Ανήσυχα άκρα

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  

    Λένε πως όσοι/ες ερωτεύονται μοιάζουν να ισορροπούν σαν άλλοι ακροβάτες του τσίρκου πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί,μόνο που από κάτω δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας... Ο κίνδυνος από μία πιθανή πτώση,ξαφνικά γιγαντώνεται κι ένας επικείμενος ''θάνατος'' της ψυχής μπορεί να καιροφυλακτεί προ των πυλών... Όλη η δύναμη,η αντοχή καί η ευθύνη ''πέφτει'' τότε στα άκρα. Εκείνα θα πρέπει να εξασκηθούν ώστε να κρατήσουν σε σωστή θέση τα σώματα. Να μην τους επιτρέψουν να αφεθούν στο κενό καί να σπάσουν σε κομμάτια... Πράγμα δύσκολο,αφού λογική καί έρωτας δε συνάδουν...

   Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το 8ο βιβλίο του συγγραφέα κυρίου Νίκου Παναγιωτόπουλου,με τίτλο ''Ανήσυχα άκρα''. Πρόκειται για μία συλλογή δέκα διηγημάτων,που όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλό του,''εξερευνούν σκοτεινές πτυχές του ερωτικού πάθους καί ανακαλύπτουν τα άγνωστα υλικά της ερωτικής τους υπόστασης.'' Μία συλλογή εντελώς αντίθετη από τα τετριμμένα που μου πρόσφερε στιγμές χαλάρωσης καί ψυχαγωγίας. 

   ''Μωρό μου,όπως βλέπεις, ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσω κι εγώ αυτή την κοινότοπη κι ανούσια και φθαρμένη προσφώνηση...ως εκεί έφταναν οι φιλοδοξίες σου... το «κερασάκι» μου δεν σ’ άρεσε, σου έπεφτε πολύ εξωτικό, οπότε…Οπότε, μωρό μου, όλα άρχισαν εκείνη τη μέρα –πάνε τρεις μήνες τώρα– που το πολύτιμο κινητό σου έπαψε ξαφνικά να κελαηδάει, σαν τρομαγμένο πουλί στο δάσος που διαισθάνεται αίφνης (θα πει: «ξαφνικά») την παρουσία του κυνηγού. Θες το πιστεύεις, θες όχι, αυτό ήταν αρκετό.

  Τι σχέση μπορεί να έχει η φθορά της ερωτικής σχέσης με τα διαστημικά ταξίδια, ο χωρισμός με τα τσιγάρα και τις παροιμίες, το Εκκρεμές του Φουκό με την ερωτική έλξη, οι ταινίες πορνό με την επιμέλεια κειμένων και τη ζήλια, το σκάκι με τη νεκρωμένη λίμπιντο και οι πισίνες στις βίλες των νοτίων προαστίων με τα ερωτικά απωθημένα;Πώς μπορεί να συνδέεται το μπέιζμπολ με την αρρώστια και την ερωτική επιθυμία και ο Τσέχοφ με την ελληνική επαρχία και τη νευροχειρουργική;

  Γιατί οι γριές ταΐζουν αδέσποτες γάτες και…τι είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί όταν τα Ανήσυχα Άκρα σου σε κρατάνε ξάγρυπνη και συλλάβεις επ’ αυτοφώρω τον διαρρήκτη που μπουκάρει στο σπίτι σου νυχτιάτικα;''(Περιγραφή βιβλίου)

    Δεν είχε τύχει μέχρι σήμερα να διαβάσω κάποιο άλλο έργο του συγγραφέα καί είναι αλήθεια πως ξεκίνησα την ανάγνωση του παρόντος βιβλίου με αντιφατικά συναισθήματα. Από την μία,αισθανόμουν έναν φόβο για το αν θα μου αρέσει η γραφή του συγγραφέα καί από την άλλη,ένιωθα πολλή χαρά που θα τον ''γνώριζα'' έστω καί μέσα από το βιβλίο του για πρώτη φορά. Θα έμελλε αυτή η ''γνωριμία'' να ήταν μοιραία,ή,θα ήταν καί η τελευταία; Η τελική απόφαση θα έβγαινε μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης...

   Ο συγγραφέας μέσα από αυτές τις δέκα αυτοτελείς ιστορίες θα προσπαθήσει να αναδείξει όλα όσα νιώθουν όσοι/ες βιώνουν την απώλεια του έρωτα καί του/της αγαπημένου/ης καί στον τρόπο που επηρεάζεται ο τρόπος ζωής τους μετά από αυτόν τον χωρισμό... Πόσα συναισθήματα καί πόσες σκέψεις που παρέμεναν καλά κρυμμένες στα βάθη της ψυχής τους,αρχίζουν να ξεπροβάλλουν καί να ξεχύνονται σαν ορμητικά νερά ενός χειμάρρου που απειλούν να πνίξουν όχι μόνο εκείνους/ες που τα νιώθουν αλλά καί τους γύρω τους; Σε ποιόν βαθμό μας επηρεάζει η ύπαρξη,ή,η απουσία του έρωτα στη ζωή μας;

   O λόγος του συγγραφέα,σε άλλα σημεία πιο δωρικός καί σε άλλα πιο λυρικός,καταφέρνει καί μεταδίδει στο αναγνωστικό κοινό όλα όσα επιθυμεί. Κατά ένα μαγικό τρόπο,μπορεί καί τοποθετεί,έστω καί νοερά,τους αναγνώστες μέσα στην υπόθεση καθιστώντας τους μέρος της γενικότερης εικόνας. Χρησιμοποιεί άφθονο,οικείο λεξιλόγιο,σύντομες προτάσεις καί περιγραφικές εικόνες που προσδίδουν μία ζωντάνια σε όλο το κείμενο. Η αμεσότητα των κειμένων οφείλεται κυρίως στην αληθοφάνεια που διακρίνει τους πρωταγωνιστές/στριες αυτών με αποτέλεσμα μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού να βρεί σε αυτούς/ές στοιχεία του εαυτού τους,ή,οικείων τους προσώπων. Στην εποχή που ζούμε αρκετοί/ες αναγνώστες/στριες επιζητούν κάτι ανάλογο από τα βιβλία που διαβάζουν. Σαν ένα χρήσιμο μάθημα,ή,μία ελπίδα πως όλα θ'αλλάξουν προς το καλύτερο.

   ''Ανήσυχα άκρα'' ο τίτλος της συλλογής καί αν αρχικά μου φάνηκε κάπως περίεργος,αργότερα θεώρησα πως δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο ταιριαστός. Άν το καλοσκεφτεί κάποιος/α,όταν ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο το κάνεις με την καρδιά σου κι έπειτα με τα άκρα σου επιθυμείς να τον αγγίξεις καί να τον αγκαλιάσεις. Η αφή που είναι τόσο παρεξηγημένη ως αίσθηση,είναι πολύ πιο σημαντική απ'όσο νομίζουμε. Άν την χάσουμε,στερούμαστε πολλά που δύσκολα κάτι θα μπορέσει να τα αντικαταστήσει. Είναι τρόπος εκδήλωσης των συναισθημάτων μας. Εκφραζόμαστε με αυτήν όταν δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν όλα όσα επιθυμούμε να πούμε. 

   Ολοκληρώνοντας την αναφορά μου στην παρούσα συλλογή διηγημάτων,για να είμαι ειλικρινής,δεν ξέρω αν δύναμαι να εκφράσω πλήρως όλα όσα γέννησε μέσα στην ψυχή μου το συγκεκριμένο βιβλίο. Σίγουρα,όμως,μπορώ να το κατατάξω σε εκείνα τα βιβλία που με τις ιστορίες τους μου άφησαν αμφίσημα συναισθήματα καί θα μείνει για αρκετό καιρό νωπό στην μνήμη μου. Άν αναζητάτε κι εσείς αισθηματικά/ερωτικά βιβλία που το συναίσθημα θα είναι διάχυτο καί κύριος άξονας,αξίζει να το αναζητήσετε. Καί για να σας προλάβω,δεν θα βρείτε κάτι σαχλό,ή,σοκαριστικό μέσα στις σελίδες του. Είναι όντως κάτι το εναλλακτικό κι ουσιαστικό την ίδια στιγμή.

                                                               Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ