ένα ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό μου για βιώματα που με καθόρισαν κυρίως συναισθηματικά και πνευματικά. Ο τίτλος της ποιητικής συλλογής φανερώνει ή αναγνωρίζει το γεγονός ότι μέσα από γήινα, ανθρώπινα πάθη και συναισθήματα - όπως αυτά του έρωτα, της χαράς ή της απογοήτευσης - ωθούμαστε στο να αναζητάμε την σοφία και τη λύτρωση. Η γραφή λοιπόν λειτούργησε ως μια δημιουργική εκτόνωση, σαν δυνατή βροχή που καθαρίζει το τοπίο και αποδίδει την δική μου αλήθεια για το παράλογο και άλυτο αίνιγμα του έρωτα και της αγάπης.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Τί ρόλο παίζει στη ζωή σας η συγγραφή και δη ποιητικών συλλογών;

Γ.Κ. Σήμερα η γραφή λειτουργεί λυτρωτικά και καθόλου “βιοποριστικά” για μένα. Λειτουργεί σαν ένας αυτόματος μηχανισμός αποτύπωσης “δεδομένων” που αφήνουν τα χνάρια της ψυχής. Βέβαια η αποκρυπτογράφηση των νοημάτων και η εκμαίευση της ουσίας εξαρτάται μόνο από την οπτική και τα βιώματα του αναγνώστη.

Από τα χρόνια της εφηβείας έγραφα μουσική και στίχους για ένα μικρό γκρουπάκι, βέβαια τους στίχους τους έγραφα σε πακέτα τσιγάρων ή σε οπισθόφυλλα βιβλίων και σχολικών τετραδίων. Αυτόν τον ρόλο είχε και έχει η γραφή για μένα, η δική μου αλήθεια πάντα κινδύνευε να ξεθωριάσει στην πίσω πλευρά κάποιου άδειου πακέτου Άσσου κασετίνα.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Τί μπορεί να συμβολίζει ο τίτλος ''Ονειρεύτηκα την Διοτίμα'';

Γ.Κ. Ο τίτλος - για μένα τουλάχιστον - αποκαλύπτει μια αγωνία για την υπαρξιακή μας αναζήτηση αλλά και την προσωπική ολοκλήρωση μέσω του παράλογου και αβέβαιου έρωτα.

Η Διοτίμα ως πνευματική ιέρεια και “δασκάλα” προβάλλει τον Έρωτα ως κίνητρο για ηθική ανέλιξη προσφέροντάς μας όμως, για να φτάσουμε ως εκεί, μια λεπτή τεντωμένη κλωστή ως γέφυρα.

Αυτό βιώνουμε ως άνθρωποι πιστεύοντας σε ένα θαύμα που δεν είναι άλλο από το να ελπίζουμε σε μια απόλυτη σωματική και ψυχική ομορφιά που θα διαρκέσει και θα μας οδηγήσει “κάπου αλλού” δηλαδή στις πιο βαθιές μας επιθυμίες, στα άπιαστα όνειρα, στους διακαείς μας πόθους και σκέψεις. Στην ουσία μιλάμε για ένα εφήμερο απολαυστικό ταξίδι που θα θέλαμε να διαρκεί κάθε φορά όλο και περισσότερο.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Γιατί θα μας προτείνατε να στραφούμε προς την ανάγνωση ποιητικών συλλογών;

Γ.Κ. Νομίζω ότι η ποίηση και γενικότερα η τέχνη λειτουργεί ευεργετικά σε κάθε έναν από εμάς, με

διαφορετικό τρόπο σε κάθε φάση της ζωής μας.

Ο αναγνώστης ενεργοποιείται και συμμετέχει σε έναν ριψοκίνδυνο διάλογο όχι με τον ποιητή πρωτίστως, αλλά με την προοπτική του εαυτού του που θα ήθελε κάποτε να είναι. Όσο ουτοπικό και αν φαίνεται η ποίηση μέσω των υπαινιγμών, της σκόπιμης αποκάλυψης και απόκρυψης στοιχείων αλλά και την σκοπίμως δημιουργημένη αίσθηση ασάφειας μπορεί να εμβαθύνει, να εντοπίσει και να απομονώσει τα σημαντικά θέματα που μας απασχολούν ώστε να μπορούμε να έρθουμε απέναντί τους με γενναιότητα για να τα αντιμετωπίσουμε.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Ποια η πηγή έμπνευσης των ποιημάτων σας;

Γ.Κ. Όταν ήμουν στρατιώτης στον Έβρο, κάποια βράδια μαζευόμαστε κρυφά πίσω από τα μαγειρεία της μονάδας, με μοναδική θέα την χειμωνιάτικη και απόκοσμη όψη του δέλτα του Έβρου, ήταν κάτι σαν μια μυστική συνωμοσία, ένας μυστικός δείπνος, την στιγμή που αφήναμε όλοι από μέσα μας να βγει ο καημός από την στέρηση της επαφής μας με αγαπημένα πρόσωπα, όπως τη φίλης μας. Βέβαια εκτός από το αλκοόλ, τις σταφίδες υπήρχε και μια κιθάρα που γρατζουνούσα τότε και παραδόξως μας συνέπαιρνε όλο αυτό για ώρες, τραγουδώντας όσο γίνεται πιο σιγά χωρίς βέβαια ποτέ να καταφέρνουμε να τηρούμε τους όρους κοινής ησυχίας.

Ένας λοχαγός λοιπόν κάποια μέρα, που είχε λάβει γνώση του γεγονότος , πήρε την κιθάρα μου από τον θάλαμο και την κλείδωσε στην αποθήκη… Νομίζω τότε ότι κάποια ποιηματάκια βγήκαν αυτόματα σαν παράπονο που έψαχνε τρόπο γιατρειάς. Δεν γνωρίζω τον λόγο - αν με ρωτήσετε - γιατί δεν βρίσκονται αυτά τα κείμενα σε αυτή την ποιητική συλλογή, προφανώς ανέφερα το γεγονός αυθόρμητα ως ένα παράδειγμα έμπνευσης που δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από ότι μας κεντρίζει και ερεθίζει την ψυχή και την φαντασία στην καθημερινότητά μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε την συγγραφή τους;

Γ.Κ. Τα ποιήματα αυτά , δηλαδή τα περισσότερα από αυτά είχαν γραφτεί αρκετά χρόνια πριν και η

μετατροπή τους από χειρόγραφα σε ψηφιακά αρχεία έγινε επίσης μια δεκαετία πριν. Ποτέ δεν άφησα τον χρόνο να επηρεάζει την δημιουργικότητά μου. Νομίζω ότι όλα χρειάζονται τον χρόνο τους σαν ένα καλό απόσταγμα που έχει παλαιωθεί σε βαρέλια αρκετά χρόνια πριν ή και δεκαετίες. Νομίζω πάντως ότι με την υποστήριξη των εκδόσεων Κομνηνός η ολοκλήρωση της πρώτης μου ποιητικής συλλογής ήταν μια ποιοτική, δημιουργική και ευχάριστη διαδικασία.

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Τέλος, τί θα επιθυμούσατε να αποκομίσουν οι αναγνώστες/στριες από την

ανάγνωση των ποιημάτων σας;

Γ.Κ. Όπως λέω σε φίλους που μου εύχονται για το πρώτο μου βιβλίο, δίνοντας μου βέβαια χαρά και

δύναμη για το πρώτο αυτό συγγραφικό εγχείρημα, δεν θα επιθυμούσα τίποτα άλλο εκτός από το νιώσουν κάτι έστω από ένα στίχο, μια μικρή αράδα από λέξεις, κάτι που προφανώς να ήθελαν να εκφράσουν και οι ίδιοι και δεν έβρισκαν τον τρόπο ή τις λέξεις. Ακόμα και μια στιγμιαία αίσθηση ανατριχίλας, θυμού ή απορίας θα ήταν σημάδι ότι κάτι τους έχει αγγίξει.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat