Βιβλιοπρόταση καλοκαιριού (κι όχι μόνο): Ο κορσές της Σταχτοπούτας

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Βιβλιοπρόταση καλοκαιριού (κι όχι μόνο): Ο κορσές της Σταχτοπούτας

Συγγραφέας: Θεοφανία Ανδρονίκου Βασιλάκη

Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη

Επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία, το μυθιστόρημα της συγγραφέως Θεοφανίας Ανδρονίκου Βασιλάκη, με τίτλο ''Ο κορσές της Σταχτοπούτας" με ένα θέμα πιο επίκαιρο από ποτέ, που αγγίζει λεπτές χορδές στις ψυχές και στη σκέψη πολλών ανθρώπων εκεί έξω. Ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία, που όμως το ευφυές, καυστικό και σαρκαστικό χιούμορ της συγγραφέως το καθιστά τόσο ρεαλιστικό και έρχεται να μας βάλει σε εκείνη την άβολη ( ; ) θέση για να σκεφτούμε πολλά και να αναθεωρήσουμε άλλα τόσα. Μα καλύτερα ας μην μακρυγορώ άλλο κι ας μοιραστώ μαζί σας όλα όσα αποκόμισα από την επαφή μου μαζί του...

Αρχικά, δε σας το κρύβω ότι αντικρίζοντας το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ η επιλογή της εικόνας του εξωφύλλου και δη των χρωματικών επιλογών. Έπειτα, αυτός ο τίτλος ''Ο κορσές της Σταχτοπούτας'' με προϊδέαζε ότι δε θα διάβαζα για μία ακόμη φορά τη γνωστή ιστορία του παραμυθιού με πρωταγωνίστρια τη Σταχτοπούτα, αλλά την ιστορία μίας γυναίκας με παρόμοια ( ; ) πορεία ζωής, μόνο που εδώ ο κορσές δε θα χρησιμοποιηθεί για λόγους καλλωπισμού (εντάξει, τον θέλουμε για να κρύψει -εντέχνως- λίγα παχάκια, να σουλουπώσει το άχαρο σώμα κι αν σφίξει λίγο παραπάνω και να νιώθεις ότι δεν μπορείς να πάρεις ανάσα, δεν πειράζει, αφού κοπέλα μου, μπρος τα κάλλη τί είν΄ο πόνος;), μα σε μία πιο μεταφορική έννοια υποδηλώνει όλη αυτήν την επιβολή της κοινωνίας προς κάθε άτομο που -βάσει των προτύπων ομορφιάς (ποιος/α τα έχει νομοθετήσει;) να στριμωχθεί -εντός κι εκτός εισαγωγικών- σε καλούπια για να είναι αποδεκτός/η όχι όπως πραγματικά είναι και μπορεί να αισθάνεται άνετα με αυτό, μα όπως πρέπει (σύμφωνα με τα θέλω των άλλων)... 

''Το παραμύθι της Σταχτοπούτας είναι λίγο-πολύ γνωστό: η κακιά μητριά, οι δύο στριμμένες αδελφές, η νεραϊδονονά με το μαγικό ραβδάκι, ο πρίγκιπας που την ερωτεύεται κεραυνοβόλα και ζήσαν αυτοί καλά… Η δική μας «Σταχτοπούτα», λέγετέ με Άννα, δεν είναι γεμάτη με στάχτες, αλλά με πολλά παραπανίσια κιλά και αμέτρητα συναισθηματικά τραύματα, καθώς στερήθηκε την αγάπη από το πρώτο λεπτό που αντίκρισε τον μάταιο και γεμάτο χοληστερίνη τούτο κόσμο. Η μητέρα της πέθανε στη γέννα και ο ναυτικός πατέρας της μπάρκαρε μόνιμα, εγκαταλείποντάς τη στις εκάστοτε μητριές της. Με την τελευταία, το παραμύθι ολοκληρώθηκε αφού απέκτησε δύο εξ αγχιστείας αδέλφια και μόνιμους βασανιστές της, την Ντοντό και τον Σπύρο. Όταν ο παιδικός και μοναδικός της έρωτας, ο Νίκος, επιστρέφει στα πάτρια εδάφη και επιτέλους βρίσκει σκοπό στη ζωή της, εκείνος αντί να πέσει στην αγκαλιά της, αφήνει έγκυο την αχώνευτη Ντοντό. Λίγο πριν η Άννα αυτοκτονήσει, βουλώνοντας τις αρτηρίες της και εκτοξεύοντας το σάκχαρό της στα ύψη, εμφανίζεται στη ζωή της ως διά μαγείας ο Δημήτρης. Ένας γοητευτικός, φιλόδοξος άντρας, η απάντηση στις τόσες απογοητεύσεις της. Όμως, βρήκε πράγματι τον πρίγκιπά της ή την περιμένει ένα ακόμα μεγαλύτερο και ανεπανόρθωτο τραύμα; Η Άννα θα διασχίσει δαιδαλώδη μονοπάτια με αμέτρητα υπερφαγικά επεισόδια, ερωτικές απογοητεύσεις και απρόσμενες προδοσίες, με μοναδικό στήριγμα τις δύο φίλες της. Μυστικά του παρελθόντος αποκαλύπτονται, φέρνοντας στο φως την αλήθεια και ανατρέποντας όσα η ίδια θεωρούσε δεδομένα. Τότε θα συνειδητοποιήσει πως το μόνο «μαγικό ραβδάκι» που χρειάζεται είναι κρυμμένο μέσα της…" (Από το οπισθόφυλλο)

Με άγγιξε η παρούσα ιστορία, κυρίως, διότι από μικρή ηλικία (εκεί γύρω στην εφηβεία) άρχισαν τα θέματα και πιο συγκεκριμένα τα σκαμπανεβάσματα των κιλών μου πάνω στη ζυγαριά με αποτέλεσμα όλο αυτό να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο την ψυχολογία μου, αλλά και την αγάπη, αυτοφροντίδα κι αποδοχή του εαυτού μου. Δεν είναι εύκολο μονοπάτι να το διαβεί ένα άτομο και υπάρχουν μέρες ύπουλες, αλλά και καλές. Και ξέρετε κάτι; Ποτέ δεν το έκανα για να είμαι αρεστή στους/στις γύρω μου. Δεν επιζητούσα ούτε επιζητώ τέτοιου είδους αποδοχή. Για μένα το έκανα! Όσο εγωϊστικό κι αν ακούγεται, ήθελα να μπορώ να με αποδέχομαι και να με αγκαλιάζω όπως ακριβώς είμαι. Ναι, πλέον, το έχω καταφέρει. Κι αυτό δεν το οφείλω σε κανέναν/καμία, μα μόνο σε εμένα!

Η συγγραφέας, λοιπόν, αφουγκραζόμενη όλα αυτά και θέλοντας να βάλει μία και καλή (το ελπίζουμε!) τέλος σε αυτήν τη δήθεν στάση του κόσμου περί ενσυναίσθησης και αποδοχής των ατόμων με μεγαλύτερο σωματικό βάρος -τάχα μου για το καλό της υγείας τους- χρησιμοποιεί έναν λόγο ευθύ και στοχευμένο προς την ανάδειξη ζητημάτων όπως είναι οι διατροφικές διαταραχές (όλων των ειδών), τον ρατσισμό, τον εκφοβισμό ακόμη και τον παραγκωνισμό των υπέρβαρων ατόμων, την ανάγκη για μία αξιοπρεπή ζωή με ίσα δικαιώματα για όλους κι όλες, όπως και την εμπιστοσύνη που οφείλουμε να δείξουμε στον εαυτό μας ώστε να διεκδικήσουμε όλα όσα θέλουμε και μας αξίζουν! Και να θυμάστε! Μη δίνετε τόση σημασία στο ''φαίνεσθαι'', μα στο ''είναι'', διότι η ομορφιά και η αξία ενός ανθρώπου δεν καθορίζεται στην επιφάνεια της εξωτερικής εμφάνισης, αλλά στο μεγαλείο καλοσύνης που έχει μέσα στην ψυχή του!

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.