Δείπνο Δολοφόνων

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Ο χώρος της λογοτεχνίας πάντα απαιτεί νέο ''αίμα'' που θα τρέφει καί θα ικανοποιεί την ακόρεστη αναγνωστική ''δίψα'' του αναγνωστικού κοινού. Προσωπικά,παράλληλα με τους/τις αγαπημένους/ες μου συγγραφείς,βρίσκομαι σε μία διαρκή αναζήτηση νέων πενών που θα ιντριγκάρουν την σκέψη μου,θα μου προσφέρουν αυτό που επιθυμώ από τα βιβλία που διαβάζω καί θα κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον μου. Μην σας πω πως η ανακάλυψη νέων ταλαντούχων καί με προοπτικές εξέλιξης συγγραφέων φαντάζει ακόμα πιο θελκτική κάποιες φορές κι από τα ίδια τα βιβλία. Όταν,λοιπόν,έφτασε στα χέρια μου το πακέτο με τα βιβλία από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη (τους οποίους ευχαριστώ πολύ καί πάλι) δεν ήξερα με ποιο να πρωτοξεκινήσω. Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να επιλέξει εκείνο που θα του έκανε περισσότερο ''κλικ'' τη δεδομένη στιγμή. Το υποσυνείδητό μου καί η βαθειά αγάπη μου για την αστυνομική λογοτεχνία με οδήγησαν να επιλέξω πρώτο (χωρίς να θέλω να μειώσω τα υπόλοιπα) το βιβλίο της συγγραφέως Εύης Φρυγανά,με τίτλο ''Δείπνο Δολοφόνων". 

    Η Εύη Φρυγανά είναι μία συγγραφέας γνωστή καί αγαπητή στο αναγνωστικό κοινό. Άν καί γνώριζα το όνομά της από συζητήσεις μου με άλλους βιβλιόφιλους,μέχρι σήμερα δεν είχε τύχει να διαβάσω κάποιο έργο της. Η αρχή,λοιπόν,έγινε με το παρόν μυθιστόρημά της. Θα ήταν αρκετά,ώστε να μου είναι αρεστό το βιβλίο,ο τίτλος του,το είδος στο οποίο ανήκει,καθώς καί η έξαψη της πρώτης γνωριμίας με την πένα της συγγραφέως; Η ''νεκροψία'' θα το έδειχνε. Ω,με συγχωρείτε! Παρασύρθηκα βλέπετε από τον τίτλο. Από τη στιγμή που μιλάμε για δολοφόνους,θα υπήρχε τουλάχιστον ένα πτώμα. Ή όχι; Ουσιαστικά,ήθελα να πω πως αυτό θα το διαπίστωνα,αφού θα είχα ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου. Άραγε,τί προμηνυόταν αυτό το δείπνο δολοφόνων; Μία ετήσια συγκέντρωση,ή,συνέδριο επαγγελματιών δολοφόνων όπου θα καυχιόντουσαν για τα όποια ''επιτεύγματά'' τους,ή,θα λάνσαραν νέες τεχνικές καί όπλα; Μήπως η φαντασία μου έτρεχε παραπάνω καί τα πράγματα ήταν πιο απλά; Οι όποιες υποθέσεις μου δεν μπορούσαν να θεωρηθούν ως ορθές. Το μόνο σίγουρο ήταν πως οι απαντήσεις θα μου δίνονταν μέσα στο βιβλίο. 

    "Φαντάσου: η πιο χαρούμενη ημέρα της ζωής σου. Όλα επιτέλους πηγαίνουν όπως τα ήθελες και το μέλλον ξεδιπλώνεται φωτεινό μπροστά σου. Το τηλέφωνο χτυπάει. Ένας παλιός σου φίλος βρέθηκε νεκρός και είσαι καλεσμένος σε ένα δείπνο στη μνήμη του.

«Θα έρθεις; Θα έρθουν όλοι» σου λέει ο οικοδεσπότης.

Δεν θέλεις να πας.

«Θα φανεί περίεργο αν δεν έρθεις».

Αναγκάζεσαι να συμφωνήσεις. Και αμέσως το μετανιώνεις.

Οι πέντε παλιοί συμφοιτητές θα αποδεχθούν την πρόσκληση, παρότι έχουν να δουν ο ένας τον άλλον από το πανεπιστήμιο και αυτό δεν θέλουν να αλλάξει. Σύντομα όμως θα αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν κάτι μακράν πιο δυσοίωνο από αμήχανες συναντήσεις. Τα μυστικά που κρατούσαν κρυμμένα για χρόνια απειλούν να βγουν στην επιφάνεια και να τους καταστρέψουν. Και αυτό μόνο για ορεκτικό. Η νύχτα που τους περιμένει θα αποδειχθεί περίτρανα και χωρίς καμία αμφιβολία η χειρότερη της ζωής τους. Καλώς ήρθατε. Το δείπνο δολοφόνων έχει σερβιριστεί." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Κι αφού έχουμε διαβάσει την περίληψη,καταρρίπτονται οι πρωταρχικές μου σκέψεις,με νέες να γεννιούνται στο μυαλό μου. Τί οδηγεί έναν άνθρωπο να πράξει μία δολοφονία; Συγκάλυψη ενός προγενέστερου εγκλήματος; Ένοχα μυστικά του παρελθόντος που η αποκάλυψή τους,όχι μόνο θα ανέτρεπε τις ισορροπίες,αλλά θα είχε κι ολέθρια αποτελέσματα; Ένας πιθανός εκβιασμός,ή,κάτι άλλο; Η συγγραφέας στήνει ένα ενδιαφέρον σκηνικό μυστηρίου. Δεν λέω πως είναι το πιο καλό αστυνομικό μυθιστόρημα που έχω διαβάσει,αλλά βρήκα αρκετά θετικά στοιχεία μαζί με εκείνα που δεν μου άρεσαν τόσο. Ας αναφερθώ,λοιπόν,τόσο σε εκείνα τα χαρακτηριστικά του βιβλίου που μου άρεσαν,αλλά καί στα άλλα. 

- Η απλή καί ευνόητη γραφή της συγγραφέως που εννοεί όσα λέει,που ''ντύνεται'' με το οικείο κι άφθονο λεξιλόγιο

- Τα μικρά κεφάλαια (εδώ ίσως σε κάποια σημεία να ήθελα περισσότερες πληροφορίες καί σε άλλα λιγότερη έκταση καί περισσότερη δράση)

- Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων των βασικών προσώπων,που κάθε άλλο παρά συμπαθητικούς/ες θα μπορούσα να τους/τις θεωρήσω,μα κι αυτό το εξέλαβα ως κάτι θετικό,παρά την όποια αντίφαση

- Τέλος,ο επίλογος του βιβλίου με ικανοποίησε καί με έκανε να πλάθω τα δικά μου σενάρια για το τι μέλλει γενέσθαι στην πορεία της ζωής των ηρώων.

   Εν κατακλείδι,μιλάμε για ένα βατό καί καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα,ιδανικό για όσους/ες αγαπούν τις πιο ήπιες ιστορίες καί επιθυμούν να μυηθούν στην ομορφιά της αστυνομικής λογοτεχνίας. Εμένα μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις. Εάν σας κίνησε το ενδιαφέρον,δεν έχετε παρά να το αναζητήσετε.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΕΥΗ ΦΡΥΓΑΝΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΟΛΗ