Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Κλείνοντας η χρονιά,θέλοντας να μείνω πιστή στην απόφασή μου να έρθω σε επαφή με όσους περισσότερους συγγραφείς,που μέχρι πρότεινος δεν είχα διαβάσει κάποιο βιβλίο τους,επέλεξα να μου κρατήσει συντροφιά το νέο βιβλίο της συγγραφέως κυρίας Σόφης Θεοδωρίδου με τίτλο ''Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ''. Ένα βιβλίο που ανήκει στην κατηγορία των ιστορικών μυθιστορημάτων,με κοινωνικές προεκτάσεις.
   Η κυρία Σόφη Θεοδωρίδου καταφέρνει μέσα από το νέο της βιβλίο,να ιντριγκάρει το αναγνωστικό κοινό από τις πρώτες κιόλας σελίδες του καί να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Είναι μία ιστορία νέα καί πρωτότυπη για τους αναγνώστες. Έρχεται να μας διδάξει ότι η καλοσύνη καί η ανθρωπιά υπάρχει μέσα σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως καταγωγής. Μπορεί να την λάβουμε ακόμη κι από άτομα που δεν το φανταζόμασταν ποτέ ή είναι ξένα σε εμάς,ενώ οι δικοί μας να μας γυρίσουν την πλάτη. Γιατί όταν νοιάζεσαι πραγματικά για τον συνάνθρωπό σου,δεν σε ενδιαφέρουν αυτά. Κάνεις ό,τι είναι δυνατό για να τον βοηθήσεις. Ξεχνάς τι σημαίνει αντιπάθεια ή μίσος. Ακριβώς αυτό επιλέγει να κάνει κι ο Γερμανός γιατρός μέσα στο βιβλίο.
    Η υπόθεση του βιβλίου δεν στέκεται όμως μόνο σε αυτό. Αναδεικνύει καί μία άλλη πλευρά του πολέμου,την οποία είμαι σίγουρη ότι δεν είχατε ποτέ σκεφτεί. Ποιά είναι αυτή; Μα φυσικά υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι δεν συμφωνούσαν με τις πράξεις των ηγετών των χωρών τους,ακόμη κι αν ήταν Γερμανοί. Ο απλός λαός πάντα μα πάντα δυστυχώς είναι εκείνος που επωμίζεται τις συνέπειες του πολέμου. Δεν φταίνε οι απλοί,καθημερινοί άνθρωποι για τους πολέμους αλλά αυτοί που έχουν την εξουσία στα χέρια τους.
   Αν καί το μυθιστόρημα είναι κατά κόρον ιστορικό,αφού αναφέρεται στην δύσκολη εποχής της Γερμανικής κατοχής κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου,έχει καί κοινωνικές προεκτάσεις. Πάνω στο χαρτί αποτυπώνονται οι πεποιθήσεις καί τα ήθη των κλειστών κοινωνιών στην επαρχία εκείνα τα χρόνια. Το ζήτημα της τιμής καί η θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία ενός νησιού είναι ζητήματα με τα οποία θα ασχοληθούμε. Θα δούμε από την σκληρή στάση της ίδιας της οικογένειας καί κατ'επέκταση όλου του χωριού μέχρι καί την στάση των ανθρώπων που πραγματικά ενδιαφέρονται για τον συνάνθρωπό τους ακόμη κι αν δεν τους δένουν δεσμοί αίματος. Γιατί συγγενή δεν σε κάνει το ίδιο αίμα που κυλάει στις φλέβες αλλά οι καταστάσεις που ζεις μαζί με έναν άνθρωπο καί σας ενώνουν.
    Παρασύρθηκα από αυτά που ήθελα να σας πώ καί ξέχασα να αναφερθώ στην γραφή της συγγραφέως. Επιτρέψτε μου λοιπόν να επανορθώσω. Προσωπικά βρήκα την πένα της εξαιρετική. Δεν υπήρχε σημείο του βιβλίου,το οποίο θα επιθυμούσα να αλλάξει κάπως,ούτε καν ένα κόμμα. Είναι όλα τόσο άρτια δομημένα καί δοσμένα μέσα στην υπόθεση,που υπάρχει απόλυτη αρμονία. Από τις περιγραφές των τοπίων έως καί την σκιαγράφη των χαρακτήρων. Κι όλα αυτά οφείλονται στην απλή αλλά καθαρή γραφή της συγγραφέως. Όλο το κείμενο το χαρακτηρίζει ένας στρωτός λόγος,απαλλαγμένος από περιττές φιοριτούρες ή επαναλήψεις. Μου άρεσε πολύ αυτή η παράλληλη εξιστόρηση των γεγονότων που λάμβαναν χώρα στην Ελλάδα καί στην Γερμανία την ίδια χρονική στιγμή. Ήταν λες καί βλέπαμε τις δύο όψεις ενός νομίσματος.
    Οι ήρωες του βιβλίου είναι αρκετοί καί ο καθένας ξεχωριστά θα βοηθήσει από την μεριά του στην εξέλιξη της υπόθεσης. Έχουμε τον κύριο πρωταγωνιστή τον Γερμανό γιατρό,ο οποίος επιτελεί λειτούργημα κι άλλους δευτεραγωνιστές οι οποίοι στο σύνολό τους θα μας γεννήσουν διάφορα συναισθήματα. Συναισθήματα όπως είναι η συμπόνοια καί η κατανόηση έως καί η αντιπάθεια για το πρόσωπό τους. Στο τέλος όμως όλοι θα δούν πως όλοι οι άνθρωποι αν είμαστε ανοιχτοί κι αποδεχόμαστε τους γύρω μας χωρίς να τους κρίνουμε,ο κόσμος θα είναι καλύτερος.
    Τέλος,ένα επιπλέον στοιχείο του βιβλίου που μου άρεσε πολύ,ήταν το γεγονός ότι η συγγραφέας,αν καί γράφει ένα ιστορικό μυθιστόρημα,δεν αναλώνεται στα ίδια χιλιοειπωμένα πράγματα σχετικά με εκείνη την άσχημη περίοδο. Αντίθετα,μέσα από την πλοκή του βιβλίου επιθυμεί να αναδείξει την όμορφη πλευρά της ζωής,της καλοσύνης,της ανθρωπιάς καί της ανιδιοτελούς προσφοράς στον άνθρωπο. Γιατί όσα δεινά κι αν έρθουν ανοίγοντας το κουτί της Πανδώρας,μέσω ενός πολέμου,πάντα στο τέλος θα υπάρχει η ελπίδα που τελικά θα νικά.
    Δεν θα σας κουράσω παραπάνω. Εγώ σας το προτείνω ανεπιφύλακτα,να το διαβάσετε. Δεν μετανιώνω καθόλου με την απόφασή μου,να είναι το τελευταίο βιβλίο που θα μου κρατούσε συντροφιά φέτος. Το λάτρεψα.
                                                        Καλά σας αναγνώσματα!

Υ.Γ. Σας εύχομαι μία πολύ καλή χρονιά συντροφιά με πολλά καί καλά βιβλία!

                                                                ΠΕΡΙΛΗΨΗ

1941. Η Ελλάδα βογκά κάτω από τη σκληρή γερμανική Κατοχή, μαζί κι οι κάτοικοι ενός μικρού νησιού του Αιγαίου: η Λήδα, μια νεαρή χήρα, εξοβελισμένη με την κόρη της από την τοπική κοινωνία· ο Παππούς, ο ηλικιωμένος που την έχει πάρει υπό την προστασία του· ο χειροδύναμος Μάρκος, που δε δειλιάζει μπροστά στον κίνδυνο, αλλά διστάζει μπροστά στις λέξεις· ο δήμαρχος, ο γιατρός, ο δικηγόρος του νησιού κι άλλοι σημαίνοντες πολίτες του. Κάποια στιγμή στη μικρή νησιωτική κοινωνία θα ενταχθούν η Αθηναία Ρίτα με τον έφηβο γιο της, στο σπίτι της οποίας σύντομα θα εγκατασταθεί και ο λοχίας Γκέοργκ Φίσερ με τη μακρινή ελληνική καταγωγή.
Το ίδιο διάστημα, στο Βερολίνο, ο επίατρος του ναυτικού Κρίστιαν Μίλερ θα γνωρίσει τη Μάρεν, τη γυναίκα της ζωής του. Ο πόλεμος όμως σύντομα θα χωρίσει τους δύο νέους. Ο ανθρωπιστής Κρίστιαν θα βρεθεί στο ελληνικό νησί, αποφασισμένος να πολεμήσει μονάχα τους κοινούς ανθρώπινους εχθρούς, τον θάνατο και τον πόνο, με όπλο το νυστέρι του. Ο πόλεμος, ωστόσο, είναι πάντα απρόβλεπτος…
Νησιωτική Ελλάδα-Βερολίνο...

Κατακτητές και κατακτημένοι, πολιορκημένοι από τη βαρβαρότητα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Φόβοι, αγωνίες, πάθη, αμφιβολίες αλλά κι η μεγαλοσύνη του ανθρώπου, που κατορθώνει πάντα να «φωτίζει» και τις πιο σκοτεινές εποχές.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΣΟΦΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ