ΕΠΤΑ ΣΥΝ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Τί κι αν έχουν περάσει ώρες από την ολοκλήρωση της ανάγνωσης του νέου βιβλίου της συγγραφέως Νικολέτας Καπίλλα, με τίτλο ''Επτά συν μία ιστορίες για ένα κορίτσι'' από τη σειρά βιβλίων ''BIG BANG BOOKS"* (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος); Στέκομαι μπροστά στον υπολογιστή μου σαν να μην έχει περάσει ούτε ένα λεπτό από τότε. Σαν να βρίσκομαι, ακόμη, ''αιχμάλωτή'' του. Σαν οι λέξεις να μην μπορούν να περιγράψουν με ακρίβεια τα όσα διάβασα. Κι είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να μοιραστώ μαζί σας, μα να που γράφω/σβήνω, διαρκώς, διότι θεωρώ ότι τίποτα δε με ''γεμίζει'' κι ικανοποιεί ώστε να τα αναδείξει. Όχι, δεν είναι ακόμη ένα βιβλίο που απευθύνεται σε εφηβικό κοινό άνω των 16 ετών. Είναι η πραγματική ζωή κι όλα όσα συμβαίνουν παντού γύρω μας και μας αφορούν είτε με έμμεσο είτε με άμεσο τρόπο, τέτοιον ώστε να νιώθουμε να μας ραπίζει με δύναμη η σφοδρότητα της αλήθειας τους που έρχεται να σκάσει με εκκωφαντικό κρότο την όποια ψευδαίσθηση/''φούσκα'' ζούμε στην οποία ζούμε μακάριοι/ες...

 Όμως, η ζωή δεν είναι ένα παραμύθι με ευτυχισμένο τέλος. Τα τέρατα, οι κακοί δράκοι και οι μοχθηρές μάγισσες, οι δαίμονες, μα και οι άγγελοι δεν έχουν πάντα τη μορφή που μπορεί να τους/τις έχουμε πλάσει με τη φαντασία μας. Αντιθέτως, υπάρχουν και κυκλοφορούν γύρω μας. Όχι, μην ψάξετε να τους/τις βρείτε πάνω σε εξωπραγματικές μορφές και πλάσματα. Όχι! Μην πλανάστε. Είναι άνθρωποι ίδιοι/ες με όλους κι όλες εμάς. Μόνο που έχουν βρει τους τρόπους να μην ξεχωρίζουν μέσα στο πλήθος. Ενδεδυμένοι/ες το ένδυμα του καλού/της καλής πολίτη, του/της σωστού/ης οικογενειάρχη/συζύγου/αδελφού/αδελφής/θείου/θείας/γονέα κι ούτω καθεξής, του ευσεβούς καθηγητή, ή, της αξιόλογης καθηγήτριας, του σωστού αφεντικού και πολλά ακόμη ''κουστούμια'' όχι για τις Απόκριες, έχουν βρει τον τρόπο για να περνούν απαρατήρητοι/ες ώστε να κάνουν όλα τα άσχημα που φέρνουν τέρψη στην ψυχή τους και τρόμο/πόνο στις ψυχές των αθώων θυμάτων τους...

Δεν είναι το πρώτο έργο της συγγραφέως που διαβάζω, μα σίγουρα ούτε και το τελευταίο. Γνωρίζω -από την προηγούμενη αναγνωστική μου εμπειρία- ότι η συγγραφέας δεν αρέσκεται να γράφει ηθικογραφίες, ή, άλλα κείμενα με τάσεις διδαχής και τάχα μου ανθρωπισμού, ή, άλλα που απλώς και μόνο έχουν σκοπό να σοκάρουν το αναγνωστικό κοινό. Εκείνη στοχεύει στην ανάδειξη της αλήθειας μέσα από τα ίδια τα πρόσωπα που θα πρωταγωνιστήσουν στις ιστορίες της, όπως και τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους βάσει των όποιων καταστάσεων θα βιώσουν στα παρόντα διηγήματα. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση μας επιτρέπει να δούμε μέσα στις ψυχές αυτών των προσώπων και να ταυτιστούμε μαζί τους. 

''Επτά συν μία ιστορίες έμφυλης βίας για ένα κορίτσι ή για πολλά κορίτσια. Επτά συν μία ιστορίες που μιλούν για εσένα, για εμένα, για όλες εμάς. Μία αόρατη κόκκινη κλωστή συνδέει τις ιστορίες εννιά κοριτσιών, με τις εξελίξεις στη ζωή της μίας να επηρεάζουν τη ζωή της άλλης, δημιουργώντας μια μορφή σπονδυλωτού μυθιστορήματος.

Νίκη, Βανέσα, Στέλλα, Λένα, Μαρία, Σάντρα, Άννα, Χριστίνα, Ρίτα, οι ηρωίδες των οκτώ ιστοριών. Θα μπορούσε να είμαι εγώ ή εσύ, μα κι όλα τα κορίτσια που αγωνιζόμαστε στον στίβο της ζωής προσπαθώντας να βρούμε τον δρόμο μας, να ωριμάσουμε, να δημιουργήσουμε, να αναπτύξουμε την προσωπικότητά μας και να προσδιορίσουμε την ταυτότητά μας, αφήνοντας το δικό μας στίγμα στον κόσμο.

Κακοποιητικοί σύντροφοι, καθηγητές που ξεπερνούν τα όρια, δειλοί, αδιάφοροι, χειριστικοί ή καταπιεστικοί γονείς, συμμαθητές και συμμαθήτριες που απειλούν και εκβιάζουν. Και στον αντίποδα, αγόρια που ξέρουν να σέβονται και να υποστηρίζουν τον άλλο ανεξαρτήτως φύλου, αλλά και κορίτσια δυναμικά, που ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και δίνουν το μήνυμα της ενδυνάμωσης και της αλληλοϋποστήριξης." (Από το οπισθόφυλλο)

Εγώ αν κι έχω την καλή τύχη να μην έχω βρεθεί εμπλεκόμενη σε ανάλογες καταστάσεις -δεν το λέω ούτε για να κομπάσω ούτε για να θεωρήσω τον εαυτό μου ανώτερο άλλων ανθρώπων ούτε για να δείξω πιο δυνατή ( ; ) από τους άλλους ανθρώπους, ή, δεν ξέρω για τί άλλο θα μπορούσατε να με κατηγορήσετε!-, ένιωσα έναν πόνο στο στομάχι μου με τα όσα διάβαζα. Κάθε ιστορία και κάθε πρόσωπο που πρωταγωνιστεί μέσα σε αυτήν κι ένας άνθρωπος με ψυχή. Μία ψυχή αθώα κι αγνή που έκανε το λάθος να εμπιστευθεί ανθρώπους που δεν έπρεπε. Κι όμως! Η συγγραφέας δεν κατηγορεί κανέναν και καμία. Αντιθέτως, προσπαθεί να αποδείξει ότι η βία -όποια μορφή κι αν λάβει- μπορεί να σχετιστεί με όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως φύλου, ηλικίας, οικογενειακής/οικονομικής κατάστασης, ή, εκπαίδευσης. 

Όλοι κι όλες μπορεί να είμαστε εν δυνάμει θύτες, ή, θύματα. Πώς θα το αποφύγουμε; Με το να επιλέξουμε τον ορθό δρόμο και τα σωστά πρότυπα/παραδείγματα. Και ναι! Όλα ξεκινούν από την οικογένεια και τα εφόδια με τα οποία μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά τους. Και δεν αναφέρομαι στα υλικά αγαθά. Μα σε εκείνα τα διδάγματα που θα κάνουν τα παιδιά σωστούς ανθρώπους που θα σέβονται, θα νοιάζονται, θα αγαπούν και θα φροντίζουν τον συνάνθρωπό τους. Που θα λειτουργούν με ενσυναίσθηση και η ηθική τους θα είναι πυξίδα που θα τους βοηθά να διακρίνουν τον δρόμο μεταξύ του σωστού και του λάθους. 

Κανένα θύμα ΔΕΝ φταίει ποτέ! Αλίμονο αν έχουμε μάθει, εσφαλμένως, ως κοινωνία να ρίχνουμε τόσο αλόγιστα το ''ανάθεμα'' στα θύματα και να ψάχνουμε την αίτια σε εκείνα, αντί στους/στις θύτες. Όχι! Δεν πρέπει να επιτρέπουμε να ανακυκλώνονται άλλο ανάλογες συμπεριφορές. Ας σπάσουμε, επιτέλους, τα δεσμά της βίας με το να μιλάμε και να αντιστεκόμαστε σθεναρά προς εκείνη. Προστασία και κατανόηση χρειάζονται τα θύματα κι όχι τα άτομα που βρίσκονται στη θέση των θυτών. Αρκετά με αυτό το ''ξέπλυμά'' τους που γίνεται, διαρκώς, γύρω μας. Και για να σας προλάβω! Ξέρω ότι δεν γεννιούνται όλοι οι άνθρωποι θύτες, μα γίνονται στην πορεία. Ίσως και όχι κατά δική τους επιλογή/βούληση, μα ένεκα των όσων έχουν βιώσει. Μα και πάλι! Συγγνώμη, γι'αυτό που θα πω, αλλά δεν μπορώ να δικαιολογήσω τα πάντα. 

''Επτά συν μία ιστορίες για ένα κορίτσι'', λοιπόν, κι εγώ θα έρθω να προσθέσω για κάθε κορίτσι, αγόρι και γενικά άνθρωπο εκεί έξω που έχει βρεθεί σε ανάλογη θέση και αξίζει να καταλάβει ότι μόνο δύναμη μπορεί να αντλήσει απ'όλη αυτήν του/της την περιπέτεια και να ζήσει μία ζωή με αξιοπρέπεια, σεβασμό, αποδοχή, υποστήριξη, αγάπη, φροντίδα και νοιάξιμο από τους γύρω του/της. Όχι! Ας μην πάψουμε να πιστεύουμε στους ανθρώπους και στη φωτεινή πλευρά αυτών. Είθε αυτές οι επτά συν μία ιστορίες να ακουστούν πολύ και δυνατά. Εγώ ξεχώρισα το βιβλίο μέσα στα τόσα που έχω διαβάσει από την αρχή της χρονιάς έως και σήμερα και σας προτρέπω να το αναζητήσετε κι εσείς. 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

* Η σειρά Big Bang Books αγκαλιάζει σύγχρονα μυθιστορήματα που απευθύνονται σε νεαρούς αναγνώστες, κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον τους και τροφοδοτούν τους προβληματισμούς τους γύρω από θέματα που τους απασχολούν.